سرمایه داران لاکچری و بخشش‌های چند صدمیلیونی
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، سوغات کرونا؛ این مهمان ناخوانده ناشناخته برای بازاری‌ها و کسبه، رکود اقتصادی تلخ بود. بسته شدن فروشگاه‌ها و مغازه‌های پر از جنس، تعطیلی هتل‌ها و تالار‌های پذیرایی آن هم در پر رونق‌ترین روز‌های کاری سال، بغض کارگرانی که خدا خدا می‌کردند کارفرمایان جوابشان نکنند و بیکاری به مشکلاتشان اضافه نشود، اجاره خانه‌های عقب افتاده و... حالا سایه این رکود، با اینکه محدودیت‌ها برداشته شده اند هنوز بر سر کاسبان و کارگران سنگینی می‌کند.
اما در این شرایط بحرانی، مردم شمال ایران کاری کردند کارستان. پویش مردمی مبارزه با کرونا راه انداختند و نشان دادند زور این ویروس هر چقدر که زیاد باشد به زور مهر و معرفت و بخشش مردم ایران نمی‌رسد. البته تصور نکنید نتیجه این پویش مردمی تنها به بسیج امکانات برای ضدعفونی کردن معابر و توزیع ارزاق میان خانواده‌های نیازمند خلاصه می‌شود. از بسیجی و جهادی و طلبه گرفته تا مهندس و بازاری و بساز بفروش و سرمایه دار با هم متحد شده اند و از دل این اتحاد اتفاقات جالبی در حال رقم خوردن است.
یکی از متفاوت‌ترین اقدامات پویش مردمی مبارزه با کرونا در بابلسر، پادرمیانی اعضاء برای کسب رضایت مالکان و بخشش اجاره بهای واحد‌های تجاری و صنفی بود. اینطور شد که جهادی‌ها و بازاری‌ها در اولین روز‌های سال، در کنار همه اقدامات جهادی پویش بخشش اجاره بها در بابلسر را کلید زدند.
دغدغه‌های یک انبوه ساز
«اواسط اسفند کرونا وارد مازندران شده بود و روز به روز به آمار مبتلایان اضافه می‌شد، محدودیت‌های بین استانی هنوز اعمال نشده بود و مردم هم گوششان به توصیه‌های مسئولان مبنی بر پرهیز از سفر بدهکار نبود. هر روز کلی پلاک غیربومی وارد بابلسر می‌شد. همان روز‌ها پویش مردمی ما تازه شکل گرفته و همه گروه‌های خودجوش مردمی با مدیریت یکپارچه با هم تلفیق شده بودند. ضدعفونی کردن معابر، کمک به بیماران کرونایی، حضور در بیمارستان‌ها و غسالخانه ها. اما جهادی‌ها از کسبه هم غافل نشدند. بابلسر شهر تجاری و توریستی بود و کاسب‌ها چشم دوخته بودند به فروش شب عید، هر چند مردم ترسیده بودند و مغازه‌ها خلوت بود.»
این توضیحات را «محمد حسین باشی پور» می‌دهد؛ انبوه ساز مازندرانی که از همان روز اول ورود کرونا به شمال کشور قید خانه نشینی را زد و پای کار آمده است. شب‌ها پا به پای جهادی‌ها و نوجوان‌های بسیجی، معابر را ضدعفونی می‌کند و صبح‌ها سراغ مالکان واحد‌های تجاری می‌رود و آنها را به پویش مردمی مبارزه علیه کرونا دعوت می‌کند.
بستن مغازه‌ها و بخشش چند صدمیلیونی اجاره ۲۷ واحد
او روایت را از کسب رضایت مالکان برای بخشش اجاره بها و راه افتادن پویش مردمی بخشش در بابلسر از سر می‌گیرد؛ «ما تصمیم گرفتیم برای قطع زنجیره انتقال کاری کنیم تا واحد‌های صنفی غیرضروری که در شلوغ‌ترین مرکز شهر قرار داشتند، مغازه شان را ببندند. می‌دانستیم تا همین جای کار هم متضرر شده بودند. کسب و کارشان بی رونق شده بود، اما بالاخره باز بودن مغازه‌ها و رفت و آمد جسته گریخته مردم زنجیره انتقال را طولانی‌تر می‌کرد. اوضاع کسبه اصلا تعریفی نبود و عدم توانایی برای پرداخت اجاره بها مهم‌ترین دغدغه مالی شان بود و دلیل نبستن مغازه ها. آنها می‌گفتند حداقل با همین فروش کم شاید بتوانیم اجاره مغازه هایمان را پرداخت کنیم. اول کار با مالک ۲۷ واحد صنفی در یکی از مراکز تجاری پر تردد صحبت کردم و از او خواستم اجاره بهای مغازه‌ها را برای دو ماه ببخشد. "فرزاد ضیاء پور"؛ جوان مازندرانی که از نزدیک در جریان کسب و کار بی رونق مستاجران بود با بخشش اجاره بهای مغازه‌ها به مدت دو ماه موافقت کرد و قرار شد بسته به وضعیت کسب و کار، در ماه رمضان هم از خیر دریافت اجاره بگذرد. جوان مازندرانی ثواب این کار خیر را هدیه به روح پدرش کردند. اجاره هر واحد مبلغی بین ۳ تا ۵ میلیون بود و این بخشش چندصدمیلیونی آغاز خوبی برای پویش ما بود.
هتل دار ساحلی و گذشتن از اجاره ۴۵ میلیونی
نوروز آمد و کرونا در ایران حسابی جولان می‌داد. همه اصناف غیر ضروری بسته شدند و کسبه بیش از پیش متضرر. اما بر و بچه‌های جهادی مازندران همچنان در میدان بودند و پای صنف هتل داران را هم به پویش مردمی علیه کرونا باز کردند.
