به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، انتشار خبر استعفای «برایان هوک»، نماینده وزارت خارجه آمریکا در امور ایران و «استفان آکارد»، بازرس کل وزارت خارجه آمریکا طی دو روز، از تحولی عمیق در وزارت خارجه این کشور -اگر نگوییم زلزله سیاسی ناشی از کارنامه سیاه «مایک پمپئو»، وزیر خارجه آمریکا- حکایت دارد.
اما دلایل این استعفا‌های دومینویی که در دولت «دونالد ترامپ»، بی سابقه هم نیستند، چیست؟
به گزارش «نیوز کلیک، پولیتیکو و بلومبرگ»، استعفای برایان هوک و «استفان آکارد» طی تنها ۴۸ ساعت را نمی‌توان اتفاقی معمولی و چنانچه گفته می‌شود بنا به تمایل «هوک» برای شرکت در انتخابات یا خستگی «آکارد» پس از سه ماه فعالیت در سمت بازرسی کل وزارت خارجه دانست.
«هوک» که پس از برکناری «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در سپتامبر ۲۰۱۹، خیز بلندی برای این سمت برداشته بود، در نهایت به عنوان نماینده وزارت خارجه آمریکا در امور ایران، وظیفه پیشبرد استراتژی باصطلاح فشار حداکثری علیه ایران را برعهده گرفت.
«برایان هوک» از طریق «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه سابق آمریکا، وارد دولت آمریکا شد و پس از اخراج وی در اوایل سال ۲۰۱۸ به فعالیت خود در دولت ادامه داد.
«هوک» که در مدت حضور تقریبا دو ساله خود در سمت نمایندگی وزارت خارجه آمریکا در امور ایران، نتوانست اجماعی جهانی علیه ایران به وجود بیاورد، در ماه‌های اخیر نیز در جلب نظر موافق کشور‌های مختلف برای نابودی برجام و تلاش برای از سرگرفتن دور جدید مذاکرات ناکام ماند.
جانشین هوک، «الیوت آبرامز» که در کارنامه اش رسوایی دوره ریاست جمهوری «دونالد ریگان» را دارد، در سمت فعلی اش که مسئول سیاست خارجی آمریکا در امور «ونزوئلا» است، نیز ناکام بوده است.
معمار جنگ‌های غیرقانونی آمریکا در حالی بر کرسی شکست خورده «هوک» تکیه می‌زند که آمریکا زمان زیادی برای متقاعد کردن کشور‌های مختلف به منظور موافقت با تمدید تحریم تسلیحاتی ایران که براساس برجام در مهرماه منقضی می‌شود، ندارد.
اما مهم‌ترین دلایل این تغییرات در وزارت خارجه آمریکا چیست؟
به نظر می‌رسد «آکارد»، جانشین «استیو لینیک»، بازرس کل وزارت خارجه که به دلیل انجام تحقیقات در مورد فساد پمپئو و همسرش از کار برکنار شد، در آستانه انتخابات و افزایش احتمال ناکامی ترامپ، تلاش کرد با استعفا از سمت خود، دستانش را در پرونده فساد پمپئو آلوده نکند.
وی به خوبی می‌داند که دموکرات‌ها به راحتی از سوءاستفاده همسر پمپئو از موقعیت سیاسی وی و معامله بودار تسلیحاتی عربستان با کمک وزیر خارجه نمی‌گذرند.
اما «برایان هوک» که به انتخاب شخص پمپئو در سمت نمایندگی وزارت خارجه آمریکا در امور ایران حضور داشت و مشاور سیاسی وی محسوب می‌شد، به رغم ادعا‌های فراوان در مورد فعالیت موفقیت آمیزش، مصداق بارز ناکامی بود.
به طور خلاصه می‌توان، ناکامی این دو نفر در انجام وظایفشان و ترس پمپئو از تزلزل موقعیتش را علل اصلی تغییرات اخیر در کاخ سفید دانست.
در واقع سیاست خارجی آمریکا در رابطه با سه کشور ایران، ونزوئلا و کره شمالی، نشان دهنده شکست کامل این شاخه از دولت آمریکاست.
روند تحولات نشان می‌دهد که دولت آمریکا در دوره «lame duck» است؛ دوره‌ای که در سیاست به فرصت اندک یک سیاستمدار برای انجام مسئولیت هایش به دلیل تعیین قطعی یا احتمالی جانشین اشاره دارد.
از این منظر، آمریکا اکنون اهرم‌های قدرت را دارد، اما قدرت از دستش خارج شده و دیگر کسی این کشور را جدی نمی‌گیرد؛ حتی متحدان اروپایی آمریکا نیز با نیم نگاهی به شانس «جو بایدن»، نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، به ریاست جمهوری ترامپ به عنوان دوره گذار نگاه می‌کنند.
منبع: میزان
انتهای پیام/ 341
