به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، عملیات کربلای ۷ با رمز یا مولای متقیان علی (ع) در محور حاج عمران و در ارتفاع دو هزار و ۵۱۹ به صورت نیمه گسترده در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ توسط ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام شد.
عملیات کربلای ۷ در غرب پیرانشهر و در عمق ۲۰ کیلومتری خاک عراق، توسط لشکر ۶۴ ارومیه در منطقه‌ای کوهستانی و پوشیده از برف با چندین متر ارتفاع به اجرا درآمد که در نتیجه آن، «ارتفاعات ۲۵۱۹» و گردمند که بر محور پیرانشهر، حاج عمران، دربند، چومان مصطفی به ارواندوز تسلط و اشراف دارند، به تصرف رزمندگان ارتش جمهوری اسلامی درآمد و تا پایان جنگ در دست نیرو‌های خودی باقی ماند.
ارتفاع حساس دو هزار و ۵۱۹ پیش از این دو بار طی عملیات‌های والفجر ۲ و کربلای ۲ به تصرف رزمندگان ایران درآمده بود، لیکن ارتش عراق هر بار با اجرای آتش سنگین و پاتک‌های متوالی تلفات سنگینی بر رزمندگان ایرانی وارد آورده و این عارضه مهم را باز پس گرفته و بر عمق منطقه عملیات مسلط شده و دید و تیر کافی بر روی نیرو‌های ایرانی را به دست آورده بود.
لشکر ۶۴ ارومیه در جریان عملیات کربلای ۷ توانست با تلفات نسبتا کم و در شرایطی که عملیات در جبهه‌های غرب و جنوب تقریبا به بن بست رسیده بود، در یک وضعیت آب و هوایی نامساعد، بار دیگر ارتفاع دو هزار و ۵۱۹ را تصرف کرده و تا پایان جنگ تحمیلی آن را در مهار خود نگه دارد. در این عملیات تعداد دو هزار و ۴۸۵ نفر از نیرو‌های دشمن کشته، زخمی و اسیر شدند. تشکیل قرارگاه عملیاتی حمزه سیدالشهدا (ع) در شمال غرب و هدایت عملیات به عمق خاک عراق در شمال شرق این کشور و تصرف برخی شهرک‌ها و پایگاه‌های نظامی سبب می‌شد تا ارتش عراق به این ناحیه لشکرکشی کرده و بخشی از نیروهایش را از مقابل جبهه‌های جنوب و غرب به شمال غرب ایران جابه‌جا کند.
عملیات زمینی نیرو‌های مسلح عراق در جریان جنگ تحمیلی متکی به یگان‌های زرهی و مکانیزه بود و اغلب در طول روز به اجرا در می‌آمد. از طرفی نیرو‌های ایرانی در طول جنگ تجربیات ارزنده‌ای از عملیات شبانه و به صورت پیاده کسب کرده بودند که با تسلط بر این ارتفاعات تنها محور ارتباطی بین دو کشور در این ناحیه، یعنی جاده پیرانشهر ـ زواندوز را تهدید می‌کرد و شهرک‌ها و روستا‌های شیورش، حاج عمران، زینو، میوتان، رایات، دربند، نوپوردان، گلاله، چومان مصطفی و پادگان حاج عمران و بخش عمده فعالیت‌های دشمن زیر دید و تیر مستقیم نیرو‌های خودی قرار می‌گرفت و ادامه پیشروی در عمق خاک عراق را تسهیل می‌کرد.
عملیات کربلای ۷ در منطقه عملیاتی حاج عمران آغاز شد. نیمی از منطقه عملیاتی والفجر ۲ که در دوره حملات موسوم به استراتژی دفاع متحرک عراق از دست رفته بود در عملیات کربلای ۲ و بقیه در عملیات کربلای ۷ آزاد شد. در این عملیات لشکر ۶۴ ارومیه جانفشانی‌های بسیاری از خود نشان داد. طرح دفاع متحرک عراق همزمان در چند منطقه اجرا شد و علی‌رغم تلاش رزمندگان و فرماندهان جنگ، هنوز مناطقی در اشغال قوای عراقی باقی مانده بود. رژیم بعث که منتظر عکس‌العمل جمهوری اسلامی در جبهه‌های نبرد بود، با وجود عملیات کربلای ۲ در منطقه عمومی حاج عمران، توانست ارتفاعات گردمند و «قله ۲۵۱۹» را در اختیار بگیرد و همچنان در اشغال خود نگاه دارد. این ارتفاع که پیشتر در عملیات والفجر ۲ آزاد شده بود، پس از سقوط در دوره دفاع متحرک، در عملیات کربلای ۲ هم تأمین نشد تا این که در تاریخ ۱۳ اسفند ۱۳۶۵ طی عملیات کربلای ۷ و با رمز یا مولای متقیان آزاد شد. علاوه بر ارتفاع یاد شده که در زمان عملیات پوشیده از برف بود، تپه سرخی و یال اسبی نیز از وجود دشمن پاکسازی شد.
