گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: بعد از کش و قوس‌های فراوان بین جمهوری اسلامی ایران و دشمن بعثی، در نهایت قطعنامه ۵۹۸ در تاریخ ۲۷ تیر ماه سال ۱۳۶۷ مورد پذیرش هر دو طرف قرار گرفت. قطعنامه‌ای که تا حدودی به حق و حقوق جمهوری اسلامی ایران توجه کرد و در برخی مفاد آن به تجاوز دشمن بعثی به خاک ایران اشاره کرد و با اینکه امام خمینی (ره) در ابتدا با قبول قطعنامه ۵۹۸ نیز به‌دلیل شناختی که از رژیم صدام داشت، موافق نبود، ولی در نهایت با مشورتی که با فرماندهان و مسئولان کشور داشت نظر مثبت خود را درباره قبول قطعنامه اعلام کرد.
ولی نکته جالب بعد از پذیرش قطعنامه از سوی دو طرف، رفتار خبیثانه و ناجوانمردانه کشور عراق بود، چراکه آن‌ها با هدف تصرف دوباره اهواز، خرمشهر و چند شهر استراتژیک و مهم دیگر با تمام توان به مرز‌های کشورمان هجوم آوردند. البته صدام در طول ۸ سال دفاع مقدس نیز بار‌ها با زیر پای گذاشتن قوانین بین‌المللی، ثابت کرده بود که برای رسیدن به اهداف شومش به هیچ نظام و قانونی پایبند نیست و شاید همین رفتار‌های صدام در طول جنگ بود که امام خمینی (ره) را بر این داشت تا هشداری نسبت به فرماندهان نظامی درخصوص ماندن در جبهه‌های جنگ حتی بعد از قبول قطعنامه بدهد. اگر این دستور بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران نبود، معلوم نبود که چه سرنوشتی در انتظار منابع نفتی ایران بود، چراکه یکی از اهداف صدام در حمله مجدد به ایران، تصرف منابع نفتی و جدایی خوزستان از کشورمان بود.
از طرفی امام خمینی (ره) بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ خطاب به رزمندگان اعلام کردند: «همان طور که قبلاً گفتیم ما با مردم خود با صداقت صحبت می‌کنیم؛ ما در چارچوب قطعنامه ۵۹۸ به صلحی پایدار فکر می‌کنیم و این به هیچ وجه تاکتیک نیست، ولی سلحشوران ارتش اسلام باید خود را آماده کنند که اگر دشمن دست به حملاتی زد، جواب مناسبی به آن بدهند؛ فرزندان انقلابی‌ام! توجه کنید که امروز روز حضور گسترده در جبهه‌ها است؛ فکر نکنید که دیگر جنگ تمام شده است؛ خود را مسلح به سلاح ایمان و جهاد کنید؛ بر دشمن غدار رحم جایز نیست؛ این‌ها تمام حرف‌هایشان یک فریب است؛ ما خواستیم به دنیا ثابت کنیم که صدام معتقد به مجامع بین‌المللی نیست و ما تا قبول قطعنامه از سوی عراق، جواب دشمنان اسلام را در جبهه‌ها خواهیم داد».
بینش کامل امام از تحرکات احتمالی دشمن منجر شد تا رزمندگان در مرز‌های کشور بمانند و با قطعی شدن حمله مجدد رژیم صدام به مرز‌های کشور و احتمال سقوط اهواز و خرمشهر، رزمندگان اسلام با اینکه از قبل برنامه جامعی برای مقابله منسجم با دشمن بعثی نداشتند، اما در کمترین زمان ممکن خود را آماده اجرای عملیات گسترده پدافندی غدیر کردند. در این عملیات که با هدف عقب راندن دشمن در منطقه شلمچه و در تاریخ دوم مرداد ماه سال ۱۳۶۷ اجرا شد، رزمندگان از نیرو‌های مختلف حضور داشتند و به همین دلیل شاید این عملیات را بتوان تجلی اتحاد و همدلی رزمندگان برای تنبیه دشمن نام‌گذاری کرد. عملیاتی که بار دیگر انسجام ملی جمهوری اسلامی ایران را به رخ جهانیان کشید.
رزمندگان در عملیات غدیر که به نوعی تکمیل کننده دفاع سراسری ملت ایران در دوران دفاع مقدس بود، از تجارب عملیات‌های نامنظم که در طول ۸ سال علیه دشمن بعثی اجرا کرده بودند، استفاده کرده و در نهایت اجازه ندادند تا حتی یک وجب خاک از این مرز و بوم به دست دشمن بعثی که در آن دوران نماینده استکبار جهانی در منطقه بود، نیفتد.
مقابله رزمندگان در این برهه از تاریخ نیز بار دیگر مورد تعجب رسانه‌های خارجی شد و رزمندگان در نهایت موفق شدند تا بخش اعظمی از خاک ایران اسلامی که در مدت ۳ روز به دست دشمن بعثی افتاده بود را بازپس بگیرند. مناطقی مانند جاده خرمشهر، اهواز، پادگان حمید و جفیر آزاد شد و دشمن بعثی با اینکه تصور مقاومت دوباره ایران را نداشت، عقب رانده شد.
در عملیات غدیر علاوه بر کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از قوای دشمن و چند درجهدار عالی‌رتبه، چندین تیپ و گردان زرهی و پیاده و کماندویی بعث به میزان ۶۰ الی ۱۰۰ درصد منهدم شد.
گزارش از احسان یعقوبی
انتهای پیام/ ۱۱۷
