به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، بعد از رحلت حضرت امام خمینی و انتخاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به رهبری نظام اسلامی، اقشار مردم با ایشان بیعت کرده و بر ادامه دادن راه امام راحل پیمان بستند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار گروه‌هایی از مردم ایران نکاتی را ایراد فرمودند که به مناسبت انتخاب معظم‌له به رهبری انقلاب اسلامی بازخوانی می‌شود.
میراث امام (ره)
«وقتی که اعلام می‌کنیم راه امامان را قاطعانه دنبال خواهیم کرد، اولین تکلیف این است که ببینیم عناصر اصلی حرکت امام (ره) چه بود. حرکتی که امام امت شروع کردند، منجر به تأسیس نظام و حکومتی شد که اسلام را مبنای زندگی قرار داد و با توفیق الهی کار را به جایی رساندند که اسلام و مسلمین در دنیا عزیز شدند. این راه، راهی طولانی و دشوار بود. پیمودن این مسیر، شرایطی داشت و چون امام بزرگ ما حائز آن شرایط بود، توانست این راه را طی کند.
ما که می‌خواهیم آن راه را دنبال کنیم و بر این نیت هم صادقیم، باید ببینیم که آیا آن شرایط را در خودمان ایجاد کرده‌ایم یا خیر؛ این مهم است. یقیناً امام با همان روحیه و روشی حرکت میکرد که پیامبران الهی حرکت می‌کردند. راه و هدف او هم براساس راه و هدف پیامبران بود. آنها در پیمودن راه دشوار خود، عواملی را ملاحظه می‌کردند. اول، صبر و استقامت؛ و دوم، استعانت به خدا و تکیه به او. این دو عامل حتماً لازم است و اگر نباشد، راه طی نخواهد شد.
اگر امام (ره) این دو عامل را در نظر نمی‌داشت، نمی‌توانست راه را طی کند. او بر مشکلات و سختی‌ها و کمبودها و فشارها و طعنه‌ها و شایعه‌پراکنی‌ها و شماتت‌های دشمن، صبر و استقامت کرد. نمی‌توان انتظار داشت که دشمن توطئه و دشمنی نکند؛ او دشمن است و توطئه و دشمنی خواهد کرد. این ما هستیم که باید در مقابل مشکلات و توطئه‌هایی که دشمن سر راه ما می‌گذارد، صبر و استقامت کنیم و نسبت به ادامه راه، خسته نشویم. از طرف دیگر، باید از خدا استعانت بجوییم و با او رابطه داشته باشیم و راه او را درست بدانیم و جز حول و قوّه الهی، به نیروی دیگری اعتقاد نداشته باشیم.
امام عظیم‌‌الشأن ما، امت اسلامی را یکجا می‌دید. اگر شما میبینید مردم [مسلمانان جهان] نسبت به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی این‌قدر احساس وابستگی می‌کنند و امام را رهبر خود می‌دانند، بدان خاطر است که امام (ره) در محدوده مرزها فکر نمی‌کرد. برای او، اسلام و امت اسلامی مطرح بود؛ برای ما نیز همین‌طور است. ما امت اسلامی را با همان کلیت که در سرتاسر جهان حضور دارند، معتبر و محترم می‌شماریم و معتقد به استحکام روابط برادری بین مسلمانان هستیم.
