گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: منطقه «نوسود» در کرمانشاه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و حتی در دوران دفاع مقدس شاهد نبرد‌های سخت و طاقت‌فرسا بین نیرو‌های سپاه و ارتش با اعضای گروهک‌های کومله و دموکرات و دشمن بعثی بود.
وضعیت در این منطقه به‌گونه‌ای بود که رژیم بعثی به‌دلیل حضور عواملش در ارتفاعات منطقه مذکور، توجهی به آنجا نداشت و به گفته مقامات عراقی، خیال صدام از این منطقه که جزو مناطق مرزی نیز محسوب می‌شد، راحت بود.
بعد از اینکه انقلاب اسلامی ایران در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ به پیروزی رسید، دشمنان قسم خورده ایران که از به ثمر نشستن برنامه‌های امام خمینی (ره) در شکل‌گیری یک کشور اسلامی خشمگین و ناراحت شده بودند، در ارتفاعات استان کرمانشاه و کردستان دست به جنایت زدند و برای اینکه نشان دهند که جمهوری اسلامی ایران نتوانسته امنیت مردم را تأمین کند، دست به اقدامات وحشیانه زدند، لذا حضور گروهک‌های ضدانقلاب در ارتفاعات غرب کشور مانند منطقه «نوسود»، منجر به این شد تا صدام در دوران دفاع مقدس اصلاً برنامه‌ای برای آن منطقه نداشته باشد.
بنابراین وجود گروهک‌های ضدانقلاب در نوسود، مایه قوت قلب صدام شده بود، چراکه در مناطق غربی کشور برخی از کرد‌ها با اقدامات خود، توجه بخشی از رزمندگان را به آن منطقه جلب کرده بودند.
اما با اعزام نیرو‌هایی از سپاه به منطقه اورامانات (جنوب مریوان تا جنوب پاوه) و به ویژه منطقه نوسود، عملیات پاکسازی منطقه از وجود ضد انقلاب صورت گرفت، به‌طوری که بخشی از افراد ضد انقلاب به ارتفاعات شهر «طویله» در کشور عراق فرار کردند. از آنجا که دشمن بعثی روی این منطقه استراتژیک حساب ویژه‌ای باز کرده بود، با آغاز جنگ تحمیلی، در زمستان سال ۱۳۵۹ ارتفاعات منطقه نوسود را به اشغال درآورد و نیرو‌های دشمن در آن منطقه دست به جنایت‌هایی حتی علیه افراد غیرنظامی زدند که تعجب برخی از کشور‌ها را نیز به‌دنبال داشت.
شرایط جنگ با اشغال برخی از ارتفاعات غرب کشور به‌گونه‌ای شد تا رزمندگان علاوه بر جنگیدن با دشمن بعثی در مناطق جنوبی کشور، در مناطق غربی کشور نیز با اقدامات خود به‌دنبال مقابله با دشمن بعثی و افراد باقی‌مانده از گروه‌های ضد انقلاب باشد. به همین منظور عملیات نیمه‌گسترده‌ای به نام «روح‌الله، خمینی کبیر» با مشارکت سپاه و ارتش با هدف آزادسازی منطقه نوسود و ارتفاعات مریوان و پاوه در ۱۱ تیر سال ۱۳۶۰ اجرا شد که نتایج خوبی را نیز در پی داشت.
علت نام‌گذاری عملیات آزادسازی نوسود به نام «روح‌الله، خمینی کبیر» نیز این بود که آغاز این عملیات با عزل «ابوالحسن بنی‌صدر» از فرماندهی کل قوا همزمان شده بود و برخی فکر می‌کردند که با عزل وی، قوای نیرو‌های خودی در جبهه‌ها به‌ویژه مناطق غربی کشور تحلیل می‌رود و براین اساس بود که نام این عملیات به نام بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد. همین اقدام منجر شد تا علاوه بر دوچندان شدن روحیه رزمندگان، نیرو‌های مردمی نیز راغب به همراه شدن با رزمندگان برای مقابله با دشمنان شوند. این عملیات روحیه مقاومت را به جبهه‌های جنگ بازگرداند.
در عملیات مذکور بخشی از نیرو‌های سپاه به فرماندهی «حاج ابراهیم همت» در منطقه پاوه و بخشی دیگر نیز به فرماندهی «احمد متوسلیان» در منطقه مریوان اقدام به پاکسازی و بازپس‌گیری ارتفاعات کوهستانی کردند و عملیات آزادسازی نوسود از آن دست عملیات‌هایی بود که نیرو‌های خودی با کمترین تلفات به اهداف خود رسیدند و علاوه بر آزادسازی منطقه نوسود، بخشی از قسمت‌های شهر طویله عراق را نیز به تصرف خود درآوردند.
