گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ ایران سرزمینی کهن با هزاران سال تاریخ و تمدن و فرهنگ است. مردم این سرزمین، نسل اندر نسل خاطرات تلخ و شیرینی از فراز و فرودهای کشور را به حافظه‌ی تاریخی خود سپرده‌اند. به جرات می‌توان گفت اولین خیزش تاریخی مردم ایران علیه دستگاه جبر و ظلم به دوران کهن باز می‌گردد. به دوران اساطیر دیرینه ایران زمین. نخستین تفکرات انقلابی ایرانیان را باید در رفتار و کردار و مرام کاوه‌ی آهنگر جست. مردی که از ستم حاکم وقت اعلام بیزاری و برائت کرد و حاضر نشد در برابر هوسرانی و خودکامگی ضحاک ماردوش سر خم کند.
از دوران اساطیری که بگذریم، دوران قاجاریه نخستین دوران در تاریخ معاصر ایران زمین است که مردم بار دیگر درفش کاویانی به دست گرفتند و انقلاب مشروطه را پیروزی رساندند. مردم و به ویژه قشر روحانی و تحصیل‌کردگان پیشقراولان نهضت بزرگ مشروطیت بودند. اما به راستی علت اصلی وقوع یک انقلاب چیست؟
تمام علت‌ها را می توان در یک عبارت کوتاه و مختصر و مفید جمع بندی کرد: نارضایتی عمومی. چه زمانی نارضایتی عمومی به وجود می‌آید؟ زمانی که نخست اقشار جامعه زیر فشار باشند و به اصطلاح حقوق حقه‌ی خود را در چنگال حاکمان ستم پیشه‌ی زمانه‌ی خود ببینند. و دوم اینکه در تصمیم‌گیری‌ها در سطح ملی و فراملی نقشی نداشته باشند و اصطلاحا نظر مردم در سطح کلان جامعه محلی از اعراب نداشته باشد.
رای گیری و برگزاری انتخابات و تشکیل مجلس و شوراهای مختلف، میراث بزرگ انقلاب مشروطه است که همانگونه که یادآوری شد هم روحانیون و هم قشر تحصیلکرده و هم دیگر اقشارجامعه در به پیروزی رساندن نهضت مشروطه دست در دست یکدیگر، در جبهه‌ی پیکار حق علیه باطل مبارزه کردند و نهایتا اثبات کردند که «جاء الحق و زهق الباطل». بگذریم از این که در برخی از دوره‌ها صندوق‌های رای فرمایشی‌تر و در برخی از دوره‌ها رای داخل صندوق‌ها به حق و حقیقت نزدیک تر بوده است.
امروز، روز گرامیداشت شوراهاست. برگزاری انتخابات شوراهای شهر و روستا یکی از وجوه متجلی از آرمان‌های بلند ملت ایران از آغاز نهضت مشروطه بوده و حفظ و پاسداشت آن از وظایفی است که بر گردن هر ایرانی هست و خواهد بود. نخستین دوره‌ی انتخابات شوراها در نظام جمهوری اسلامی در سال 1377 برگزار شد و تا کنون پنج دوره از نخستین دوره‌ی آن می‌گذرد.
ضمن گرامیداشت این روز باید متذکر شد که برگزاری انتخابات در هر سطحی اعم از محلی و منطقه‌ای و ملی در کشور عزیزمان میراث خون شهدایی است که برای برقراری چنین صندوق‌هایی از خون خود گذشتند و تا پای جان ایستادند تا نشان دهند همواره جبهه‌ی حق پیروز خواهد شد. باری به قولی روز گرامیداشت شوراها فقط به شوراها اختصاص ندارد بلکه به تعبیری می تواند روز بزرگداشت شهدایی باشد که برای استقلال و سربلندی این سرزمین مجاهدت کردند و از جان شیرین خود در راه اهداف والایشان گذشتند. این روز بزرگ را باید به تمام مردم ایران تبریک گفت.
باید تبریک گفت به مردمی که میراث‌داران خون پاک عبدالحمیدها هستند. عبدالحمید وفسی هایی که در طول تاریخ با خون خود نهال استقلال و آزادی این کشور را آبیاری کردند. و اکنون این وظیفه‌ی جمعی ماست که حافظان این میراث گرانسنگ باشیم و به نسلهای بعدتر از خودمان تذکر دهیم که چه مجاهدت ها شد تا یک انتخابات در این سرزمین اهورایی برگزار شود آن هم زمانی که در هیچ کدام یک از کشورهای همسایه و منطقه تا سالیان بعد هیچ انتخاباتی برگزار نشد و بعضا هنوز نیز برگزار نمی شود.
بسیاری از کشورهایی که همین امروز ادعای مردم‌سالاری و آزادی و دموکراسی را در منطقه فریاد می‌زنند، هنوز در کشورشان حتی یک انتخابات فرمایشی نیز برگزار نشده و تمام فعالیتهای سیاسی در کشورشان معطوف و محدود می‌شود به تسویه حساب های شخصی شاهزادگان و درباریانشان.
امروز بر گردن تک تک افراد جامعه اعم از مردم و مسئولین است که به جای پرداختن بیش از حد به مسائل جناحی، به برقرار عدل و داد توجه کنند که سیره ی نبوی و شیوه ی علوی است. البته این به آن مفهوم نیست که رقابت بین احزاب و جناح ها نباید باشد بلکه همین رقابتهاست که تنور انتخابات را داغ نگه می دارد اما مشروط بر آن که از مسیر عدل و داد عدول نکنند و احقاق حق و عدالت را مقدم بر هر گونه دسته بندی بدانند.
انتهای پیام/ 121
