گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ امیر بشیرنژاد؛ نزدیک به ۱۰ ماه از ورود ویروس کووید ۱۹ به ایران می‌گذرد و بطور میانگین ماهانه حدود ۵۲۰۰ نفر از هموطنان عزیزمان بر اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست داده‌اند و همچنان نیز قربانی این ویروس کشنده می‌شوند که این خود آمارهای قابل توجه و تاملی است.
بدون تردید اگر تلاش و جهاد خالصانه و ایثار کادر درمان و سلامت کشور در این مدت نبود قطعا آماری به مراتب بیشتر و وحشتناک‌تر داشتیم. البته آمار تلفات در کشور در موج اول و دوم تا حدی قابل هضم‌تر بود، اما در ابتدای پاییز امسال موج سوم همه را غافلگیر کرد. هرچند مسئولان در این مدت ۱۰ ماهه با توجه به شیب شیوع این بیماری برنامه‌هایی داشته‌اند و رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی را برای مردم و مخصوصا ادارات، مدارس و دانشگاه‌ها و همچنین کسبه و بازار الزام کردند.اما همچنان گویا با استانداردها فاصله زیادی داریم.
آنچه آمار و ارقام کرونایی در کشور نشان می‌دهد (با استناد به آمار وزارت بهداشت) اگر رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی جدی‌تر گرفته می‌شد مخصوصا در اماکن عمومی، بازار و استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، شاید الان بیشتر شهر‌ها در وضعیت نارنجی و سفید بودند.
آنچه در کشور‌هایی همانند چین و کره جنوبی پس از شیوع ویروس کرونا اتفاق افتاد، الزام تک تک افراد مردم این کشور‌ها به رعایت نکات بهداشتی و مخصوصا استفاده ۱۰۰ درصدی از ماسک و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی بود، طوری که این سختگیری‌ها نه از سوی دولت و حاکمیت آنها، بلکه از سوی خود مردم به جد در دستور کار قرار گرفت و همین باعث شد که در بازه کوتاهی که دنیا به سرعت درگیر شیوع ویروس منحوس کرونا بودند، شرق آسیا به مناسبت غلبه بر کووید ۱۹ جشن بگیرند.
«یادم می‌آید سال‌ها پیش یکی از دوستان ما برای آزمون کنکور سراسری به سختی مطالعه می‌کرد و ریاضت می‌کشید که بتواند رتبه خوبی در آزمون بیاورد که در آن دوران کار بسیار سختی بود. زمانی که از او پرسیدم فکر نمی‌کنی دارید بیش از اندازه به خودت سخت می‌گیری؟ مکث کوتاهی کرد و یک نوجوان ۱۷ساله پاسخی به من داد که حسابی قانع شدم. او برگشت و گفت من یک سال درست حسابی زحمت می‌کشم و به خودم سختی می‌دهم اما با گرفتن نتیجه و قبولی در رشته مورد دلخواه یک عمر خودم را راحت می‌کنم.»
این مثال را آوردم که عرض کنم اگر ما یک مقداری در همان موج اول یا دوم شیوع کرونا درست عمل می‌کردیم و کمی سختی و ریاضت می کشیدیم شاید وارد کارزار موج سوم و قتل و عام پاییز امسال نمی‌شدیم. اتفاقی که چندین هزار خانواده ایرانی را داغدار و عزادار کرد.
با این تجربه دورقمی ماه‌های کرونایی که اکنون پیدا کردیم و بالا رفتن آگاهی مردم، اکنون انتظار می‌رود در آستانه شب زیبای یلدا که بخشی ازهویت و فرهنگ این مرزو بوم است. فرهنگ بالا و والای ملت‌مان را بیش از پیش نشان دهیم. مبادا بخاطر یک دورهمی در کنارعزیزان اتفاقات ناگواری را پس از آن رقم بزنیم که قابل جبران نباشند.
در واقع فرد یا افرادی که باعث و بانی یک دورهمی خانوادگی یا دوستانه در شب یلدا می‌شوند در حقیقت با خودخواهی هم جان خود و اطرافیان را خطر می اندازند و هم زحمت کادر درمان را مضاعف و چند برابر می‌کنند و به نوعی حق الناس را پایمال خواهند کرد.
و دیگر اینکه با توجه به گسترش شبکه‌های اجتماعی و دسترسی قاطبه مردم به این تکنولوژی ارتباطی، تبریک و شادباش یلدا را بد نیست به فضای مجازی ببریم. یا از طریق تلفن از بزرگتر‌هایی که امروز بیش از قبل وجودشان نعمت و غنیمت است احوالی بپرسیم و قوت قلبی به آنها بدهیم.
بدون شک وظیفه رسانه‌ها و مخصوصا رادیو و تلویزیون هم به مراتب سنگین‌تر از سال‌های قبل است. چرا که پخش برنامه‌های مفرح، شاد و امیدبخش می‌تواند، شب یلدای قرنطینه‌ای را دور از عزیزان و دورهمی‌های خانوادگی قابل تحمل‌تر کند؛ که گویا صداوسیما در شبکه‌های مختلف برای این شب برنامه ویژه‌ای در نظر گرفته است؛ و سخن پایانی اینکه آخرین شب یلدای قرن را برای اولین شب یلدای قرن آینده و آمدن روز‌های بهتر در کنار خانواده و عزیزانمان کمی سخت‌تر بگیریم. پیشاپیش یلدای همگی مردمان سرزمینمان مبارک همراه با سلامتی و شادکامی. نه به مهمانی و دورهمی شب یلدا.
انتهای پیام/102