همه برادران و خواهران مسلمان در سراسر عالم باید [بدانند] که راز عظمت مسلمانان، پیوند و اتحاد آنان با یکدیگر است و خیانتی که استعمار به اسلام کرد، این بود که به یکپارچگی و وحدت مسلمانها ضربه زد. رسالت الهی ما این است که در مقابل آنچه استعمار انجام داد، حرکت کنیم؛ و دل‌های مسلمین را به هم نزدیک کنیم و آنها را زیر پرچم توحید و اسلام گرد آوریم.»[1]
«انسجام و وحدت باید همیشه باقی بماند؛ مردم در صحنه حضور داشته باشند و از انقلاب و اسلام و نظام الهی خود دفاع کنند. این کار علاوه بر امیدواری دل‌های مؤمن در سرتاسر عالم، یقیناً روح پُرفتوح امام عزیز [را] از شما راضی [خواهد کرد]. او آرزو داشت که همیشه ملت مسلمان ایران، قدرت و اراده و ایستادگی و ثبات خود را در مقابل دشمن حفظ کند و هیچ‌وقت احساس ضعف نکند و شکسته و مأیوس نشود.»[2]
«خوشبختانه به برکت انقلاب و اسلام، ملت ما آگاه است. این نعمت بزرگی است که ملت‌های دیگر کمتر از آن بهره برده‌اند. اگر آگاهی شما ملت نبود، کارها سخت می‌شد و دست دشمن بر مقدرات این مملکت باز می‌شد و فشار دشمن مانند گذشته بر ما ممکن می‌گشت؛ لیکن آگاهی شماست که جلوی دشمن را گرفته است.
در کنار صبر و وفا و استقامت شما، و با کسب کمک‌ها و امدادهای الهی، همه‌ی ما دو وظیفه سنگین برعهده داریم که باید آنها را به بهترین وجه انجام دهیم.
وظیفه اول این است که صلابت و ابهت و عزت انقلاب را حفظ کنیم و راه امام را با قاطعیت ادامه دهیم و تسلیم باج‌خواهی‌های دشمنان اسلام و انقلاب نشویم. شرق و غرب عالم این انقلاب را شناخته‌اند و زورگوهای دنیا هم توقعشان را از جمهوری اسلامی کم کرده‌اند. ملت‌ها و دولت‌های ضعیف، با ضعف خود بزرگترین ضربه را به خودشان می‌زنند. چنین ملت‌ها و دولت‌هایی، از طرف قدرت‌های بزرگ مورد ترحم قرار نمی‌گیرند.
وظیفه دوم، توجه به سازندگی و آبادانی کشور است. اگر ما نتوانیم کشور خود را بسازیم، ملت‌های مسلمان از ما مأیوس می‌شوند و دشمنان نیز نسبت به ما جری خواهند شد. وظیفه داریم برای آبادانی کشور تلاش کنیم و سازندگی را در همه ابعاد محقق سازیم. همچنین وظیفه داریم فقر و محرومیت را در کشور از بین ببریم. این، وظیفه ما و وصیت امام(ره) است. ما باید میراث امام را که جمهوری اسلامی و جوان‌های [تربیت] شده بودند حفظ کنیم.
اگر بخواهیم این دو وظیفه بزرگ را به نحو مطلوب انجام دهیم، باید همواره «وحدت کلمه» را حفظ کنیم. باید بهانه‌ها را دور ریخت و انگیزه‌های اختلاف را در درون خود کشت.»[3]
«دل دادن به توده و متن مردم و همان کسانی که سنگین‌ترین بارهای دفاع از انقلاب و کشور بر دوش آنهاست، از ویژگی‌های امام(ره) بود. و به همین‌خاطر توانستند این انقلاب را از راههای صعب‌العبور و خطرناک عبور دهند و بگذرانند.
محاصره اقتصادی، همدستی قدرت‌های بزرگ علیه جمهوری اسلامی، تبانی نیروهای نظامی اروپا و امریکا و ارتجاع علیه ما، توطئه‌های داخلی، نفوذی‌های دشمن، طراحی کودتا، نفوذ لیبرال‌ها و ملی‌گراها و بی‌اعتقادان به اسلام و مردم، مسیرهای صعب‌العبوری بوده‌اند که ما آنها را باسلامت پشت سر گذاشته‌ایم.
کسب این موفقیت، در درجه اول، به خاطر لطف پروردگار، و در درجه بعد، پیوند مستحکم شما مردم با امام و رهبر خود بوده است. لذا وقتی جای خالی آن‌شخصیت عظیم، همه‌ی دنیا را متوجه ما کرد و دوستانمان نگران و دشمنانمان خوشحال شدند، در این لحظه حساس، حضور مردمی ملت ایران و پیوندشان با آرمان‌های امام (ره) انقلاب را بیمه کرد.
