گروه استانهای دفاعپرس - عصمت دهقانی: روز قلم بهانی است برای قدرانی از تمامی کسانی که با ثبت آنچه میشود و آنچه نمیشود تاریخ را ماندگار میکنند و این ایام فرصتی است برای تجلیل و سپاسگزاری از کسانی که اندیشههای سبزشان را برسینهی الواح جاری میکنند و اندیشهها، افکار و احساساتشان را به دیگران منتقل میکنند و مشق قلم را عاشقانه مینگارند.
گاهی راوی بغضها و اندوها میشوند و گاهی در انتقال شادیها سهیم میشوند. گاهی هنرمندانه مهربانیها را تعبیر میکنند و زمانی رزمی حماسی از مردان ایران زمین را در لابه لای سطور کتابی درسی جای می دهند. گاهی آواز غزل را رنگی به زلالی آب میبخشند، مثنوی عاشقانه در وصف یار میسرایند و یا قصیده ای بلند نثار ممدوح خویش میکنند.
در اهمیت نگارش و ثبت و ضبط رویدادها، همین بس که در تقسیم بندی زندگی بشری به دو دوره قبل از تاریخ و تاریخی، دوران تاریخی زندگی بشر از زمانی محاسبه میشود که خط اختراع شد و انسانها توانستند ماجراهای تلخ و شیرین زندگی خود را بر صفحاتی از جنس سنگ، پوست، چوب و ...، نقش ببندند.
نزول آیات آسمانی «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذِی خَلَقَ ـ خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ ـ اقْرَأْ وَ رَبُّک الْأَکرَمُ ـ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ـ عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ یعْلَمْ» در نخسین لحظات مبعوث شدن حضرت محمد(ص) نیز دلیلی محکم بر اثبات اهمیت نوشتن خواندن و یاد دادن است.
رزمندگان هشت سال دفاع مقدس با وجود حملات مکرر دشمن و شرایط سخت مناطق عملیاتی، از امر مهم نوشتن غافل نبودند و از آنها وصیت نامه، دستنوشته، یادداشت، خاطره و نامههای فراوانی به یادگار مانده است که با مرور کلمه به کلمه آنها سوگند قرآنی «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرُونَ» بیشتر برایمان رمزگشایی میشود.
از همان آغاز جنگ تحمیلی، آنها که ذوق و شوقی برای نوشتن در خود دیدند، قلم به دست گرفتند و بدون برنامهای از پیش تعیین شده نخستین داستانههای دفاع مقدس را آفریدند. نوقلمان جوانی که جنگ را از نزدیک لمس کرده بودند و وجودشان با صدای گلوله و خمپاره عجین شده بود، از نخستین ماههای وقوع تجاوز به خاک ایران اسلامی به سوی تجربهای ارزشمند پرتاب شدند و گامهای اولیه را برای خلق داستان در این تجربه بزرگ برداشتند و سالهاست که قلمشان راوی حماسههای ماندگار دورانی طلایی است که بعد حادثه عاشورا، تاریخ چنین حادثهای به خود ندیده است.
بخش بزرگی از داستانها و داستان کوتاه و حتی اشعار و متون ادبی به اقتضای ضرورتهای برآمده از غیرت دینی و میهنی نوشته و یا سروده میشد و نوسنده پیام خود را در قالب نوشتاری زیبا به جامعه منتقل میکرد، همین نوشتنها و بررسی آنها باعث خلق گونه ادبیات دفاع مقدس و توجه بیش از پیش به رشته ادبیات پایداری شد به نحوی که سالهاست این رشته تحصیلی در گوشه و کنار کشور عزیزمان دانشجویان مشتاقی را برسر کلاسهایی از جنس حماسه و ایثار مینشاند تا مشق عاشقی را از مکتب شهدا و ایثار گران بیاموزند.
آری، امروز در چهل سالگی دفاع مقدس به خود افتخار میکنیم که در سراسر این مرز پر گهر، شاهد تلاش خلاق داستان نویسان جوان و نوقلمان با ذوق و هوشمندی هستیم که در کنار نویسندگان پیشکسوت و انقلابی، تعهد، درک، جستجو و تکنیک را به هم آمیخته اند تا حماسههای هشت سال دفاع مقدس به فراموشی سپرده نشود و اندیشهها را سوار بر بال واژه ها تا فراسوی مرزهای جغرافیایی به پرواز در می آورند.
انتهای پیام/