به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، «ماهاتیر محمد» نخست وزیر سابق مالزی و از اندیشمندان بزرگ جهان اسلام در پیامی تصویری به سی و چهارمین کنفرانس وحدت اسلامی اظهار داشت: در ابتدا مایلم مراتب سپاسگزاری‌ام را از برگزارکنندگان کنفرانس داشته باشم که با دعوت از من این فرصت را فراهم آوردند تا نظراتی را در این کنفرانس که به باور من در برهه حساسی برگزار می‌شود، مطرح کنم.
وی ادامه داد: در گذشته عبارت «بنده تدبیر می‌کند و الله تقدیر» را جدی نگرفتیم. شاید امروز زمان آن رسیده که در حقیقت بار دیگر درباره این عبارت تفکر کنیم. قرآن فرموده است «مَا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ۖ وَمَا أَصَابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ»، هرچه از انواع نیکویی به تو رسد از جانب خداست و هر بدی رسد از خودِ توست. حتی کووید-۱۹ نیز نتیجه رفتار غیرعادی ما مانند مصرف غذای نامتعارف است. پس بر ماست تا در خود بنگریم و ببینیم کجا به خطا رفته‌ایم. نباید به این بسنده کرد که هر بلیه‌ای که به ما می‌رسد اراده الله است. باید به اعمال خود که شاید ریشه تمام این بلایا باشد، بنگریم.
ماهاتیر محمد با اشاره به این‌که اوضاع امروز جهان اسلام نابسامان است، تصریح کرد: متأسفانه از هیچ کوششی برای تخریب دیگری دریغ نمی‌ورزیم و اغلب با تفریط در این ضیافت خود اضمحلالی از غیرمسلمانان طلب یاری می‌کنیم و البته آنان نیز با کمال میل اسباب نابودی ما را در اختیار ما می‌گذارند. می‌توانیم آنان (غیر مسلمانان) را نکوهش کنیم، اما آنان بنا ندارند با کمک به ما برای غلبه بر این نابودی خودساخته، خود را از این ارمغان محروم کنند. برای آنکه خداوند دعا‌های استعانت ما را اجابت کند، بر ماست که با شناسایی راه‌های خطا و گناه‌آلود به اصلاح آن‌ها بپردازیم. اگر صادقانه برآن باشیم تا این مهم را انجام دهیم، به طور حتم خواهیم توانست بر برخی از ناگواری‌های خود فائق آییم.
نخست وزیر سابق مالزی تأکید کرد: نخست باید از خود بپرسیم که آیا واقعاً از آموزه‌های دینی خود پیروی می‌کنیم؟ البته نماز می‌گزاریم، روزه می‌گیریم، زکات می‌دهیم و مراسم حج را به جا می‌آوریم و اصول دینمان را مکرر یادآور می‌شویم، یعنی به یگانگی الله باور داریم و محمد (ص) را فرستاده و پیامبر (ص) او بر خود می‌دانیم. علاوه بر این‌ها دینمان ما را به برادری سفارش کرده است. در خصوص برخی تفاوت‌ها در انجام مناسک دین، دینمان ما را به رواداری سفارش کرده است. این‌که از قتل آن هم قتل مسلمان هم‌کیش حذر کنیم. با این حال، رفتارمان را ببینید. با یکدیگر جنگ می‌کنیم و اغلب دشمنانمان را به هدفشان می‌رسانیم.
سیاستمدار برجسته جهان اسلام گفت: آموخته‌ایم که «تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ»، عادلانه قضاوت کنیم و اغلب این چنین نمی‌کنیم. حتی میان خودمان نیز تبعیض قائل می‌شویم. یکدیگر را به این محکوم می‌کنیم که نامسلمانیم یا آنگونه که باید، مسلمان نیستیم. دیگری را ناروا می‌انگاریم و هر یک مدعی آنیم که اسلام ما اسلام راستین است و همواره با یکدیگر در نزاعیم.
وی ادامه داد: امر به خواندن شده‌ایم. خواندن با علم اندوزی همراه است. خود را در کسب علم محدود می‌کنیم و آن وقت باید برای رفع نیاز‌های روزمره‌مان هم به دیگران وابسته باشیم، برای غذا و دارو، برای بهداشت و سلامت و مدیریت و حکمرانی بر جوامع و کشورهایمان. سعی در استفاده از روش دیگران داریم، به ویژه در اداره امور کشورهایمان. ولی ماهیت این روش‌ها را فراموش می‌کنیم و خودمان را در مهلکه فجایعی تمام‌عیار می‌اندازیم. میلیون‌ها نفر کشته می‌شوند. کشور‌ها به طور کامل نابود می‌شوند. پناهجوی کشور‌های غیرمسلمان می‌شویم و یکسره با کشتن و زخمی کردن میزبانمان آنان را به ادبار می‌کشیم. در این اثنا برای دین پرشکوه خود، دین صلح، بدنامی به بار می‌آوریم.
وی افزود: در اسلام، بهترین کار دستگیری از برادران مسلمان حاجتمند است. ثروت مسلمانان به قدری است که هیچ مسلمانی، در واقع هیچ کس در این دنیا نباید گرسنه بماند. باید راهکار‌هایی بیابیم که کمک‌های خود را به دست مسلمانانی که اکنون نه‌تنها از همه‌گیری، بلکه از جنگ و منازعات فرقه‌ای در رنج هستند برسانیم. همچنین زمان آن فرارسیده که به جنگ با خود و کشتن مسلمان به دست مسلمان خاتمه دهیم. هیچ توجیه و بهانه‌ای وجود ندارد. خداوند از آنانی که برادران مسلمان خود را به قتل می‌رسانند، بیزار است.
ماهاتیر محمد عنوان کرد: نمی‌دانیم چه چیزی در آینده در انتظار ماست. اما خوب می‌دانیم که اعمال امروز ما وقایع آینده را رقم خواهد زد. اگر اعمال امروز خود را بسنجیم و عزم به اصلاح خطا‌های خود داشته باشیم، می‌توانیم تقریباً مطمئن باشیم که آینده ان‌شاءالله بهتر از اکنون خواهد بود. علمای بزرگ ما به خوبی می‌دانند که اسلام با پیام وحی الهی به رسول الله حضرت محمد (ص) آغاز شد. اگر این را بپذیریم، آن وقت باید اذعان کنیم که ما بسیاری از آموزه‌های قرآن را نادیده گرفته‌ایم. حتی برخی از بلایای «طبیعی» برای نمونه تغییرات آب و هوایی، نتیجه بی‌توجهی خود ما به نواهی قرآنی بوده است. اگر به عدم پایبندی به آموزه‌های ناب دینمان اقرار کنیم و به سوی قرآن بازگردیم، اطمینان دارم که رنج ما پایان خواهد یافت.
انتهای پیام/ 241
