به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، کتاب «به‌شرط بهشت» که قرار است به‌زودی توسط انتشارات مرزوبوم منتشر شود، روایتی از سعید زاغری، دوست و همرزم شهید «سعید امیری مقدم»؛ شهید راوی مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس درباره حق‌الناس خاطره‌ای را نقل کرده است. خاطره‌ای که برخی از سیاسیون جامعه این روزها به‌اشتباه بر موضوع دیگری دامن زده‌اند که صحت ندارد. آن‌ها با اشاره به اینکه شهید امیری مقدم نتوانسته در جنگ به‌درستی با آرپی‌جی که در اختیار داشته نشانه بگیرد و به هدف بخورد، حقوق خود را حلال ندانسته است، این در حالی است که در این کتاب، روایت صحیح مطرح‌شده، دراین‌باره می‌خوانیم:
بعد از عمليات والفجر ٨، تهران بوديم. یک روز با سيد سعيد اميرى مقدم، به پايگاه مقداد سپاه پاسداران در ميدان جمهورى اسلامى كه معمولاً كارهاى اعزام به جبهه‌مان را آنجا انجام می‌داديم، رفتيم.
من براى انجام كارى به يكى از واحدها رفتم و سعید هم به واحد كارگزينى رفت. من زودتر كارم انجام شد و وقتى پیش سعید رفتم گفت بايد به امور مالى برود. فكر كردم هنوز تسویه‌حساب نكرده و قصد دارد حقوقش را بگيرد. (به نيروهاى بسيج، بابت حضور در منطقه، ماهيانه ٢٤٠٠ تومان يعنى روزى ٨٠ تومان پرداخت می‌شد. البته اکثراً اين مبلغ را در همان منطقه و روزهايى كه به شهر می‌رفتند، براى امور شخصى و خريد مايحتاج خود، هزينه می‌كردند.)
در امور مالى، «سعيد» مبلغ ٤٠٠ تومان، پرداخت كرد و رسيد را دريافت کرد. ازش پرسيدم «جريان چيه؟» گفت: «بعد از عمليات، پايان حضورم در گردان رو به مسئول كارگزينى اعلام كردم و گفتم ديگه بنا ندارم در منطقه و گردان بمونم ولى به دليلى پنج روز در پادگان دوكوهه موندم و ديرتر نامه تسويه‌حساب گرفتم. در نتيجه، حقوقى كه به من دادند، پنج روزش رو در خدمت گردان و سپاه نبودم، حقوق اون پنج روز رو به‌حساب سپاه برگردوندم.»
انتهای پیام/ 121
