به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، او خواهد آمد! همان منتقم الهی که جهان را پر از عدل و داد می‌کند؛ همان موعودی که نه فقط شیعه، بلکه یک دنیا انتظار آمدنش را می‌کشند. همان کسی که قرن‌هاست بندگان حق، خود را برای سربازی در رکابش آماده می‌کنند، و چه زیباست زمانی که این انتظار به سر آید. آری! این انتظار به پایان می‌رسد؛ برخی با ظهورش، امام خویش را درک می‌کنند و برخی نیز در زمان غیبتش، امام زمان خود را خواهند شناخت؛ اما خوشا به‌حال آنان که او، خود به دیدارشان خواهد آمد.
آری! قرن‌هاست که منتظران مهدی (عج)، خود را برای سربازی در رکاب امام زمان خویش آماده می‌کنند؛ اما در این میان، جوانان قرن پانزدهم هجری، همان‌هایی که «کره زمین قرن‌هاست که انتظار آنان را می‌کشد تا بر خاک مبتلای این سیاره قدم گذارند و عصر بی‌خبری و جاهلیت ثانی را به پایان برسانند»، چه زیبا در میان نخلستان‌ها، کوه‌ها و بیابان‌ها، قدم نهادند، تا بر صف کفر بتازند؛ همان‌هایی که روی پیراهن خود نوشتند: «می‌روم تا انتقام سیلی زهرا بگیرم» و چه زیباست این حقیقت که «این نخلستان‌ها مرکز جهان است و اگر باور نداری، خود به خیل این یاوران صاحب‌الزمان بپیوند، تا دریابی که چه می‌گویم...».
ساختمان‌های دوکوهه و حسینیه شهید همت آن، شهادت می‌دهند؛ رمل‌های فکه و نیزار‌های چزابه خود دیده‌اند؛ طلائیه و سه‌راه شهادتش نیز گواه خواهند داد که آن یاوران صاحب‌الزمان، همان‌هایی که عبودیت حق، آن‌ها را به مقام خلیفةاللهی رساند، در آن‌جا «گرد آمده‌اند تا بر صف کفر بتازند و بند از اسرای شب بر گیرند و آیینه فطرت‌ها را از تیرگی گناه بزدایند و کاری کنند تا جهان بار دیگر اهلیت ولایت نور را پیدا کند» و در کجای تاریخ این صحنه‌ها را دیده‌ای جز در محشر عاشورا؛ مگر نه این است که در روز عاشورا، بنده‌ترین بندگان خدا، همان‌هایی که عبودیت حق، آن‌ها را به مقام خلیفةاللهی رسانده بود، در رکاب امام زمان خویش حضرت امام حسین (ع) تا پای جان ماندند و سر به دامان او به شهادت رسیدند؟ و مگر نه این است که می‌گویند «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»؟ حال چگونه ممکن است که در قرن پانزدهم هجری کربلایی دیگر رخ دهد؛ اما امام زمان حضرت مهدی (عج) - اگرچه در ظاهر غایب است - اما در باطن هم در آن غایب باشد؟!
انتهای پیام/ 113
