به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، در حالی که همگان تصور می‌کردند شکست سنگین صدام معدوم در جنگ با جمهوری اسلامی ایران پایان دوران تجاوزگری او علیه دیگران را رقم خواهد زد اما این اتفاق نیافتد، چراکه تنها دو سال پس از پایان جنگ تحمیلی، صدام تجاوز جدیدی را در منطقه کلید زد و طی آن کویت را به صورت گسترده مورد حمله نظامی قرار داد. این تجاوز نظامی درست ۳۰ سال قبل یعنی در تاریخ ۲ آگوست سال ۱۹۹۰ میلادی انجام شد.
تجاوزگری صدام معدوم در کویت بی ارتباط با خسارت‌هایی که ارتش متجاوز او در جریان جنگ با جمهوری اسلامی ایران متحمل شد، نبود. علت این مسأله هم آن است که در طول جنگ ۸ ساله ارتش تحت امر صدام خسارت‌های فراوانی را به خود دید به گونه‌ای که به گونه‌ای که به یک بازسازی جدی احتیاج پیدا کرده بود. اما این تمام ماجرا نیست، چراکه صدام معدوم برای پیشبرد جنگ تجاوزکارانه خود علیه ایران مبالغ هنگفتی را از کشورهای عربی استقراض کرده بود.
از همین روی، وی پس از پایان جنگ هشت ساله، خود را در برابر یک شکست نظامی و سیاسی بزرگ و نیز حجم انبوهی از بدهی‌ها دید که می‌بایست آنها را پرداخت می‌کرد. در این میان، کویت یکی از کشورهایی بود که در جریان جنگ تحمیلی مبلغی بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار به صدام قرض داده بود و پس از جنگ نیز خواستار بازگشت این مبلغ بود. دولت وقت کویت بارها و در مناسبت‌های مختلف به صورت رسمی خواستار وصول بدهی خود از صدام شده بود؛ مسأله‌ای که به هیچ وجه به مذاق دیکتاتور معدوم عراق خوش نیامد.
افزون بر این، عراق و کویت در آن زمان بر سَر بهره برداری از میادین نفتی واقع در مرزهای مشترک اختلاف داشتند. صدام که پس از جنگ با ایران و تحمل شکستی سنگین و ننگ آمیز به شدت به درآمدهای حاصل از فروش نفتِ میادین مشترک با کویت احتیاج داشت، فشارها علیه دولت این کشور برای دستیابی به خواسته‌اش را تشدید کرد اما نتیجه‌ای نگرفت. در نهایت وی با هدف جلوگیری از ورشکستگی اقتصادی و غارت نفت کویت بار دیگر به گزینه تجاوزگری متوسل شد و نشان داد که حتی به متحدان خود نیز رحم نمی‌کند.
تجاوز صدام معدوم به کویت در حالی اتفاق افتاد که وی خود را شمشیر عرب می‌دانست و به خاطر همین رویکرد قومیت گرایی بود که جمهوری اسلامی ایران را مورد تجاوز نظامی قرار داد. سران کشورهای عربی در آن زمان نیز بر سَر تجاوزگری‌های صدام علیه ایران به اجماع رسیدند. کویت نیز ازجمله این کشورها بود. سران کویت در آن زمان هیچگاه تصور نمی‌کردند که پس از حمایت‌های مختلف از صدام و ارائه منابع مالی هنگفت به وی در جنگ با ایران، خود نیز قربانیِ تجاوز جدید دیکتاتور سابق عراق بشوند.
اگر سران وقت کویت به نصایح امام خمینی (ره) گوش فرا داده بودند، هیچگاه زیر یوغ تجاوزگری‌های صدام قرار نمی‌گرفتند. امام خمینی (ره) پیش از حمله صدام به کویت بارها به تمامی کشورهای عربیِ حامی وی هشدار داده بودند که صدامی که امروز جمهوری اسلامی ایران را مورد هجوم قرار داده است، روزی نیز فرا خواهد رسید که شعله‌های آتش او دامن تمامی اعراب را خواهد گرفت.
نکته دیگری که در این زمینه حائز اهمیت به نظر می‌رسد، موضع جمهوری اسلامی ایران در قبال حمله صدام به کویت است. علیرغم اینکه دولت وقت کویت از جمله حامیان اصلی صدام در جنگ تحمیلی محسوب می شد، اما جمهوری اسلامی ایران موضع شرافتمندانه ای را در این خصوص اتخاذ کرد. این در حالی است که کشورهای عربی جملگی در جریان تجاوزهای صدام علیه ایران از وی حمایت‌های مختلف مالی، سیاسی، نظامی و لجستیکی به عمل آورده بودند.
جمهوری اسلامی ایران حتی در آن هنگام برای خاموش کردن چاه‌های نفت کویت که در نتیجه حملات نظامیان صدام آتش گرفته بودند، مبادرت ورزید تا نشان دهد که دشمن اصلی آنها دیکتاتور حاکم بر عراق است و نه جمهوری اسلامی ایران. با تمامی آنچه که گفته شد به نظر می‌رسد کشورهای عربی همچنان از این موضع شرافتمندانه جمهوری اسلامی عبرت نگرفته‌اند، چراکه اگر اینگونه بود آنها اینچنین تحت تأثیر تبلیغات رژیم صهیونیستی علیه تهران قرار نمی‌گرفتند و به خوبی در می‌یافتند که دشمنِ امروز آنها صهیونیست‌ها هستند و نه جمهوری اسلامی.
در آن زمان، جمهوری اسلامی ایران صراحتاً اشغال کویت توسط صدام را محکوم و به صورت رسمی اعلام کرد که با هرگونه تغییر در جغرافیای سیاسی منطقه مخالف است. علت این موضع‌گیری آن بود که صدام قصد داشت به صورت رسمی کویت را به اراضی عراق ملحق سازد. اما صدام تنها چند ماه توانست چنین آرزویی را در سَر بپروراند، چراکه ۷ ماه پس از اشغال کویت، توسط نیروهای ائتلاف عربی و غیر عربی به سرکردگی آمریکا، از این کشور بیرون رانده شد. البته نباید این مسأله نادیده گرفته شود که صدام با چراغ سبز آمریکا، کویت را اشغال کرده بود.
بر اساس آنچه که گفته شد، صدام معدوم نتوانست خسارت‌هایی را که در طول جنگ تحمیلی متحمل شده بود، در جنگ علیه کویت جبران سازد. باید گفت که تجاوزگری صدام علیه کویت از یک سوی و نیز موضع شرافتمندانه جمهوری اسلامی ایران در قبال این تجاوزگری از سوی دیگر حامل عبرت‌های فراوانی برای سران کشورهای عربی است و آن، اینکه اولاً تأمین منافع و مصالح آنها از مسیر قومیت گرایی نمی‌گذرد و ثانیاً آنها نباید اشتباهات محاسباتی را که روزی با حمایت از صدام مرتکب شدند، امروز همان اشتباهات را با حمایت از صهیونیست‌ها مجدداً تکرار کنند. اکنون این سوال وجود دارد که آیا اعراب پس از ۳۰ سال این وقایع عبرت گرفته‌اند و یا همچنان بر اشتباهات محاسباتی‌شان اصرار می‌ورزند؟
منبع: مهر
انتهای پیام/ 341
