گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی؛ خانواده در ایران اسلامی از چنان جایگاه مستحکمی برخودار است که نمونه آن را در کمتر کشوری شاهد هستیم. بدون شک این جایگاه مرهون نهضت امام خمینی (ره) است که آن نیز ریشه در آموزه‌های دین مبین اسلام دارد. در بیانات امام راحل و فرمایشات رهبر معظم انقلاب همواره بر قداست خانواده تاکید فراوان شده است. از طرفی رسانه ملی به‌عنوان مهمترین رسانه درگیر با خانواده‌ها نقشی تعیین کننده دارد.
تحکیم خانواده و یا تضعیف آن ارتباط مستقیم با رسانه ملی به‌خصوص تلویزیون دارد. خانواده ایرانی بیشترین ساعات خود را صرف تماشای تلویزیون می‌کند و طبعا برنامه‌های آن چه به‌صورت خودآگاه و ناخودآگاه بر مخاطبان تاثیرگذار است. این میزان از تاثیرگذاری را می‌توان در ارتباط اعضای با هم خانواده مشاهده کرد. متاسفانه طی این سال‌ها به‌ندرت سریال تلویزیونی را دیده‌ایم که یک خانواده ایرانی را با همه ابعاد و ظرایف آن به‌تصویر بکشد.
در واقع دوربین فیلمساز خانواده را از بیرون به‌تصویر کشیده تا از درون. در این سریال‌ها نه پدر به معنای واقعی آن نقش آفرین بوده و نه مادر. الگوی حاکم بر خانواده‌ها در سریال‌های تلویزیونی با نمونه‌های بیرونی انطباق ندارد و بیشتر شبیه آثار خارجی است که از فرهنگ اسلامی ـ ایرانی ما بسیار دور هستند. شکاف میان زن و شوهر و اختلاف بدون حد و حصر فرزندان و والدین در حالی که نه علت آن را طرح می‌کند و نه درمانی ارائه می‌دهد یکی از پر تکرارترین مضامین سریال‌های تلویزیونی است.
این درست است که هنرمند از جامعه الگو می‌گیرد و مسلما خانواده امروز تفاوت اساسی با خانواده در دهه 70 و 60 و دهه‌ای پیش از آن دارد، اما باید توجه داشت که وظیفه هنرمند به‌خصوص در رسانه ملی ارائه الگو و طرح هنجارهای فراموش شده است. چرا نمی‌توان خانواده‌ای را در یک سریال تلویزیونی به تصویر کشید که هم مناسبات مدرنیته را در آن ببینیم و هم ارزش‌هایی که در دهه‌های پیش بر خانواده‌ها حاکم بودند.
هر چقدر هم که مدیران فرهنگی ما بر ترویج سبک زندگی اسلامی ـ ایرانی تاکید و در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها به آن توجه کنند، اما نمود عینی آن را در آثار هنری بخصوص سریال‌های تلویزیونی و نمایش خانگی نبینیم، عملا راهی است که به ترکستان ختم می‌شود. برای رسیدن به قبله آرمان‌ها انقلاب اسلامی باید همسو با ارزش‌های آن گام برداشت. هنرمندانی که اقدام به سریال‌سازی در رسانه ملی می‌کنند باید با یک بازنگری کلی به مضامین تازه‌ای فکر کنند و آنها را در قالب داستان‌هایی بدیع و نو به مخاطبان خود ارائه دهند.
رسانه ملی در شکل‌دهی خانواده‌هایی مستحکم، انقلابی و امیدوار به آینده نقشی تعیین‌کننده دارند. شناخت حدود و مرزهای این نقش می‌تواند به میزان زیادی هنر سریال‌سازی را ارتقا بدهد و دستور زبان جدیدی در حوزه مجموعه‌های نمایشی طراحی کند تا هم نسل امروز جامعه رغبتی به تماشای آن داشته باشد و هم نسل گذشته همه ارزش‌های ملی و دینی خود را از دست رفته نبیند.
انتهای پیام/ 161
