به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شهید «رضا جوکار» در 21 تیر 1348 در شهرستان یزد به دنیا آمد و تا اول راهنمایی تحصیل کرد. با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی و تخریب چی راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد. سرانجام 4 فروردین 1366 در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به کمر به شهادت رسید.
در ادامه بخشی از مناجات عارفانه این شهید بزگوار را می‌خوانیم:
به نام آنكه عرشش به قطره‌هاى اشک يتيمان بلرزه درآيد و به ياد آنكه عشقش به تپش هاى قلب عاشقان بيفزايد و آنان كه كافر شده و تكذيب آيات خدا را كردند.
آن‌ها را عذاب و خوارى و ذلت است و آنان كه در راه رضاى خدا از وطن خود هجرت گزيده و در اين راه كشته شده‌اند و يا مرگشان فرا رسيد البته خدا رزق و روزى نيكويى در بهشت ابد نصيبشان مى‌گرداند كه همانا خداوند بهترين روزى‌دهندگان است.
خدا مى‌فرمايد هرگاه هرچه از شما بگيريم اولا مثل آن يا بهتر از آن را به شما مى‌دهيم اين گرفتها و دادن ها براى امتحان شماست. الهى اين بدن مملوک توست ملک توست انشاالله كه عبد توست با آن هرچه مى‌خواهى معامله كن.
اگر مى‌خواهى اين پيكر را مانند مولايم اباعبدالله لگدمال ستوران كنى چنين كن و اگر مى‌خواهى مانند عباس عموى تشنگان و چنين بدنم را بى دست و پا كنى چنين كن ولى از تو تقاضا دارم تو را به عزت زهراى مرضيه با اين بدن عاصى قهر مكن.
خدايا تو را سپاس كه دستم را گرفتى و به طرف خود كشاندى خدايا تو را كرنش كه به پايم خلخال زدى و به سوى خود رهنمون نمودى. خدايا تو را حمد كه به چشم گفتى كه غير تو را نبيند. خدايا تو را شكر كه به گوش من فرمان دادى كلام غير تو را نشنود.
اى حضرت دوست يک كلام را شايد بتوانم به جرأت البته به جرأتى كه آن را هم تو دادى بيان كنم هيچ چيز را خود نتوانستم بشناسم و تو به من شناساندى اگر سيل تو نبود هرگز.
براى من گريه نكنيد چرا كه من فداى اسلام و انقلاب شده‌ام
پدر و مادر عزيزم كه من را در دامن خود پرورش دادى و بزرگ كردى معذرت مى‌خواهم و خوشحالم كه توانستيد امانتى كه خدا به شما داده بود پس بدهى.
پدر و مادر عزيزم و خواهران و برادران گرامى شما را به آنچه سفارش مى‌كنم كه على‌ابن ابيطالب هنگام مرگ چنين فرمود تقوا خدا را پيشه كنيد تا خيلى از حجاب ها از پيش چشم شما برداشته شود و نكاتى را هم لازم مى‌دانم كه تذكر دهم كه من اين راه را با شناخت كامل انتخاب كردم و هيچ زور و اجبارى در انتخاب اين كار نبوده است و بعد از كشته شدن من كسى را مسئول ندانيد.
براى من گريه نكنيد چرا كه من فداى اسلام و انقلاب شده‌ام و نيز كارى نكنيد كه دشمن پوسيده‌مان شاد شود و از تمام دوستان و برادران گرامى خصوصا پدر و مادر عزيز و خواهران و برادران خواهشمندم مرا ببخشيد و چنانچه از من ناراحتى ديدند آن را به بزرگى خود ببخشند.
از چيزهايى كه در دل من جا دارد اين امام عزيز است و از شما مى‌خواهم كه قدر اين امام را بدانيد و نگذاريد تنها بماند و اگر خدمتش مشرف شديد سلام من حقير را به او برسانيد و هرگز فريب منافقين را نخوريد و از همه التماس دعا دارم. و ثانيا طلب عفو.
والسلام ـ رضا جوكار
خدايا خدايا تا انقلاب مهدى خمينى را نگهدار
انتهای پیام/
