گروه بینالملل دفاع‌پرس: از روزی که حکومت متحد با آمریکا در ایران سرنگون و یک نظام مسلمان انقلابی جایگزین آن شد، بسیاری از دولت‌های بزرگ مخصوصا دولت های اروپایی و غربی حمایت گسترده ای از تجاوز رژیم صدام به آسمان، آب و خاک ایران به عمل آوردند.
آمریکا، که از پیروزی نیروهای انقلابی در ایران و بسته شدن راه های نفوذ به حوزه های انرژی در نوار شمالی خلیج فارس خشمگین بود، از طریق یک سلسله اقدام چند جانبه، عملا در کنار صدام قرار گرفت.
این اقدامات بر اساس تحریم صنایع تسلیحاتی و زیرساختی ایران در مقیاس وسیع، تحریف چهره نیروهای ایرانی در جنگ تحمیلی از طریق فعالیت های رسانه ای هماهنگ با مجموعه های رسانه ای اروپایی عضو بلوک غرب، ارائه اطلاعات نظامی از واحدهای ایرانی به ارتش عراق و استفاده از ظرفیت های دیپلماتیک برای محکوم کردن هرچه بیشتر ایران در فضای بینالملل بود.
1 میلیارد دلار وام برای خرید تجهیزات نظامی و 840 میلیون دلار کمک های غذایی برای جلوگیری از تحریک احساسات عمومی در عراق در برابر جنگ با ایران، تنها بخشی از اقدامات آمریکا در حوزه کمک های اقتصادی به صدام طی جنگ بود.
اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی سابق نیز در میدان حمایت از صدام با تمام قدرت ظاهر شد. ارسال هزاران مستشار نظامی کمونیست به پایتخت و پایگاه های نظامی عراق اولین اقدام کرملین علیه ملت ایران در جنگ بود.
این اقدام سرآغاز تجهیز گسترده ارتش عراق با تجهیزات روسی بود به گونه ای که بیش از 80 درصد تجهیزات مورد استفاده از سوی ارتش بعث در جنگ با ایران ساخت شوروی بود. این تجهیزات شامل سلاح های سبک و سنگین اعم از مسلسل های کلاشنیکف، تیربارها، تانک های تی 62 و تی 72، موشک های زمین به زمین اسکاد و تعداد زیادی هواپیماهای سوخو و میگ بود.
آلمان را باید یکی از تأثیرگذارترین کشورها در حمایت از صدام در جنگ تحمیلی به شمار آورد. کشوری که شیمیدان های معروف و تأثیرگذاری در طول تاریخ داشت و به همراه بریتانیا، یکی از اولین استفاده کنندگان گازهای کشنده شیمیایی در جنگ جهانی اول بود، همین اقدام را بار دیگر از طریق صدام طی جنگ با ایران به شکل گسترده تری تکرار کرد.
پروژه تجهیز صدام به گازهای شیمیایی از همان ماه های نخست جنگ تحمیلی طی یک اقدام مشترک آلمانی-عراقی با واسطه گری ترکیه در تحویل تجهیزات به صدام آغاز شد. اولین استفاده ارتش رژیم بعث از گازهای شیمیایی علیه رزمندگان اسلام در جنگ تحمیلی در سال 1359 و هفته های نخست جنگ بود.
این روند طی عملیات های سال های 60 و 61 خصوصا عملیات رمضان (تیر و مرداد 1361- شمال شرق بصره) تشدید شد. پس از آن صدام بارها از این سلاح در عملیات های بزرگ علیه نیروهای ایرانی (نظیر خیبر، بدر، والفجر 8، کربلای 5 و والفجر 10) استفاده کرد. ماجرا به استفاده از این سلاح علیه رزمندگان و نیروهای نظامی ختم نشد.
در هفت تیر 1366 ارتش رژیم بعث شهرستان مرزی سردشت در استان آذربایجان غربی را با سلاح های شیمیایی ساخت آلمان غربی فدرال هدف حمله قرار داد. در این حمله بیش از هزاران شهروند ایرانی کرد به شهادت رسیدند یا مجروح شدند. دولت آلمان تا امروز نه تنها با تکبری مثال زدنی از پذیرش این جنایت و پرداخت غرامت به دولت جمهوری اسلامی ایران و قربانیان گازهای شیمیایی آلمانی خودداری کرده است بلکه با کمال وقاحت بدون درنظرگرفتن لزوم کمک‌های انسانی، از جانبازان شیمیایی ایرانی به عنوان نمونه های مطالعاتی تأثیر گازهای شیمیایی تحت عنوان پروژه درمان در بیمارستان های آلمان استفاده کرده است.
حمایت آلمان فدرال از اقدامات ضد ایرانی و در رأس آنان، ترور شهید سلیمانی، نشان می‌دهد که دولتی که بر سر افسانه هولوکاست، ذلیلانه‌ترین مواضع و سخت ترین فشارها برای حمایت از صهیونیست‌ها را به شهروندان آلمان و خیلی از کشورهای
انتهای پیام/
