گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ اکبر صفرزاده؛ فیلم سینمایی «خروج» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا در اقدامی تحسین برانگیز روی اینترنت قرار گرفت. با این اقدام شرایطی به وجود آمد که برای اولین بار همه مردم ایران چه آنها که در روستا زندگی می‌کنند و چه در شهر این امکان را داشته باشند که به صورت همزمان و بدون هیچ گونه کم و کاستی یک فیلم سینمایی را تماشا کنند.
تا قبل از بروز و ظهور اینترنت و توسعه آن تا این حد که امروزه شاهد آن هستیم به هیچ وجه چنین امکانی برای نمایش و اکران عمومی هیچ فیلمی وجود نداشت.
در شرایط جدید و با اکران اینترنتی می‌توان امیدوار بود که تمرکز تولید فیلم در تهران منسوخ شود و به تدریج در تمام استان‌های ایران شاهد تولید و پخش فیلم باشیم. می توان امیدوار بود که دیگر حرفی از مافیای اکران به میان نیاید و آنهایی که با تکیه بر روابط برای خود مغازه هایی چند نبش باز کرده اند به تدریج حذف شوند.
در شرایط جدید و با اکران فیلم در اینترنت با قیمت 12 هزار تومان از این پس سالن های سینمای موجود در کشور به هیچ وجه نمی توانند بلیط خود را با قیمت های قبل به فروش برسانند؛ وقتی خانواده‌ای چند نفره می‌تواند با قیمت 12 هزار تومان فیلم را در خانه تماشا کند به هیچ وجه حاضر نمی‌شود دردسرهای رفتن به سینما با بلیط هر نفر بیست هزار تومان را بپذیرد؛ می‌توان امیدوار بود قیمت بلیط سالن‌های سینما به یک سوم کاهش پیدا کند.
از دیگر انحصارهای بحث برانگیز سینمای ایران که همیشه وجود داشته است اختصاص یافتن یا نیافتن سینماهای مهم کشور به یک فیلم بوده است؛ اینکه سرگروه‌های مهم سینمایی به یک فیلم تعلق بگیرد یا خیر و یا اینکه در اکران در حق یک فیلم ظلم شود یا نشود یا به قول برخی سینماگران مافیای اکران اجازه دیده شدن به یک فیلم را بدهد یا ندهد! بسیار بعید به نظر می‌رسد که از این پس فردی بتواند از نحوه اکران فیلمش گله کند و یا به تعداد سالن‌هایی که برای فیلم او در نظر گرفته شده اعتراضی داشته باشد.
به دلیل یک غفلت تاریخی که برخی کشورهای دنیا در گذشته مرتکب شده‌اند شرکت‌های پخش بین‌المللی فیلم آمریکایی در مدتی کوتاه توانستند در بسیاری از کشورهای دنیا جای پای خود را باز کنند و به تدریج کار را تا بدانجا پیش ببرند که در بسیاری از کشورهای دنیا به عنوان تنهاترین و مهمترین پخش کننده ایفای نقش کنند.
این شرکت‌ها امروزه آن قدر قدرت یافته‌اند که در بسیاری از کشورهای دنیا اگر آنها نخواهند و اجازه ندهند هیچ فیلم خارجی در آن کشور اکران نخواهد شد. امروزه و به مدد اینترنت و تکنولوژی می‌توان این انحصار را شکست؛ برای ما که فیلم‌های سینمایی امان بسیار کمتر و ناچیزتر از کشورهای دیگر صادر شده و در برخی موارد اصلا صادر نشده شکستن این انحصار و ورود به بازارهای جهانی زحمت مضاعف دارد؛ ولی چاره‌ای نیست و باید این زحمت مضاعف را به جان خرید.
برای ورود سینمای ایران به بازارهای جهانی و بین‌المللی و جذب مشتریان خارجی بسیار لازم و ضروری است که فیلم‌هایی مانند «خروج» که از استانداردهای سینمایی لازم برخوردارهستند به شش زبان زنده دنیا (انگلیسی، اسپانیایی، چینی، عربی، ترکی، روسی) دوبله شوند و روی سایت قرار گیرند تا هر بیننده‌ای از هر کجای دنیا بتواند به راحتی آن فیلم را مشاهده کند. همچنین لازم است در آن سایت اینترنتی شرایطی مهیا شود تا هربیننده‌ای از هر کجای دنیا بتواند هزینه تماشای فیلم را به حساب تهیه کننده واریز نماید. بدین ترتیب می‌توان امیدوار بود که سینمای ایران به جای یک بازار هشتاد میلیون نفری یک بازار بزرگ هفت میلیارد نفری داشته باشد.
با توجه به تحریم‌های موجود باید اعتراف کرد که انجام تبادلات بانکی بین کشور ایران و دیگر کشورهای دنیا تقریبا امکان پذیر نیست اما وزارت اقتصاد با همکاری وزارت ارتباطات باید تمامی تلاش خود را برای تحقق این مهم و اساسی انجام دهند و راهکاری جدی و موثر برای آن تعریف کنند.
اگر صادرات و کسب درآمدهای ارزی و به دست آوردن بازارهای بزرگ هفت میلیارد نفری برای سینمای ایران مهم است این سینما باید زحمت دوبله فیلم به شش زبان زنده دنیا و شرایط واریز پول به حساب تهیه کننده از تمام کشورهای دنیا را به جان بخرد.
انتهای پیام/ 121
