«هفت‌تپه» اردوی چندساله نظامیِ سخت
گروه استانهای دفاع‌پرس- حمیدرضا احمدی اتویی؛ ۳۵ سال است که از حضور فرزندان روح‌الله در محلی که هفت‌شهر عشق نام داشت، می‌گذرد. سرزمینی پهناور و وسیع، مملو از تپه‌ماهورها و بوته‌های کوتاه‌قامت!
اساس پیدایش چنین قرارگاهی در استراتژی و تدابیر فرماندهان جنگ قرار داشت و به‌واسطه فاصله مناسب با دشمن و نبود سازه‌های نمایان، می‌توانست یکی از امن‌ترین نقاط خوزستان برای رزمندگان باشد.
جنگ در آستانه عملیات‌های مهم و ماندگاری بود، به همین منظور لشکری را به‌عنوان نخستین لشکر ویژه سپاه مشخص کردند که بتواند بارِ بسیاری از کارهای سخت را به‌دوش بکشد. قرعه به‌نام سربازان شمالی افتاد و لشکر ۲۵ کربلا، به‌عنوان لشکر ویژه ماموریت یافت تا با پیاده‌سازی دستورالعمل‌ها، بازوی محکم جنگ شود. در آن مقطع، سردار «مرتضی قربانی» در کنار سرداران بزرگ شهید و حاضر و همه زحمتکشان، هفت‌تپه را به‌عنوان میعادگاه ماندگارشان برگزیدند.
آنهایی که به هفت‌تپه رفته‌اند، به‌خوبی می‌دانند، هفت‌تپه پادگان یا مقری نبود که به‌راحتی هر گردانی بتواند گردان کنار خودش را ببیند! فاصله‌ها زیاد بود و وسعت چندصد هکتاری این قرارگاه به‌نوعی خودش را از همه قرارگاه‌ها متمایز کرده بود.
در هفت‌تپه سازه خاصی وجود نداشت و تا چشم کار می‌کرد پر از تپه بود و چادرهایی که رزمندگان در گرمای سوزان و سرمای بیابانی خوزستان می‌زیستند. این سبک از زندگی، مقام معظم رهبری را نیز حیرت‌زده کرد! زمانی که ایشان در آن مقطع به‌عنوان رئیس جمهور برای سرکشی از لشکر ویژه ۲۵ کربلا به هفت‌تپه آمدند، برای‌شان قابل باور نبود که رزمندگان روزها و سال‌ها را در چنین وضعیتی سپری کرده‌اند!
اگر نیم‌نگاهی به نقش و اثرگذاری لشکر ویژه ۲۵ کربلا در عملیات‌های آن‌زمان بپردازیم، درمی‌یابیم که سربازان مازندران، گیلان و گلستان چه جانانه، جسورانه و هوشمندانه در عملیات‌های مختلف نقش محوری را به‌دوش کشیدند و نقطه طلایی آن در عملیات والفجر ۸ و به اهتزاز درآوردن پرچم امام رضا(ع) به‌دست رزمندگان لشکر ویژه ۲۵ کربلا بر مناره‌های مسجد فاو بود.
هر اتفاق، رشادت و پیروزمندی در میدان نبرد، مستلزم یکسری زیرساخت‌هاست که از مهم‌ترین مولفه‌های یک لشکر در نقش‌آفرینی به‌هنگام عملیات‌ها، عقبه مجهز و باامکانات است. اما در حقیقت چیزی که از هفت‌تپه عیان بود، قابل قیاس با هیچ‌یک از فاکتورهای نظامی و تخصصی نبود لکن چه مولفه‌هایی در این مکان مقدس وجود داشت که این‌طور سربازان جوان امام به رزم آوران قهار و خستگی‌ناپذیر جنگ بدل شده بودند؟!
هفت‌تپه شاید فارغ از هرگونه تجهیزات حتی مکانی برای زیستن هم نبود اما نتایج لازم از آن حاصل شد. تقویت روحیه ایمان، خودباوری، تحمل شرایط سخت، ارتقای استقامت و هر گزینه‌ای که می‌توانست یک رزمنده را آبدیده کند، در ماهیت هفت‌تپه وجود داشت. هفت‌تپه را به زبان ساده می‌توان یک اردوی چندساله نظامیِ سخت نامید که هنوز یادگاری‌های آن پادگان، امروز از مقاوم‌ترینِ مردان روزگارمان هستند. هفت‌تپه نیروهایی را در دامن خود تربیت کرد که هنوز به‌عنوان سربازان انقلاب در راه خدمت و فداکاری قرار دارند.
نکته دیگر در خصوص هفت‌تپه که در نوع خود قابل توجه است، بمباران‌های پی‌درپی و حملات هوایی دشمن علیه این قرارگاه بود. شاید تنها عقبه‌ای بود که از نگاه دشمن به اندازه‌ای قابل اهمیت بود که از دست دشمن در امان نماند و در عاشقانه و جانسوزترین روز خود، سردار شهید حاج «جعفر شیرسوار» فرمانده دوست‌داشتنی و محبوب گردان حمزه سیدالشهدا و گردان ویژه شهدا در آن مکان الهی جام شهادت را سرکشید و چند ده شهید دیگر در دفعات مختلف به شهادت رسیدند و خیلی‌ها هم به درجه رفیع جانبازی نائل آمدند.
اما چرا هفت‌تپه باید برای نسل‌های حاضر و بعد ما بازتعریف و اشاعه داده شود؟ عموماً اماکن زیارتی یا مدفن هستند یا مقتل، کمتر کسی به محل زندگی آن شخصیت مقدس توجه می‌کند! اما آنهایی که هفت‌تپه را درک کرده‌اند به‌خوبی می‌دانند که چندین هزار رزمنده در طول سال‌های متوالی در آن مکان الهی شب و روزشان تقرب‌جویی بود و مسیر عرفان را طی می‌کردند، آنجا بود که دل‌ها می‌شکست و اشک‌ها جاری می‌شد. آنجا بود که شهادتنامه‌ها امضا می‌شد و کارت دعوت‌ها برای حضور در رزمگاه صادر می‌شد.
خوشحالیم که چندسالی است با درایت فرماندهان سپاه‌های شمال کشور به‌خصوص مازندران امکان زیارت زائران راهیان نور از این نقطه آسمانی فراهم آمده و امروز نیز با تدفین شهدای گمنام در آن منطقه با حضور نیروها و کمک‌های مردمی از مازندران با متولی‌گری سپاه و اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس مازندران احداث یادمان هفت‌تپه در دست اجراست.
ادامه دارد...
