گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ بود که ارتش عراق با حمایت همه‌جانبه بیش از ۸۰ کشور، به ایران حمله کرد و رژیم بعثی طوری برنامه‌ریزی کرده بود که در همان روز‌های آغازین جنگ بتواند قسمت‌های مختلفی از مناطق جنوب غربی کشور را تصرف کند، اما دشمنان قسم خورده ایران اسلامی از عزم جدی ملت ایران برای حفاظت از نظام خبر نداشتند. به‌طوری که بیش از پنج میلیون نفر برای دفاع از کشور به مناطق جنگی رفتند و مهمترین شاخصه و ویژگی که رزمندگان ایرانی را با رزمندگان عراقی متمایز می‌کرد، داشتن روحیه ایثار، از خودگذشتگی و شهادت بود و هیمن ویژگی‌ها در کنار وحدت و همدلی که جوانان در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل داشتند، منجر به این شد که کشور ما در جنگ تحمیلی، با اینکه از نظر تجهیزات و نیروی انسانی وضعیت بدتری نسبت به دشمن داشت، اما به پیروزی دست پیدا کرد.
در دوران دفاع مقدس، در کنار داوطلبانی که به جنگ رفته بودند، ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز بیش از ۲۱۷ هزار نفر از نیروی خود را برای ایستادگی برابر رژیم بعثی آماده کرد و رشادت‌های این عزیزان علاوه بر عقب راندن عراقی‌ها از خاک ایران، منجر به شهادت ۴۸ هزار ارتشی شد، لذا تنها کاری که ملت ایران و به‌ویژه نسل جوانی که دوران دفاع مقدس را درک نکرده است، می‌تواند انجام دهد، زنده نگه داشتن یاد و خاطره این عزیزان و استفاده از تجارب رزمندگان در دوران دفاع مقدس برای حل مشکلات امروزی است.
اگر یاد شهدا توسط امروزی‌ها گرامی داشته شود، در این صورت است که آیندگان نیز می‌توانند از دوران شگرف دفاع مقدس نهایت استفاده را بکنند و با الگو قرار دادن شهدا که همه چیز خود را فدای اسلام کردند، بتوانند گامی موثر در راستای اهداف عالیه نظام جمهوری اسلامی ایران بردارند. البته رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بار‌ها اعلام کرده‌اند که زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا، کمتر از شهادت نیست؛ بنابراین ما باید قدردان شهدا باشیم که یکی از روش‌های این قدردانی، زنده نگه داشتن یاد و خاطره این عزیزان است.
از آنجا که هشتم اردیبهشت، سالروز شهادت خلبان علی‌اکبر شیرودی است، لذا جا دارد تا نگاهی به فعالیت‌های این شهید والامقام به‌خصوص در دوران دفاع مقدس بیاندازیم.
«علی‌اکبر شیرودی» در دی ماه سال ۱۳۳۴ در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود و علوم قرآنی را از پدرش که یک کشاورز بود، آموخت و بعد از اینکه تا سوم دبیرستان در مدرسه‌ای واقع در روستایشان به تحصیل مشغول بود، به تهران آمد و در سال ۱۳۵۱ وارد ارتش شد. شیرودی بعد از گذراندن دوران مقدماتی آموزش خلبانی هلی کوپتر، با درجه ستوانیاری فارغ‌التحصیل شد و این‌طور که همرزمان این شهید بزرگوار اعلام کردند، علی‌اکبر با اینکه در دوران رژیم پهلوی در ارتش مشغول به خدمت بود، اما از افرادی بود که بیشترین زمینه را برای پیوستن ارتشی‌ها به مردم انقلابی فراهم کرد. به‌طوری که ساعاتی بعد از فرمان امام خمینی (ره) مبنی بر پیوستن ارتش به صفوف مردم، از ارتش بیرون آمد و اقدام به تشکیل گروهی چریکی کرد.
اقدامات شیرودی در دوران انقلاب به همین جا ختم نمی‌شود. شیرودی به همراه جوانان انقلابی در کرمانشاه، کمیته استقبال از امام راحل را تشکیل داد و از طرفی به‌دلیل رابطه خوبی که با فرماندهان سپاه داشت، مسئولیت راه‌اندازی کمیته در استان کرمانشاه را برعهده گرفت و در دوران جنگ تحمیلی نیز عملیات‌های مشترکی را با فرماندهان سپاه در مناطق شمال غربی کشور به سرانجام رساند.
