به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «ماریا خورولسکایا» پژوهشگر گروه مطالعات سیاسی اروپا، انستیتوی اقتصاد جهانی و روابط بین المللی پریماکوف (IMEMO) وآکادمی علوم روسیه در گفت‌وگویی در خصوص انتظارات اروپا از نتایج انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا اظهار داشت: اگر بایدن در انتخابات آمریکا پیروز شود، در روابط بین کشورهای حوزه اقیانوس اطلس پیشرفت‌هایی حاصل می‌شود اما اتحادیه اروپا نباید انتظار تغییرات اساسی در روابط تجاری آمریکا، چین و سیاست‌های ناتو داشته باشد.
وی افزود: پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا برای متحدان اروپایی ایالات متحده بسیار شوکه کننده بود. در آن زمان، تعدادی از سیاستمداران و صاحبنظران فکر می‌کردند که می‌توانند چهار سال دیگر برای یک «رئیس جمهور خوب» صبر کنند. چهار سال گذشت و حالا اروپا بار دیگر با این سوال روبرو است که از نامزدهای انتخاباتی آمریکا چه انتظاراتی می‌توان داشت و اینکه آیا نتیجه انتخابات آمریکا می‌تواند روابط قدیمی و حسنه این کشور با کشورهای حوزه اقیانوس اطلس را نجات دهد.
وی یادآور شد: علیرغم اینکه رهبران سیاسی اروپا از بیان واضح اینکه کدام یک از نامزدها برای آنها ارجح است، خودداری می‌کنند، اما کاملاً بدیهی است که کشورهای قدرتمند اتحادیه اروپا مایلند که جو بایدن پیروز شود و از پیروزی مجدد دونالد ترامپ می‌هراسند. آلمان به ویژه معتقد است در صورت پیروزی ترامپ روابط بین اتحادیه اروپا، ایالات متحده و آلمان با «عصر یخبندان» روبرو خواهد شد. کشورهای اروپایی از این می‌ترسند که انتخاب مجدد ترامپ منجر به ایجاد تعرفه‌های جدید شود (به عنوان مثال برای اتومبیل)، سازمان تجارت جهانی را با بحران روبرو کند و حتی آینده ناتو را تهدید می‌کند.
عضو آکادمی علوم روسیه در ادامه افزود: با این حال، استثنائاتی نیز وجود دارد. برخی از کشورهای اروپای مرکزی و شرقی با ترامپ رفتار بهتری دارند. با وجود وخامت کلی روابط اروپا و آمریکا پس از پیروزی ترامپ، روابط آمریکا و لهستان به طور بی سابقه‌ای بهبود یافته است. ترامپ از سیاست‌های همتای لهستانی خود انتقاد نمی‌کند، ورشو موضع سخت ترامپ در قبال روسیه را تحسین می‌کند، و علاوه بر این، لهستان خواهان افزایش نیروهای آمریکایی (پایگاه فورت ترامپ) در خاک خود است. روابط شخصی خوب بین دونالد ترامپ و «آندژی دودا» رئیس جمهور لهستان نیز عامل حائز اهمیتی است. انتخاب مجدد ترامپ برای ورشو سودمند خواهد بود، چرا که لهستان می‌تواند از این فرصت برای پررنگ کردن نقش خود به عنوان واسطه بین واشنگتن و بروکسل استفاده کند.
وی تأکید کرد: با این حال، اگرچه اکثر رهبران اروپایی ترجیح می‌دهند جو بایدن پیروز انتخابات آمریکا باشد، اما آنها انتظار بازگشت به روابط قدیمی ترانس-آتلانتیک در زمان جنگ سرد یا حتی در زمان دولت اوباما را ندارند. اگر کاندیدای دموکرات انتخاب شود، احتمال ایجاد پیشرفت‌هایی می‌رود؛ اول از همه، از سرگیری مشارکت آمریکا در برخی سازمان‌ها و توافق‌های بین المللی، به عنوان مثال سازمان بهداشت جهانی و توافق نامه اقلیمی پاریس. در رابطه با از سرگیری برجام، کارشناسان آلمانی ابراز امیدواری محتاطانه ای می‌کنند، اما متأسفانه هیچ اطمینان کاملی وجود ندارد که بایدن بخواهد به برجام برگردد.
