امیر سرتیپ دوم «غلامحسین دربندی» پیشکسوت دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در مشهد، در خصوص اهمیت بهداری رزمی در دفاع مقدس اظهار داشت: در جنگ‌های جهانی اول و دوم تلفات بیماری‌های مسری بیشتر از تلفات جنگ بود. هر دو جنگ طولانی بودند. یک هزار و ۵۵۰ روز جنگ جهانی اول و دو هزار و ۱۸۰ روز جنگ جهانی دوم طول کشید اما جنگ تحمیلی از هر دو جنگ جهانی طولانی‌تر بود و دو هزار و ۸۹۰ روز به طول انجامید و بعد از جنگ ده ساله ویتنام، طولانی‌ترین جنگ در قرن اخیر بود. علیرغم طولانی بودن دفاع مقدس اما موردی مشاهده نشد که یک نفر در سنگرها و یا مناطق عملیاتی به خاطر بیماری مسری یا واگیردار شهید شده باشد که این مهم بیانگر عملکرد خوب نیروهای بهداری رزمی است.
وی با بیان اینکه آلودگی مناطق درگیر جنگ زیاد بود، افزود: از طرفی کشته‌ها و از طرف دیگر تلف شدن دام‌ها و احشام مردم بر اثر اصابت تیر و ترکش و اینکه امکان دفن اجساد و دام‌ها نبود ایجاد آلودگی می‌کرد و از طریق باد این آلودگی منتشر می‌شد و بیماری‌هایی چون طاعون، وبا، اسهال، اسهال خونی شیوع پیدا می‌کرد؛ اما در طول دفاع مقدس حتی یک مورد هم از این بیماری‌ها مشاهده نشد چرا که به محض انجام عملیات نیروهای بهداری، پیکر شهدا و مجروحین و همچنین کشته‌ها و مجروحان عراقی و حتی دام‌های صدمه دیده مردم را جمع‌آوری می‌کردند؛ آنچه که باید تخلیه می‌شد توسط بهداری تخلیه و آنچه که باید دفن می‌شد تدفین می‌کردند.
رزمنده بهداری دوران دفاع مقدس همچنین یادآور شد: بعد از پایان عملیات، پیکر شهدا به عقب منتقل می‌شد و کشته‌های متجاوزین عراقی نیز در گورستانی که در سوسنگرد و ارتفاعات الله‌اکبر پیش‌بینی شده بود دفن می‌شد، مجروحین دشمن نیز به عقب منتقل می‌شدند. در کنار این اقدامات، در خصوص گندزدایی منطقه نیز اقداماتی صورت می‌گرفت تا از شیوع بیماری مسری جلوگیری شود.
دربندی تصریح کرد: در جنگ سه ساله خلیج فارس؛ عراق نزدیک به یک میلیون و ۵۵۰ هزار نفر تلفات داد ولی شهدای جمهوری اسلامی در طول دفاع مقدس تا ۳۱ تیر ۱۳۶۷ تعداد ۱۸۸ هزار و پانزده نفر است؛ البته باید به این آمار، تعداد شهدای تفحص شده، شهدای ترور و یا جانبازانی که بعد از دفاع مقدس به اثر جراحت‌های آن دوران به شهادت رسیدند هم افزود که با احتساب آنها آمار شهدا نزدیک به ۲۲۳ هزار نفر است. این آمار بیانگر آن است که با از خودگذشتگی کادر درمانی رسیدگی به مجروحین به خوبی صورت گرفته است.
پیشکسوت دفاع مقدس در ادامه به بررسی سرعت تخلیه مجروحان در جنگ‌ها پرداخت و گفت: سرعت تخلیه مجروحان در جنگ‌های جهانی نزدیک به هشت ساعت بود اما در دفاع مقدس علیرغم وسعت منطقه عملیاتی، سرعت تخلیه مجروحین به یک ساعت و در برخی مناطق به ۴۰ دقیقه می‌رسید. این سرعت عمل نتیجه فداکاری خلبانانی بود که با بالگردهای هوانیروز حتی در شرایط پرواز ممنوع، نسبت به انجام این مأموریت اقدام می‌کردند. نیروی هوایی نیز برای تخلیه مجروحین با استفاده از هواپیماهای C130 و ایجاد پل هوایی به صورت مستمر بین اهواز و شهرهای مختلف کشور پرواز می‌کردند. اصطلاحا این زنجیره تخلیه از گردان به تیپ، تیپ به لشکر و لشکر به بیمارستان‌های صحرایی و از آنجا به شهر، خوب عمل شد بود.
وی یادآور شد: کادر پزشکی در طول دفاع مقدس وقتی با تعداد زیادی از مجروحان مواجه می‌شدند برای درمان آنها با فداکاری و از جان‌گذشتگی تا نزدیک‌ترین نقطه‌ای که از گزند توپ و گلوله دشمن در امان بمانند، جلو می‌رفتند، اما برخی از پزشکان و پرستاران در زیر گلوله باران دشمن به درمان مجروحین می‌پرداختند. برای نمونه باید به بیمارستان خاتم‌الانبیا (ص) که در سه راهی فتح استقرار داشت اشاره کرد. برخی از پزشکان متخصص مثل دکتر محمدعلی رهنمون در این بیمارستان و یا سرتیپ دکتر احمد هجرتی و دکتر مصطفی رستم‌پور در بیمارستان صحرایی سومار به شهادت رسیدند.
دربندی ادامه داد: بیمارستان صحرایی سومار در زمانی که دکتر هجرتی مشغول به عمل جراحی بود مورد بمباران شیمیایی قرار گرفت؛ او ماسک خود را روی صورت مجروح گذاشت و وقتی عمل تمام شد به همراه دکتر رستم‌پور بر روی زمین افتادند و به شهادت رسیدند.
وی در پایان با اشاره به نقش مؤثر کادر پزشکی در درمان بیماران مبتلا به ویروس کرونا گفت: امروز مدافعانی که در سنگر حفظ سلامت هموطنانمان در برابر ویروس کرونا با از جان‌گذشتگی فعالیت دارند و برخی از آنها در این مسیر به شهادت رسیدند از نسل مدافعانی هستند که در دفاع مقدس در بهداری رزمی به درمان مجروحین پرداختند. موفقیت امروز کادر درمان در مقابله با این ویروس بواسطه بهره‌گیری از تجربیات بهداری رزمی در دوران دفاع مقدس است.
انتهای پیام/