باشی پور می‌گوید: «کسب و کار سوییت داران و متل دار‌های بابلسری مثل بقیه اصناف از رونق افتاده بود و مانده بودند با اجاره‌های سنگین و کمرشکن. از حال و روز یکی از آنها با خبر بودم، صفر شدن ورودی مسافران و پرداخت کرایه ۱۵ میلیونی و هزینه‌های جانبی، کابوس شبانه روزی مدیر مرکز اقامتی شده بود بود. پیش مالک رفتیم و پادرمیانی کردیم. ما مهر مردم سرزمینمان را دست کم گرفته بودیم. مالکان با وجود فراز و نشیب اقتصادی که همه را درگیر کرده بود خیلی زود سر سفره بخشش نشستند. با بخشش ۴۵ میلیونی اجاره سه ماه مجموعه اقامتی و تقبل کردن هزینه قبض آب و برق و تلفن و گاز توسط حاج «علی علیزاده»، پویش بخشش جان دوباره گرفت. مدیر مرکز اقامتی و چند نفر از کارگرانش هم داوطلب پیوستن به گروه‌های جهادی شدند و در ضد عفونی کردن معابر و خدمات دیگر به کمک ما آمدند.»
سرمایه دارانی که بخشیدند و جهادگر شدند
پویش بخشش در بابلسر میان کاسبان دهان به دهان می‌چرخید و هر روز دل کسبه نگران و مضطربی که با آمدن کرونا همه رشته هایشان پنبه شده بود آرام می‌گرفت. باشی پور یکی یکی، از روایت‌های خوب بخشش می‌گوید: «مالکان ۱۱ واحد تجاری یکی از مراکز خرید معروف بابلسر در خیابان شهید رجایی که اجاره ماهیانه مغازه شان بیشتر از ۶ میلیون در ماه بود با بخشش صاحبان ملک نفس راحتی کشیدند. پا در میانی ما برای گرفتن بخشش اجاره بها بهانه خوبی بود برای آشنایی کسبه و سرمایه داران با پویش مردمی مبارزه علیه کرونا و آنها هم به جمع جهادگران اضافه می‌شدند. وقتی پویش بخشش شکل گرفت دیگر نیازی به پا در میانی ما نبود و صاحبان بسیاری از واحد‌های تجاری در بابلسر اجاره بهایشان را یا بخشیدند یا نصف کردند و ما از خیلی هاشان بی اطلاع هستیم، اما خدا را شاکریم که این بخشش تبدیل به رویه شد.»
وقتی صاحب خانه‌ها اجاره را به فراموشی سپردند
تبعات اقتصادی کرونا یکی دو تا نبود. حالا اعضاء باید فکری به حال مستاجرانی می‌کردند که پولی برای پرداخت اجاره خانه نداشتند. اینجا بود که بر و بچه‌های پویش مردمی مبارزه علیه کرونا وارد فاز دیگری شدند و تلاش برای گرفتن رضایت صاحب خانه‌ها شروع شد. «طاهر فتاح»؛ عضو کانون مهندسان بابلسری روایت‌های بخشش را از سر می‌گیرد و از اتفاقات خوبی می‌گوید که نشان داد کرونا هم نمی‌تواند عیار معرفت مردم را پایین بیاورد؛ «بچه‌های جهادی خانواده‌هایی را شناسایی کردند که اوضاع مالی شان حسابی بهم ریخته بود و توان پرداخت اجاره بها را نداشتند. ما هم یکی یکی سراغ مالکان می‌رفتیم و پیشنهاد بخشش اجاره بها را مطرح می‌کردیم. ۲۹ مالک اجاره دو ماه خانه شان را بخشیدند. ۱۷ مالک هم قرار شد اجاره بهای این سه ماه کرونایی را سرریز کنند در اجاره بهای ماه‌های دیگر. تلاش ما برای رایزنی با مالکان خانه‌ها و مغازه‌ها هنوز ادامه دارد.»
اندک اندک جمع مستان می‌رسد
«پویش بخشش کار خودش را کرد و زمان زیادی نگذشت که سرمایه داران و کارخانه داران بابلسری هم به میدان آمدند.» فتاح از مصادیق همدلی مردم در بابلسر می‌گوید: «اعضای کانون مهندسان همان ابتدای کار ۲۵ میلیون تومانی که قرار بود در جشن پایان سال کانون هزینه کنند به پویش بخشیدند و ما با این پول برای بیمارستان هال کپسول اکسیژن تهیه کردیم. لنج داران هزینه‌های خرید منبع و کلر برای ضدعفونی کردن معابر را تامین کردند. یکی از سرمایه داران از صفر تا صد تولید ۷ هزار ماسک را تقبل کرد.
عضو هیات مدیره انبوه سازان مازندران چند دستگاه ماشین را در اختیار گروه‌های جهادی گذاشتند. صاحب کارخانه شالی کوبی که یکی از دوستان ارامنه است برنج مورد نیاز برای توزیع میان مردم را رایگان در اختیار ما گذاشت. یکی از کارخانه داران مبلغ ۴۷ میلیون تومان برای خرید وسایل و تجهیزت مورد نیاز به این پویش هدیه کرد. تا امروز به همت مردم بابلسر چندصد بسته حمایتی و معیشتی در اختیار خانواده‌های آسیب پذیر قرار گرفته است. این قلب هاست که در قالب پویش مردمی تا زمان ریشه کن شدن این ویروس هر روز بیشتر از قبل به هم گره می‌خورد.»
منبع: فارس
انتهای پیام/ 900