داشتن روحیه ایمان و حساسیت و وفا نسبت به اصول انقلاب و اسلام و امام، موهبت بسیار بزرگی است که خداوند آن را بر شما مبارک کند و برایتان نگه‌دارد و این ایمان و احساسات را، پشتوانه محکمی برای انقلاب قرار دهد. هنوز دشمن‌های ما چشم می‌گردانند تا نقاط ضعف را پیدا کنند و فشار خود را وارد آورند. اگر مردم و قشرهای مختلف و مسؤولان در هر رده‌یی، به دشمن نقطه ضعف نشان دهند، دشمن رحم نخواهد کرد. شما که به شهرهای خود برمی‌گردید، شاهد شایعه‌پراکنی، اختلاف‌افکنی، نق زدن، کم‌کاری، بدکاری و کارشکنی خواهید بود؛ اینها همان منفذهایی است که دشمن از آن‌جا نفوذ میکند.
دو دسته از مردم، نفوذ دشمن را تسهیل می‌کنند: دسته اول، کسانی که با نظام جمهوری اسلامی مخالفند و دسته دوم کسانی هستند که غرض ندارند، اما غافل و ناآگاه هستند. وظیفه مردم مؤمن این است که مغرضان را بشناسند و افراد غافل را آگاه کنند.»[4]
«همه ما باید به یک نقطه و یک مرکز متوجه باشیم و آن، تکلیف الهی است. آنچه ما را در طول این ده سال وچند ماه، به این قدرت و استحکام و صلابت در مقابل دشمنان جهانی رساند و از اختناق و ضعف و تفرق و ذلت گذشته بیرون آورد و به عزت اسلام منتهی کرد، توجه به خدا و اتکال به او بود. وقتی مردم به برکت راهنماییهای آن رهبر بزرگ، از گرایش و سرسپردگیهای مادّی بیرون آمدند و به سمت خدا حرکت کردند و راه او را بر راه زندگی راحت ترجیح دادند، توانستند انقلاب را به پیروزی برسانند.
اگر به گذشته نگاه کنید و ایمان و فداکاری و عشق و خلوص مردم را در نظر بگیرید و خصومت و تهدید دشمنان ما را که به جایی نرسید و عملی نشد، مرور کنید، خواهید دید که چگونه به برکت رهبری آن مرد خدایی و انسان پیامبرگونه - نه پیامبر، بلکه شاگرد پیامبر و حرکت‌کننده به روش آنان؛ بهانه‌طلبها و وسوسه‌گرها به دنبال بهانه‌جویی نباشند! - راه دشوار آینده هموار شده است. در آینده باز هم دشواری خواهیم داشت؛ اما راه باز است و دشمن به خاطر ضرباتی که بر او وارد آمده است، کمتر از گذشته جرأت میکند به ما نزدیک شود.
برای یک دولت و رژیم، خیلی سفاهت لازم است تا بخواهد همان کارهای گذشته‌ی خود با ملت ایران را در آینده تکرار کند. صلابت و قدرت مقاومت این ملت را دیده‌اند. ما باید از همان نیرویی که در گذشته به ما کمک کرد، برای پیمودن آینده نیز مدد بگیریم؛ یعنی به خدا اتکال کنیم و وحدت و یکپارچگی بین اقشار مردم را حفظ کنیم. نباید مشکلات را عمده کرد. نمیگویم مشکلی وجود ندارد؛ ولی باید بناچار از این مرحله عبور کنیم، تا به هدفهای بزرگ و متعالی و استقلال و آزادی و رفاه دست یابیم. بالاخره تأمین این اهداف، مشکلاتی را نیز به همراه دارد. بدون تحمل مشکلات، انسان نمی‌تواند به اهداف بزرگ نایل شود.»[5]
[1] 31 خرداد 1368
[2] 1 تیر 1368
[3] 3 تیر 1368
[4] 4 تیر 1368
[5] 5 تیر 1368
انتهای پیام/ 161