ارتفاع حساس دو هزار و ۵۱۹ پیش از این، دو بار طی عملیات‌های والفجر ۲ و کربلای ۲ به تصرف رزمندگان ایران درآمده بود، اما ارتش عراق هر بار با اجرای آتش سنگین و پاتک‌های متوالی، تلفات سنگینی بر رزمندگان ایرانی وارد آورده و این مهم را باز پس گرفته و بر عمق منطقه عملیات مسلط شده و دید و تیر کافی بر روی نیرو‌های ایرانی را به دست آورده بود. لشکر ۶۴ ارومیه در جریان عملیات کربلای ۷ توانست و در شرایطی که عملیات در جبهه‌های غرب و جنوب تقریبا به بن‌بست رسیده بود، در یک وضع آب و هوایی نامساعد، بار دیگر ارتفاع دو هزار و ۵۱۹ را تصرف کرده و تا پایان جنگ تحمیلی آن را در مهار خود نگه دارد.
در این عملیات ۲۵۰ رزمنده سلحشور اسلام به مقام رفیع شهادت رسیدند که از جمله شهیدان گرانقدر، می‌توان به سرلشکر «ناصر یارقلی» از فرماندهان ارتش در آن عملیات یاد کرد. ضمنا بارش برف شدید در منطقه حاج عمران، لطفی از طرف خداوند برای موفقیت رزمندگان در عملیات کربلای ۷ بود.
دلایل پیروزی رزمندگان لشکر ۶۴ پیاده
۱. فرماندهی قوی و مدبرانه سرهنگ آذرفر بر لشکر
۲. وجود روحیه و میل جنگجویی و اعتماد به نفس در رزمندگان لشکر ۶۴ که به سبب وجود فضای معنوی، ایمان و اعتقاد راسخ به جوهره دفاع از ارزش‌های دینی و ملی که در اثر آموزه‌ها و عملکرد مسئولان اثر گذار لشکر ایجاد شده بود.
۳. آموزش و مهارت رزم در کوهستان و شرایط نامساعد جوی
۴. تاکید شدید بر رزم شبانه
۵. رعایت اصل غافلگیری
۶. حفظ اسرار عملیات و بهره برداری موفقیت آمیز از پوشش و فریب تاکتیکی
۷. سرعت عمل
۸. طرح ریزی، هدایت و نظارت ستادی صحیح و مناسب
۹. هماهنگی بسیار نزدیک بین عناصر رزمایشی و عناصر آتش
۱۰. شناسایی نسبتا خوب از مواضع و موانع دشمن
۱۱. داشتن آتش پشتیبانی دقیق و پر حجم
امیر سرتیپ «غضنفر آذرفر» در دوران هشت ساله دفاع مقدس و به ویژه در سمت فرماندهی لشکر ۶۴ ارومیه در بین کارکنان از محبوبیت و مقبولیت بسیاری برخوردار و دارای جایگاه والایی بوده است، به طوری که در میان افراد نقش رهبری را داشته و این امتیاز ناشی از جاذبه شخصی وی بوده که به علت شجاعت، فعالیت، توان بالای جسمانی، روحیه رزمی عالی، حضور مداوم در میان رزمندگان خط مقدم، احساسات وطن دوستانه و پای‌بـندی به ارزش‌ها و باور‌های ملی و دینی، آراستگی لباس و ظاهر و قدرت بیان او بوده است.
وی با ایراد سخنرانی‌های آتشین، مهیج و برانگیزاننده باعث تحسین و تکریم قاطبه افراد لشکر بوده و با تدبیر خوبی که داشت نه فقط افراد داوطلب برای این عملیات دشوار را شناسایی کرد، بلکه افراد به ظاهر بی‌انضباط را نیز با مدیریت و رفتار خود متنبه می‌کرد و با تشکیل یگان خط شکن جنگاوران که بدنه اصلی آن از اینگونه افراد تشکیل شده، ضربه اصلی را بر دشمن وارد می‌کرد و با استفاده از این نیرو خط مقدم و مواضع دشمن را در هم شکسته و هدف را فتح می‌کند. یکی از نکات مهم این عملیات، تماس امام راحل با بی‌سیم با فرمانده عملیات بود. حضرت امام خمینی (ره) ضمن مکالمه تلفنی مستقیم با فرمانده عملیات با صدور پیامی خطاب به رزمندگان می‌فرمایند: «شما با این عملتان قلب مرا خشنود ساخته اید». ایشان پس از پیروزی رزمندگان اسلام از امیر آذرفر و همه نیرو‌های عمل کننده تقدیر کردند.
کارکنان لشکر ۶۴ از روحیه تهاجمی بالایی که از خصوصیات بارز یک سرباز مومن و مدافع ارزش‌ها است، برخوردار بودند، در این عملیات سرلشکر شهید ناصر یارقلی از فرماندهان ارتش بشهادت می‌رسد. نبرد‌های سنگر به سنگر و تن به تن در این عملیات موید روحیه عالی و ایمان والای ایثارگران لشکر بود.
انتهای پیام/ 141
