به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان‌شرقی، شهید «ودود سمرقندی» در سال 1337 در تبریز به دنیا آمد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز دفاع مقدس رهسپار جبهه‌ها شد و پس از چندی مبارزه با نیروهای رژیم بعثی، سرانجام در تاریخ 26 آبان‌ماه 1362 در عملیات والفجر 4 در خاک عراق به شهادت رسید.
وصیت‌نامه شهید:
اینجانب «ودود سمرقندی» فرزند «حسن سمرقندی»، بنا به وظیفه شرعی، شروع به نوشتن وصیت‌نامه‌ام می‌نمایم تا رضای خاطر خداوند متعال و آسودگی خاطرم فراهم گردد. در مقدمه، انگیزه انتخاب این راه را برای‌تان روشن می‌سازم و می‌گویم که آگاهانه و با علم به این راه، به جبهه آمدم تا به دستور خداوند گردن نهم.
به جبهه آمدم که وابستگی‌های این دنیای مادی نتواند مرا از پای در آورده و در تخت‌خواب جانم را بگیرد. به جبهه آمدم که به «هل من ناصر ینصرتی» حسین زمان به این پیر جماران، لبیک گویم.
به جبهه آمدم که پاک و مطهر شوم، به جبهه آمدم که به خویشتن خویش برگردم. به جبهه آمدم که خود را بشناسم تا در نتیجه، خدای خود را بشناسم، به جبهه آمدم تا آزاد فکر کنم و آزادانه به زندگی خود ادامه دهم تا نعمتی که خداوند متعال به وسیله نایب بر حق آقا امام زمان امام خمینی به ما عطاء کرده یعنی عزت و دین که از دست‌مان رفته بود و به سهم خود در دفاعش در برابر ظلم و جور وظیفه خود را انجام نمایم که در این راه حتما پیروزی یا شهادت نصیب گردد که در هر دو حالت ها پیروز هستیم.
این فقط ادای وظیفه است، خدمت پدر زحمتکش و عزیز و دانا و مادر مهربانم، به شما از دل و جانم می‌گویم که چقدر مهرتان در دلم جای دارد ولی در دل که ظاهر نسازم که شاید از پیمودن راهم با زمانم. پدرم و مادرم شما که زحمت کشیده و مرا به این سن رسانده‌اید چون این فرزندتان نتوانست در این دنیای مادی خدمتی در مقابل زحمات شما بکند که لیاقتش را نداشتم این راه را انتخاب کردم که شاید از این راه خدمتی به شما کرده باشم.
شما نیز نیمی از ثوابی که حضرت ابراهیم با قربانی فرزندش بهره‌مند شد که چون نیتش قربانی کردن فرزندش در راه خدا بود شما نیز با قربانی دادن فرزندتان از اجر خداوند بهره‌مند شوید. از شماها می‌خواهم که به فضای الهی راضی و به امرش تسلیم شوید که خداوند خود می‌فرماید که:«ان ا... مع الصابرين».
به دوستان و همسنگرانم می‌گویم که مواظب این دنیای مادی باشید که مبادا شما را از راه بدر نمایید. به شما سفارش می‌کنم که دو چیز را فراموش و دو چیز را همیشه در یاد داشته باشید اول اینکه از خدا غافل نباشید و دوم همیشه در فكر اجل و مرگ باشید که همیشه در هر حال ممکن است فرا برسد که انسان دیگر فرصت اصلاح اعمالش نباشد، سوم اینکه خوبی‌هایی که در حق مردم کرده‌اید را فراموش کنید و باز گو نکنید و چهارم اگر کسی بدی کرده باشد کینه توز نباشید و فراموش کنید.
امام را تنها نگذارید، از مال دنیا فقط یک حیاط نیمه ساخت دارم که بفروش می‌رسانید، از پولش قرض‌هایم را پرداخته و بقیه را به حساب جمهوری اسلامی ایران بریزید. در قسمت آخر باقیمانده پول حیاط، حدود سه ماه روزه قضا دارم که دوسالش را در جبهه بودم.
والسلام – ودود سمرقندی
انتهای پیام/
