ابراهیمی که دریا برایش گلستان شد

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بوشهر، شهید «ابراهیم منبری» در سال 1333/3/4 در خانواده ای متدین در روستای کلل دشتی از توابع شهرستان خورموج استان بوشهر دیده به جهان گشود.

شهید منبری که پدرش از روحانیون محل و اهل منبر بود تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش به اتمام رسانید و در سن ۱۲ سالگی از روستای خود به منظور ادامه تحصیل به آبادان عزیمت نمود و همزمان در مغازه پوشاک فروشی در کنار برادر بزرگش به کار مشغول شد وادامه تحصیل را در مدرسه شبانه دنبال می کرد.

پس از اخذ مدرک سیکل جهت استقلال و خودکفایی معیشتی و با انگیزه خدمت به حفظ مرز و بوم کشور به ارتش ملحق شود و در سال ۱۳۵۳ در نیروی دریایی ثبت نام و دوره آموزشی خود را در بندر انزلی طی نمود.

ابراهیم در سال ۱۳۵۵ ازدواج نمود و پس از آن در پی ۸ ماه زندگی ازتهران به بوشهر منتقل شد و 2 سال بعد از ازدواج خداوند فرزند دختری به او عطاء کرد.

وی در مورد تربیت فرزندش بسیار توجه نشان می داد و مداوم در خصوص رسیدگی و تربیت مطلوب به همسرش سفارش می نمود و از خواسته هایش آن بود که تنها فرزندش، فردی مفید برای جامعه و با اخلاص نیکو وحسنه پرورش یابد و در این راستا بر رعایت موازین مذهبی و اخلاقی تاکید می کرد.

همزمان با آغاز جنگ تحمیلی برای جهاد در راه خدا و خدمت به ملت ایران به جبهه عازم شد.

ابراهیم زمانی که به جبهه های حق علیه باطل اعزام شد با پروازهای پشتیبانی (بالگرد) مواد غذایی و مهمات را به خطوط جبهه می رساند و از آنجا زخمی ها را به مناطق داخلی منتقل می کرد.

آذرماه سال 1359 بود که ابراهیم برای آخرین بارکه به ماموریت ۱۵ روزه از بندرعباس به طرف جبهه اعزام شد در منطقه بندر امام خمینی(ره) مورد اصابت تیرهای دشمن بعثی قرار گرفت و در هنگام پرواز بالگرد براثر اصابت تیرها از کار افتاد و بالگرد که صدمه جدی دیده بود به دلیل مه گرفتگی شدید در دریا غرق شد.

شهید ناواستواردوم «ابراهیم منبری» سودای گمنامی را برا ی خود برگزید و برای همیشه مفقودالاثر شد و هیچ اثری تاکنون از وی بدست نیامده است.

شهید «ابراهیم منبری» در گنجینه یاد دوستان

یکی از دوستان شهید تعریف می کرد که در آخرین ماموریت، شهید مشتاقانه به جای یکی از همکارانش که مشکلی برای همسرش پیش آمده بود به ماموریت اعزام شد و در این ماموریت بود که به فیض شهادت نائل آمد .

در تاریخ 17 آذرماه سال 1359 ساعت 9 صبح روز دوشنبه خبر شهادت ابراهیم را به همسر و خانواده اش اطلاع دادند و جستجو های فراوانی برای یافتن پیکر پاکش انجام گرفت که حاصلی نداشت.

این شهادت به دلیل لیاقت و با توجه به روحیه مذهبی که داشت نصیب ابراهیم گشت و این لطف خدا بود که بنده پاک و خالصی چون او را برگزیند و شهادت را نصیبش نماید.

 همسر شهید

در خصوص نامگذاری فرزندم نکته ای جالب توجه ای وجود دارد، که چرا؛ اسم یگانه دخترمان را ابراهیم عزیز «محبت» گذاشت.

 دلیل این نامگذاری را شهید اینگونه بیان می کردند که از آنجا که می دانست در این دنیا چندان باقی نخواهد ماند تصمیم گرفت اسم «محبت» را بر روی دخترم بگذارد تا هیچ گاه در غیابش احساس کمبود محبت نکند و خودش سرشار از محبت و بزرگواری باشد.

انتهای پیام/