جای خالی «حماسه عاشورا» در اکران‌های بین‌المللی
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- اکبر صفرزاده؛ زورو شخصیتی داستانی است که «جانستون مک کالی» کمیک نویس آمریکایی در سال ۱۹۱۹ آن را خلق کرد و در ۲۸ نوامبر ۱۹۲۰ توسط داگلاس فربنکس روی پردههای سینما رفت. این قصه قدیمی مکزیکی، تا به حال ۱۹ بار در قالب فیلم و سریال به نمایش درآمده است. روایت دیگری نیز در بین برخی اصحاب رسانه وجود دارد که داستان زورو تاکنون بیش از شصت بار در مدیوم‌های مختلف تصویری تولید شده و به نمایش درآمده است.
تقریبا تمامی فیلم‌هایی که با این داستان تولید شده‌اند اکران بین‌المللی داشته و هر کدام به نوبه خود توانسته‌اند تماشاگران بسیار زیادی را مجذوب خود کنند. بسیار بعید به نظر می‌رسد که از جمعیت هشت میلیاردی موجود در دنیا کسی زورو را نشناسد و با چهره و نقاب و علامت مخصوص وی آشنا نباشد.
در طول صد سال گذشته تهیه کننده‌ها، کارگردان ها و نویسندگان هالیوود با تکیه بر سرمایه‌های بخش خصوصی و رویکرد صادرات، یک داستان، کلاه و نقاب و علامت را به یکی از مهمترین برندهای دنیا تبدیل کردند؛ تاثیر فرهنگی این پدیده تا بدانجا پیش رفته که امروزه بسیاری از کودکان دنیا نقاب زورو را برچهره می زنند و می خواهند زورو باشند.
امام حسین (ع)؛ امام معصوم و نوه پیامبر اعظم (ص) و یک واقعه تاریخی بزرگ و عظیم به نام کربلا. ما به عنوان فیلمساز با این شخصیت بسیار بزرگ تاریخی و این واقعه عظیم چه کردیم؟ چند درصد از کودکان دنیا به تاثیر فیلم‌هایی که ما ساخته‌ایم می‌خواهند امام حسین (ع) باشند؟
در طول چهل سال گذشته فیلم ها و سریال‌هایی که در مورد امام حسین (ع) تولید شده و به صورت مستقیم به واقعه کربلا پرداختند زیاد نیستند؛ فیلم سینمایی سفیر، فیلم سینمایی روز واقعه، سریال روایت عشق، سریال معصومیت از دست رفته، سریال ناتمام ثارا…، سریال فرستاده، سریال طفلان مسلم، سریال مختارنامه، فیلم سینمایی رستاخیز.
تقریبا هیچ کدام از این فیلم‌ها و سریال‌ها در سطح بین‌المللی و گسترده به نمایش درنیامدند، هیچ کدام اکران سینمایی خارجی نداشتند و نتوانستند ارزهای صادراتی را نصیب تهیه کننده‌های خود کنند. بسیار بعید به نظر می‌رسد که این فیلم‌ها و سریال‌ها توانسته باشند روی مخاطب خارجی در سطح انبوه تاثیرهای فرهنگی لازم را برجای بگذارند.
فیلمی مانند «روز واقعه» که اثری دیدنی و ستایش برانگیز است تقریبا در هیچ کدام از کشورهای دنیا اکران عمومی نشده و درهیچ جشنواره بین‌المللی هم نتوانست نظر منتقدان بین‌المللی را جلب کند.
اگر فیلمسازان هالیوود و تهیه کنندگان صادراتی آن مسلمان و شیعه بودند و عاشق امام حسین (ع) چه می‌شد؟! امروز چند کودک در دنیا می خواستند امام حسین(ع) باشند؟ و چند میلیارد از جمعیت دنیا برای مصیبت امام حسین (ع) می‌گریستند؟!
در تاریخ سینمای دنیا تقریبا دو فیلم مهم درباره پیامبر (ص) توسط مصطفی عقاد و مجید مجیدی تولید شده است؛ نگاه مصطفی عقاد در اثر خود با نگاه صادرات و برای فتح بازارهای جهانی بوده چراکه او از «بازیگران» بین‌المللی برای این فیلم استفاده کرد و موفق شد و نهایتاً فیلم را در سطحی بسیار گسترده در دنیا به نمایش در آورد اما مجید مجیدی به‌جای استفاده از «بازیگران» بین‌المللی از فیلمبردار، موزیسین و تدوینگر بین‌المللی استفاده کرد و نتیجه فروش بین‌المللی و تاثیر فرهنگی درپی نداشت.
انتهای پیام/ 121