با شروع جنگ تحمیلی، شیرودی بلافاصله به مناطق جنگی رفت و با اینکه هلی کوپترش بیش از ۳۰۰ مرتبه مورد اصابت قرار گرفته بود، اما هرگز برای دفاع از این مرز و بوم عقب نکشید و با اراده‌ای که داشت در بلندی‌های شمال غرب کشور مشغول انجام عملیات‌های مختلفی بود و اقدامات ارزنده وی، منجر به این شد تا آیت‌الله هاشمی رفسنجانی نیز لقب مالک اشتر لشکر خمینی کبیر را به شیرودی بدهد. شهید چمران نیز از شیرودی با عنوان ستاره درخشان کردستان یاد کرده است. شهید شیرودی سرانجام در هشتم اردیبهشت سال ۱۳۶۰ در منطقه بازی‌دراز درحالی که چندین تانک دشمن را منهدم کرده بود، هلی کوپترش از پشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در سن ۲۶ سالگی به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در روستای شیرود آرام گرفته است.
عمده فعالیت شهید شیرودی در ارتفاعات کرمانشاه و دشت ذهاب بود. همرزمان این شهید، خاطرات بسیاری از مقاومت شیرودی و همرزمانش بیان کرده‌اند که در تمام آنها، شاهد شجاعت و رشادت منحصر به فرد شهید شیرودی هستیم.
یکی از همرزمان شهید شیرودی درباره مقاومت مقابل دشمنان در ارتفاعات غرب کشور این‌طور می‌گوید: از سر پل ذهاب اخبار نگران کننده‌ای به گوش می‌رسید که حاکی از پیشرفت عراقی‌ها به سوی این منطقه بود. حدوداً سه لشکر از نیرو‌های عراقی در حال حرکت به سمت سرپل ذهاب بودند و تانک‌ها پشت سر هم و به سرعت پیشروی می‌کردند.
رزمندگان نیز در پادگان ابوذر مستقر بودند که با مشاهده حجم آتش دشمن، دستور عقب نشینی دادند. شیرودی که از این دستور عصبانی بود گفت: دشمن در سراسر مرز‌های ما در حال پیشرفت است. هرکجا که او پیشروی کرد ما باید عقب نشینی کنیم؟ نظر من این است که بمانیم و تا جایی که امکان دارد مقاومت کنیم و مانع پیشرفت آنها بشویم. بعد از این سخنان بود که مابقی رزمندگان در پادگان ابوذر هم موافقت کردند
بنابراین مهمات‌گیری هلی کوپتر‌ها آغاز شد و رزمندگان بدون معطلی به طرف عراقی‌ها پرواز کردند. آتش خشم و نفرت بچه‌های خلبان در موشک‌های تاو و رگبار توپ‌های هلی کوپتر‌های کبرا بر سر مهاجمان می‌ریخت. وضعیت تا جایی پیش رفت که تانک‌ها دور خودشان می‌چرخیدند و با هم تصادف می‌کردند. عراقی‌ها، چون چاره‌ای نداشتند، بدون هدف شلیک می‌کردند. سه روز نبرد شجاعانه خلبان شیرودی و دو خلبان دیگر و خدمه منجر به انهدام ۱۵ تانک و به هلاکت رسیدن صد‌ها نفر از متجاوزان شد.
شهید شیرودی علاوه بر شجاع بودن، ولایت‌مدار نیز بود و بار‌ها در بین رزمندگان اعلام کرده بود که من نوکر آن کسی هستم که طرفدار، مطیع و مقلد امام خمینی (ره) باشد. شیرودی بار‌ها به اظهارات و اقدامات بنی‌صدر واکنش نشان داده بود و در واقع پی برده بود که بنی‌صدر به‌دنبال تضعیف نظام جمهوری اسلامی ایران است. شیرودی زمانی که متوجه اظهارات بنی‌صدر مبنی بر تخلیه پادگان و انهدام مهمات شد، با این موضوع مخالفت کرد و به همراه چند نفر دیگر از رزمندگان از دستور سرپیچی کرد و همین اقدام منجر به شکست یکی از عملیات‌های دشمن در ارتفاعات غرب کشور شد. بعد از شکست نیرو‌های دشمن در این عملیات، بنی‌صدر برای اینکه نظر افراد را متوجه خود کند، درجه شیرودی را ترفیع داد، اما شهید شیرودی که با حیله‌های بنی‌صدر آشنا بود، این درجه را نپذیرفت.
تنها دغدغه شهید شیرودی در آن دوران این بود که کارشکنی‌ها و به نوعی کمک به رژیم بعثی که از سوی بنی‌صدر صورت می‌گرفت به اطلاع فرماندهان جنگ و امام خمینی (ره) برسد.
گزارش از احسان یعقوبی
انتهای پیام/ 117
