گروه استان‌های دفاعپرس- عصمت دهقانی؛ راوی قصه شهدا بودن سخت است اما در روزی که تقویم کشورم، به نام «شهدا» مزین شده است به یادشان می‌نویسم. شهید زیباترین واژه برای کسانی است که با گذشتن از خود عظمت اسلام را به نمایش گذاشتند و نردبان عروج‌شان میدان جهاد با اهریمن بود. مسیر پروازشان را هدفمند و آگاهانه انتخاب کردند و عاشقانه پر کشیدند و روز بزرگداشت شهدا، یعنی روز یادآوری شکوه و ایثار کسانی که جز با خدا معامله نکردند. یعنی روز گرامیداشت کسانی که بقایای جسم خاکی‌شان هنوز به آغوش وطن و خانواده برنگشته است.
شهدا یعنی فرشتگان سبک‌بالی که آتش عشق الهی در جانشان شراره افکنده بود. در زمین عشق خدا روئیده شدند و در سایه آسمان مهرش رشد یافتند و در راه او آرام و قرار نداشتند. بیم جهنم و امید بهشت، انگیزه کارشان نبود بلکه آرزوی دیدار معبود و کسب رضایت حضرت دوست بالاترین آرمان‌شان بود. عاشقانی که جانشان یکپارچه در عشق حسین(ع) ذوب شده بود و همواره هر صبح و شام و هرگاه فرصتی می‌یافتند از ورای خاکریزها، با چشمانی اشکبار، به کربلا می‌نگریستند و با پای دل‌شان به طواف و زیارت مولای خویش می‌رفتند.
در سوزناکترین سرمای غرب و در گرمترین گرمای جنوب، در ایستگاه‌های صلواتی، در سنگر کمین، بر فراز صخره‌های سنگی قله‌های سر به فلک کشیده یا در وسعت رمل‌ها و تپه‌های ماسه‌ای یا در اعماق آب‌های هور و خلیج فارس تنها لبخند بر چهرۀ نورانی‌شان می‌نشست.
به رسم ادب، به یاد مردانگی مردان بی‌‍‌‌‌ادعایی که ایستاده تر از کوه و با صلابت در برابر دشمن متجاوز ایستادند تا قامت ایران اسلامی خم نشود؛ می‌نویسم. همان زاهدان شب و یلان دلاور روزی که خالق کربلاهای ایران بودند و بیت‌المقدس‌ها، الفجرها، فتح المبین‌ها و ... برایشان کلاس خودسازی بود و شلمچه، هویزه، دهلاویه، خرمشهر و شاخ شمیران خاطرات ایثار، از خود گذشتگی و شجاعت‌شان را هنوز در سینه دارند و جای جای خاک جبهه خرم به خون‌شان و معطر به رایحه دل انگیز وجودشان است. همان‌هایی که نبردهای‌شان تکرار اُحد و عاشورا بود. به دنبال نام و نشانی نبودند و از سفره انقلاب چیزی برای خود نخواستند و به تفکر چپ و راست مهر باطل زدند و تنها حزبی که عضو آن شدند «حزب الله» بود.
شهدا نفسی آراسته و پیراسته داشتند و مصداق بارزی از: «یاأَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِى إِلَى رَبِّکَ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً * فَادْخُلِى فِى عِبَادِى * وَادْخُلِى جَنَّتِى» شدند.
برادران شهیدم، بزرگی شما راه کلامم را می‌بندد و واژه‌ها در برابر عظمت شما زانو می‌زنند. اما ای کاش این واژه‌های ناتوان هم میدانستند که یاد شما حرکت است؛ حرکتی برای بهبودی وضعِ موجود، یاد و بزرگداشت شما، آنقدر مهم است که مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در خصوص تکریم و بزرگداشت شما فرمودند: «تکریم شهیدان، تکریم ایثار و اخلاص است؛ تکریم دل‌های نورانی و جان‌های لبریز از صفا و نورانیت است.»
اگر امروز جوانانی در جبهه مقاومت شجاعانه سینه‌هایشان را سپر بلای تیرهای زهرآگین کینه توزی استکبار جهانی و ایادی مزدورشان می‌کنند؛ نتیجه جاودانگی عاشورای حسینی است که هشت سال دفاع مقدس نقش مهمی در این جاودانه شدن داشت.
آری، فرهنگ ایثار و شهادت که در پرتو دوران طلایی دفاع مقدس، در گوشه گوشه‌ی این سرزمین و جان‌های مردمانش ریشه دواند، چنان تأثیر شگرفی در تمامی ابعاد از خود برجای گذاشته است که تاریخ تا قرن‌ها، شاهد جلوه‌های آن خواهد بود.
شهید خط مقدم جبهه مقاومت،«حاج قاسم سلیمانی» چه تعبیر زیبایی از ایران دارد: «امروز قرار گاه حسین بن علی(ع) ایران است. بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند دیگر حرم‌ها می‌مانند. اگر دشمن این حرم را از بین برد حرمی باقی نمی‌ماند نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمدی(ص).» در این جملات، سردار دلها به وضوح تکلیف را بر همگان روشن کرده است.
شهدا، این روزها فراوانند داغهای کمرشکن و زخمهایی که اگر یاد مجاهدت، مقاومت و از خودگذشتگی شما نبود؛ تحمل‌شان به مراتب برای ما سخت‌تر می‌شد و حالا با شما عهد می‌بندیم که در برابر تهدید، تحریم و تبلیغات ناجوانمردانه رسانه‌ای، مقتدرانه خواهیم ایستاد و سرافرازیمان را به لحظه‌های سبز ظهور، پیوند خواهیم زد.
انتهای پیام/