بازپس‌گیری منطقه نوسود به‌دلیل کوهستانی بودن و تصرف کامل آن از سوی دشمن بعثی و انتقال تجهیزات پیشرفته به آنجا، کاری بسیار دشوار بود. چه در زمانی که سپاهیان اسلام با گروه‌های ضد انقلاب مبارزه می‌کردند و چه زمانی که رزمندگان مشغول نبرد با دشمن بعثی در منطقه نوسود بودند. رفتن به آن منطقه و بازپس‌گیری آن به دلایل مختلف از نظر اصول نظامی غیرممکن بود و از این جهت، کار رزمندگان در بازپس‌گیری این منطقه ارزشمند است. البته نباید غافل شد که در عملیات‌های مختلفی که در نوسود اجرا شد، نقش نیرو‌های بومی و داوطلب نیز پررنگ بود و به نوعی برگ برنده فرماندهان در آن منطقه، همین عزم جدی مردم برای مقابله با دشمن بود.
از جمله فرماندهانی که در آن دوران مشغول نبرد با دشمنان جمهوری اسلامی ایران در منطقه نوسود بودند، می‌توان به «حاج ابراهیم همت»، «احمد متوسلیان»، «محمد بروجردی»، «مصطفی چمران» و «ناصر کاظمی» اشاره کرد. در بین فرماندهان مذکور، نقش شهید کاظمی نقشی متفاوت و بسیار تأثیرگذار بود، چراکه مسئولیت شناسایی و پی بردن به برنامه‌های دشمن بر عهده وی بود. وضعیت طوری بود که شهید کاظمی با تغییر چهره و شبیه کردن خودش به چهره افراد ضد انقلاب و اعضای گروهک دموکرات، به داخل جلسات دشمن نیز نفوذ می‌کرد و حتی برخی از نیرو‌های خودی نیز بعضاً در تشخیص هویت شهید کاظمی عاجز بودند، اما در بین فرماندهان همواره بیم این وجود داشت که مبادا هویت وی لو برود.
در آزادسازی منطقه نوسود باید از اصول مختلفی استفاده می‌شد تا رزمندگان به اهداف خود دست پیدا کنند، چراکه نبرد با دشمن بعثی و دموکرات‌ها در آن منطقه به‌طور مستقیم به‌دلیل بیشتر بودن نیروی انسانی دشمن، غیرممکن می‌نمود. حتی در بخشی از عملیات «روح‌الله، خمینی کبیر» نیز برخی از معلم‌ها برای مشغول ساختن دشمن، به بخشی از پاوه رفتند تا رزمندگان با خیال راحت تمرکز خود را برای آزادسازی منطقه نوسود معطوف کنند.
همانطور که گفته شد، منطقه نوسود پس از پیروزی انقلاب اسلامی شاهد نبرد‌های سخت با ضد انقلاب و دشمن بعثی بود، لذا طبیعی است که عملیات‌های مختلفی در این منطقه با اهداف متفاوت اجرا می‌شد و عمده عملیات‌های اجراشده در این منطقه نیز توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صورت گرفت که یکی از این عملیات‌ها، عملیات محمد رسول‌الله (ص) بود.
عملیات محمد رسول الله (ص) نیز از جمله عملیات‌هایی بود که با هدف انسداد دالان‌های ورودی عناصر ضد انقلاب، پاکسازی و تأمین امنیت شهر‌های مرزی در منطقه «اورامانات»، تصرف چندین ارتفاع و روستای منطقه، پس زدن ضدانقلاب از پاوه و تصرف شهر طویله عراق در منطقه عمومی شهر‌های «بیاره» و «طویله» عراق در غرب شهر نوسود ایران اجرا شد.
نیرو‌های ارتش و سپاه در این عملیات از سه محور «پاوه»، «مریوان» و «ارتفاعات اورامانات»، برنامه‌های خود را اجرا کردند و با اینکه دشمن بعثی تجهیزات پیشرفته‌ای را به این مناطق آورده بود، با این حال حدود پنج هزار و ۵۰۰ نفر از نیرو‌های دشمن کشته یا زخمی شدند. انهدام ۱۵ قبضه توپخانه، شش قبضه خمپاره‌انداز، یک قبضه توپ ۱۶۰ و چهار دستگاه تانک از دیگر تلفاتی بود که رزمندگان به دشمن بعثی وارد کردند. همچنین در این عملیات ۱۹۱ نیروی بعثی به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند.
کلام آخر اینکه اگر رشادت‌ها و جوانمردی‌های رزمندگان در منطقه نوسود در دوران دفاع مقدس نبود، شاید نتیجه جنگ تحمیلی چیزی متفاوت از نتایج امروزی بود و از آنجاکه ضد انقلاب در آن منطقه به‌عنوان ستون پنجم دشمن عمل می‌کرد، لذا انهدام گروهک‌های ضد انقلاب و اعضای دموکرات در ارتفاعات نوسود، پاوه و مریوان زمینه پیروزی بر دشمن بعثی در مناطق غربی کشور بود.
گزارش از احسان یعقوبی
انتهای پیام/ 117
