به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، «مرتضی اعلمی» مدیرعامل شرکت فروشگاههای زنجیرهای اتکا به مناسبت سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران پیامی صادر کرد.
متن این پیام به شرح زیر است:
«به خاطر عشق است که فداکاری میکنم. به خاطر عشق است که به دنیا با بی اعتنائی مینگرم و ابعاد دیگری را مییابم. به خاطر عشق است که دنیا را زیبا میبینم و زیبائی را میپرستم. به خاطر عشق است که خدا را حس میکنم، او را میپرستم و حیات و هستی خود را تقدیمش میکنم. (شهید دکتر مصطفی چمران)»
در دانشگاه استاد بود و در خاکریزهای جبهه، فرماندهای خلاق؛ چریکی فداکار که بر قلبها حکومت میکرد و همرزمانش را هدایت و رهبری… .
بزرگمردی که ایتام او را پدری دلسوز و دشمنان مرزهای جهان اسلام او را مبارزی سرسخت و دانشگاهیان او را دانشجویی مسلمان و استادی نمونه میشناختند.
افکار و منشِ بزرگان هر نسلی، چونان بارانِ زندگیبخش، فرهنگ زمانه خویش را شکل میدهد. اندیشه تابناک ایرانِ کنونی، وامدار ازخودگذشتگیهای این نخبگان تاریخ است و صحیحترین مسیرِ تبلور این اندیشه، بررسی اندیشههای این بزرگان است.
سی و یکم خردادماه سالروز عروج عارفانه و عاشقانه مردی است که جمع زیبایی از اضداد بود؛ در تاریکی دل شب، روشنایی محراب عبادت عارفانهاش بر ستارگان هفت آسمان طعنه میزد و در صحنه کارزار، سرپنجههای هنرمندانه فکرش برگرفته از ایمان و استقامت، او را شیر بیشه نبرد حق علیه باطل میکرد.
مصطفی چمران، طلایهدار اندیشههای آزادیخواهی و ضدمارکسیستی نماد بارز بیعلاقگی به دنیا و عشق به خالق خویش است؛ مادامی که ظلم در عمیقترین نقطه سیاهچال خود بیداد میکند، در حالی که در والاترین سطح علمی دورانِ خویش تحصیل میکرد، با برخورداری از بینش عمیق مذهبی از قلب استکبار کوچ کرده و از قلب مصر ستمدیده تا بیروت سوخته و خراب، تا قلههای بلند کوههای جبلعامل و در مرزهای فلسطین اشغال شده از خود قهرمانیهای بسیاری به یادگار گذاشته و همیشه در قلب محرومین و مستضعفین شیعه جای گرفت.
هم او بود که تمام تجربیات انقلابی، علمی و دانش مذهبی خویش را در راه انقلاب گذاشت، بی ادعا و هیاهو، ولی قاطع به سازندگی پرداخت؛ چنان درخشید که آن پیر فرزانه سکان دفاع از کیان وطن را به وی سپرد.
چمران را در چند سطر و چند صفحه و... نمیتوان شناخت، چمران رهروی شایسته در مسیری درخشان از آزادیخواهی، جوانمردی و مسلمانی است، او را در مکتب پیشوایش حسین (ع) باید شناخت، چه بسا که دهلاویه کربلای او بود...؛ راهش پر رهرو باد.
انتهای پیام/ 341