به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تهران، شهید «امیرحسین آقاخانی» يكم فروردين ۱۳۴۹، در دامان خانواده‌ای مذهبی در شهرستان پاكدشت متولد شد. پدرش فتح‌الله، بازنشسته صنايع دفاع بود. منزل آنها در نزدیکی مسجد بوده و پدرش موذن آن مسجد بود همین باعث می شد که امیرحسین از همان کودکی انس و الفتی دیرینه با مسجد داشته باشد.
گه‌گاه به مغازه لوازم الکتریکی پدر می‌رفت و چون در سال اول دبیرستان و در رشته الکترونیک و برق درس می خواند می‌توانست در خیلی از کارها به پدر کمک کند. هوش سرشار او و اخلاق نیکویش از او چهره ای دوست داشتنی بین همگان به یادگار گذاره بود تا اینکه برای اولین بار با تغییر شناسنامه به جبهه رفت.
وقتی امیرحسین به قرارگاه حمزه سیدالشهداء (ع) واقع در کردستان رسید متوجه شد که دوستانش در منطقه شرفکند بوکان که نزدیک مرز ایران و عراق بود، مستقرند. با اصرار خواست که به آنها ملحق شود اما برادران سپاهی که از تغییر شناسنامه او اطلاع پیدا کرده بودند مخالفت می‌کردند. زیرا او سال تولدش را از 49 به 47 تبدیل کرده بود و بعد از اصرار زیاد و چون اندام و جثه او درشت بود قبول کرده و به امیرحسین گفتند: سپاه در مقابل شهادت، اسارت، معلول یا مجروح شدن شما هیچگونه مسئولیتی نمی پذیرد. و او با کمال میل پذیرفت. وقتی به دوستانش پیوست، حدود 22 نفر از سربازان ایرانی در مقابل 150 نفر از نیروهای کوموله و ضد انقلابیون قرار گرفتند، که با جانفشانی، فداکاری و حماسه آفرینی آنها و پشتیبانی نیروی سپاه بوکان، پایگاه را حفظ کرده و تعداد زیادی از اشرار را کشته و مجروح ساختند و دست آخر آنها را فراری دادند.
در این عملیات، هشت نفر از بسیجیان شهید شده و چند نفرشان هم مجروح شدند. پس از اتمام عملیات یکی از همسنگران امیر بالای سر او رفته و دید امیرحسین از ناحیه پهلو تیر خورده و بعداز اصابت تیر برگشته و به پشت خوابیده است و در حالی که دستش بر روی شکمش بوده و لبخند شیرینی بر لب داشت به درجه رفیع شهادت نائل آمد و مزار وی در گلزار شهدای روستای ده‌امام زادگاهش واقع است.
انتهای پیام/
