«علی اصغر فهیمی‌فرد» پژوهشگر سینما و رسانه در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، با بیان اینکه یک اثر سینمایی در صورتی میتواند القای مفهوم مطلق را به خود اختصاص دهد که نه فقط از حیث فرم، واجد شرایط زیبایی شناختی باشد بلکه در محتوا هم پیام‌های انسانی و اخلاقی را در خود جای دهد، اظهار داشت: اثری که صرفاً قصدش تحریک احساسات عاطفی است بدون اینکه حرف قابل توجهی بزند اصطلاحاً به درد نمی‌خورد، حتی اگر در فرم حرفی برای گفتن داشته باشد.
وی با تاکید براینکه فیلم بدون محتوا کفایت نمی‌کند، گفت: یک فیلم هر چند که در ظاهر بتواند نظر مردم را جلب کند اما این یک سوی ماجراست و از طرفی دیگر هم اگر اثری با محتوای غنی و سرشار از پیام‌های قابل تامل ساخته شود که نتواند در فرم به ساختار قابل توجهی برسد به نوعی فاقد ارزش‌های لازم تلقی می‌شود، چرا که قدرت انتقال پیام را از دست داده و بضاعتی برای جلب نظر مخاطب نخواهد داشت.
این استاد دانشگاه عنوان کرد: توجه به فرم و محتوا مکمل همدیگر هستند و نبود هر کدام، در نقض دیگری اثر می‌گذارد. طی این سال‌ها هم در سینمای ما و هم سینمای جهان به مراتب تولیداتی داشتیم که در تجمیع هر دو مورد موفق عمل کرده و به آثار درخشان و مخاطب پسندی تبدیل شده‌اند. هر چند که در هر صورت واژه مطلق را باید از اثر سینمایی حذف کنیم زیرا یک فیلم با دامنه‌ای از نقص‌ها و نقاط ضعفش معنی پیدا می‌کند.
فهیمی‌فرد افزود: طی سال‌های اخیر کمتر شاهد فیلمی بوده‌ایم که هر دو اصل را در حدود استاندارد رعایت کرده باشد. متاسفانه کم نبودند آثاری محتوا زده که چون نمی‌توانستند پیام شان را با تکیه بر ضوابط زیبایی شناسی و مقررات ارزشی منتقل کنند محتوا را تبدیل به شعار کرده و فاقد ویژگی تاثیرگذاری شده‌اند. چه بسیار آثاری که در فرم به شدت جالب توجه و چشم نواز بوده‌اند اما هیچ فلسفه‌ای در پس آن نمی‌توان جستجو کرد. نکته اینجاست که می‌بینید مخاطب را به سینما می‌کشاند چون بیننده به دنبال راهی برای تخلیه هیجان است و می‌خواهد احساس گذرایی که انسان را در حالت شعف و هیجان فرو می‌برد را تجربه کند، هر چند که به ناپایداری احساس خود آگاه است و می‌داند قرار نیست ذهنش درگیر پیام خاصی شود.
وی با اشاره به اینکه هر بخشی از فیلم تاثیر خود را در فرایند تولید می‌گذارد، گفت: دو بخش حیاتی فیلمنامه و کارگردانی عمیق‌ترین تاثیر را در تولید یک فیلم موفق برجا می‌گذارند. فیلمنامه، محتوا، تفکر و فلسفه حاکم بر فیلم را رقم می‌زند و کارگردانی، محتوای نهفته در فیلمنامه را در فرایندی خاص تبدیل به فرم می‌کند تا جلوه بصری پیدا کند. تجربه سال‌های اخیر نشان داده ما بیشترین جایی که ضربه خوردیم از فیلمنامه است. فیلمنامه نویس نمی‌تواند بدون اتکا به تفحص در جامعه‌ای که زندگی می‌کند و انسان‌های که از کنارش می‌گذرند اثری ماندگار خلق کند. با تقویت این بخش، شاهد آثار غنی‌تری خواهیم بود که قطعا در جلب نظر مخاطب هم موفق خواهند بود.
انتهای پیام/ 121
