به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از رشت، «کریم رمضانی» فرزند «حسن» در یکم بهمن 1337 در شهرستان «ماسال» به دنیا آمد و در تاریخ 4 مهر 1383 در بيمارستان بقيه الله تهران بر اثر عوارض ناشی از مجروحیت، به شهادت رسید.
«مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا»
«برخی از آن مومنان مردان بزرگی هستند که به عهد و پیمانی که با خدا بسته اند کاملا وفا کردند، پس برخی بر آن تعهد ایستادگی کردند و به راه خدا شهید شدند و برخی به انتظار مقاومت کرده و هیچ عهد خود را تغییر ندادند.» (سوره ی احزاب آیه ی 23)
سلام بر مهدی صاحب الزمان (عج الله) و بر خمینی روح الله و پدر و مادر عزیزم.
ای خانواده عزیزم، چند کلامی با شما درد دل دارم. من شرمنده هستم که نتوانسته ام محبت های شما را جبران کنم. پدر گرامی امیدوارم از این راهی که انتخاب کرده ام بر خود ببالید که دست پرورده ی خود را در راه حسین (علیه السلام) قربانی کرده اید؛ چون ابراهیم که اسماعیلش را به قربانگاه برد و در راه خدا هدیه کرد.
اما مادر عزیزم امیدوارم شیری را که به من دادی آن را حلال کنی و چون زینب که حسینش را دید در راه خدا که شجاعانه شمشیر می زند، او هم راه برادرش را ادامه داد. از شما می خواهم که زینب وار اماممان خمینی عزیز را با قدم های استوار و محکمت یاری کنی و هیچ تزلزلی در شما پیش نیاید و شما یک الگو برای فرزندان و مردم باشید؛ این را از شما می خواهم که با کمترین اشکی مرا یاری کنید.
خواهرانم؛ شما همچون زینب راه امامان و امام عزیزمان را ادامه دهید و با قدم های استوارتان این نهضت حسینی را به پایان برسانید و به انقلابی بزرگتر که انقلاب امام مهدی (عج الله) است برسانید.
برادرانم؛ امیدوارم که مرا با همه ی بدی هایم ببخشید که نتواستم محبت های شما را جبران کنم ولی برادرانم نگذارید تفنگم در سرزمین های داغ خوزستان بر روی زمین بماند، بروید و آن را بردارید و راهم را ادامه بدهی.
پدرم اگر کسی طلب پولی از من کرد بدهید که فردای قیامت مرا بازخواست نکنند، هر چند شهید سوالی ندارد.
یک پیام برای ملت شهیدپرور:
مبادا پشت امام را خالی کنید. اگر خدای نکرده این نهضت به پایان نرسد شما را مسئول آن می دانیم و این گناهی است نابخشودنی. اتحاد خود را حفظ کنید و آخرین پایگاه آمریکا را در داخل از بین ببرید.
پدر و مادر جان، هر وقت امام زمان (عج الله) را دیدید سلام مرا به او برسانید و بگویید:
آقا! یک پسر داشتیم که در بیابان های سوزان خوزستان دنبالت می گشت. چقدر شهادت شیرین است.
انتهای پیام/
