گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ رسول حسنی؛ سریال تلویزیونی «نجلا» به نویسندگی مهدی حمزه، سید حسین امیرجهانی و هادی قربانی است که این شب‌ها به کارگردانی «خیرالله تقیانی پور» از شبکه سوم سیما در حال پخش است؛ سریالی که داستان آن در سال‌های ابتدایی جنگ تحمیلی می‌گذرد و زندگی خانواده‌ای در جنوب کشور را روایت می‌کند.
آنچه که بیش از هر چیز حائز اهمیت است تسلط کارگردان بر زوایای متنی است که پیچیدگی بدون علت سریال‌های مشابه را ندارد. نویسندگان این سریال برای جذب مخاطب، داستان خود را فربه نکرده‌اند و از طرفی در طرح داستان خود دچار کم‌فروشی نشده‌اند. به همین علت نیز کارکترهای سریال نیز برای مخاطب آشنا هستند و با آن همذات پنداری می کند.
نویسندگان در حین نگارش و کارگردان و بازیگران در زمان اجرا دچار افراط و تفریط نشده‌اند به همین دلیل حتی کاراکترهای منفی نیز در سیاهی مطلق قرار نگرفته‌اند. تنها نکته ای که کمی با مخاطب ایجاد فاصله می‌کند گویش جنوبی بازیگران است که در ادای آن اغراق‌آمیز عمل می‌کنند که این نکته در کنار با یگران غیر بومی بیشتر احساس می‌شود.
تقیانی پور که پیش از این و در مقام نویسنده نمایش «برگشتن» به کارگردانی «حسین مسافرآستانه» را روی صحنه داشت ثابت کرده است که قواعد درام را می‌شناسد و به مختصات و جغرافیای داستانش آگاه است. ریتم مناسب «نجلا» گواه این است که او نه دچار شتابزدگی مفرط است و نه کندی در بیان.
در حالی که بسیاری از سریال‌ها با طرح گره‌های متعدد قصد دارند داستان خود را پر از تعلیق نشان دهند موضوع «نجلا» کاملا مشخص است، کارکترهای سریال یله و رها و بدون هدف نیستند و می‌دانند در کدام مسیر و چه بستری قدم برمی‌دارند. به همين دليل تکلیف مخاطب با آنچه می‌بیند روشن است.
«نجلا» در دیالوگ نویسی نیز به بیراهه نرفته است نویسندگان در هنگام نوشتن دیالوگ دچار خودشیفتگی نشده‌اند و آنچه را نوشته‌اند که خصوصیات کاراکتر می‌طلبد.
مسلما وقتی کارگردان و بازیگر با متن قابل قبولی مواجه باشند بعید است که اثر ضعیفی خلق کنند. هر چند که تقیانی پور در مقام کارگردان موفق عمل کرده و متن سریال را با هدایت درست و به قاعده خود جانی دوباره بخشیده است. رسانه ملی نیازمند چنين فیلمسازانی است که علاوه بر تسلط به زبان تصویر نیاز مخاطب را می‌شناسند. حمایت از کارگردانی چون تقیانی پور می‌تواند جانی دوباره به کالبد رسانه ملی بدهد.
انتهای پیام/ 161