«ماریا خورولسکایا» افزود: اروپا انتظار ایجاد تحولات اساسی در سیاست تجارتی حمایتگرایانه آمریکا (از جمله پایان سریع اختلافات گمرکی با اتحادیه اروپا) و سیاست تحریم این کشور ندارد. چرا که اولاً، تحریم‌های نورد استریم ۲ و چین ایده‌های سیاسی کنگره بود و دوم اینکه بایدن نیز به سیاست‌های پکن و پروژه نورد استریم ۲ منتقد است.
وی گفت: کشورهای مختلف اتحادیه اروپا نسبت به همبستگی کاندیدای دموکرات با ترامپ در مورد خط لوله نورد اسرتیم ۲ نقطه نظرهای متفاوتی دارند. رهبر اتحادیه اروپا، آلمان، از موضع آمریکا به شدت ناراضی است و تحریم‌های مربوط به این خط لوله گاز را مظهر سیاست حمایتگرایانه آمریکا و تلاشی برای وادار ساختن اروپا به خرید گازLNG از آمریکا می‌داند. در مقابل، لهستان و برخی از کشورهای حوزه بالتیک و اروپای مرکزی و شرقی از لفاظی ترامپ حمایت کردند و به آنها این اطمینان داده شده که اگر بایدن پیروز انتخابات شود، سیاست آمریکا تغییر نخواهد کرد.
وی گفت: پیروزی بایدن در سیاست خارجی ایالات متحده نیز تغییرات اساسی ایجاد نخواهد کرد. بایدن نیز مانند ترامپ خواهان سهم بیشتر کشورهای اتحادیه اروپا در حوزه دفاعی است و این خواسته با جدی تر شدن بحران اقتصادی شدت بیشتری نیز خواهد گرفت. در سیاست آمریکا در قبال اوکراین و روسیه هم تغییر اساسی انتظار نمی‌رود. این واقعیت که هر دو جناح آمریکایی در سیاست سختگیرانه خود در قبال مسکو متحد هستند موجب رضایت لهستان و کشورهای بالتیک و باعث نگرانی قدرت‌های اروپایی می‌شود که مایل هستند روسیه و آمریکا در مورد مسائل خلع سلاح به توافق برسند.
وی یادآور شد: برلین و پاریس نیز نمی‌خواهند واشنگتن در بحران اوکراین مداخله کند؛ بدیهی است که این کشورها چارچوب نرماندی را ترجیح می‌دهند. بر کشورهای اتحادیه اروپا هم پوشیده نیست که بایدن از سیاست سختگیرانه در برابر پکن حمایت می‌کند. اتحادیه اروپا نگران این است که دولت بایدن ممکن است اروپا را به عنوان یک شریک در تقابل با چین در نظر بگیرد که این امر منافع اتحادیه اروپا را در خصوص همکاری با چین تهدید خواهد کرد.
عضو آکادمی علوم روسیه در ادامه افزود: می‌توان نتیجه گرفت که اکثر کشورهای اتحادیه اروپا پیروزی کاندیدای دموکرات را ترجیح می‌دهند، اما درعین حال نسبت به بازگشت به روابط «پیش از ترامپ» هم خوش خیال نیستند. از این رو، رهبران کشورهای اروپایی، با هر نتیجه‌ای که انتخابات آمریکا می‌خواهد داشته باشد، با احتیاط به سمت تقویت استقلال خود پیش خواهند رفت. اما کشورهای اروپای مرکزی و شرقی مخالف عقب نشینی از روابط ترانس-آتلانتیک و تقویت استقلال هستند، زیرا آنها آمریکا را به عنوان یک سپر علیه روسیه می‌دانند و بیشتر به توانایی‌های دفاعی ناتو تکیه می‌کنند تا به نیروهای مسلح اروپا و همکاری ساختاری مداوم (پسکو).
وی در پایان گفت: در عین حال، نباید در تمایل اتحادیه اروپا برای استقلال مبالغه شود. این یک روند طولانی و آهسته است.علاوه بر این، آلمان که رهبری اتحادیه اروپا را به دست دارد تاکید می‌کند که تمایل اتحادیه اروپا برای تقویت استقلال خود با روابط آمریکا منافاتی ندارد و تعهدات ناتو را تهدید نمی‌کند. سوال این است که اروپا تا چه اندازه قادر به خودمختار عمل کردن است. تلاش‌های طولانی و ناموفق اتحادیه اروپا برای مقابله با سیاست‌های ایالات متحده در مورد توافق هسته‌ای ایران نشان می‌دهد که اروپای خودمختار هنوز ضعیف است.
منبع: مهر
انتهای پیام/ 341
