شهیدی که رهرو شهید معلم آیت الله «مطهری» بود

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شهید «محمدحسن خلیلی اردکانی» فرزند محمد و نواده‌ی دختری عالم ربانی مرحوم آیت‌الله سید روح‌الله خاتمی (ره) ۲ دی ۱۳۴۴ در اردکان پا به عرصه‌ی وجود نهاد. کودکی را در دامان مادری متدین و دست‌پرورده حضرت آیت‌الله خاتمی (ره) و در سایه‌ی پدری متعهد و از بازاری‌های خوش‌نام اردکان گذراند و تربیت شد.

از کودکی خصوصیات اخلاقی‌اش زبانزد بود. تحصیل در دوره‌ی ابتدایی را در مدرسه (اسلامی) ارشاد اردکان شروع کرد. او از شاگردان ممتاز مدرسه محسوب می‌شد. در دوره‌ی راهنمایی نیز از شاگردان شاخص مدرسه‌ی راهنمایی شهید منتظری اردکان بود.

در انقلاب با وجود کم سن و سالی‌اش، در مجالس مذهبی، خصوصاً جلسات گفت‌وشنود دینی که در آن زمان، بهترین جلسه‌ی سیاسی مذهبی در اردکان بود شرکت می‌کرد. در پخش اعلامیه‌ها و خواندن مقالات بسیار فعّال بود. برای پدر و مادر احترامی خاص قائل بود. بسیار مؤدب بود و دوست‌داشتنی، او محبوب همه بود. با شروع جنگ تحمیلی احساس می‌کرد جبهه‌ها او را فرامی‌خوانند.

در بسیج نام‌نویسی کرد و آموزش نظامی را فراگرفت. در تابستان ۱۳۶۰ جهت دست یافتن به گم‌شده‌ی خود راهی پاوه شد و در روابط عمومی سپاه پاوه به خدمت مشغول گردید. حضور در پاوه باز روحش را آرام نکرد، او گمشده‌ی خویش را در خطّ مقدم جبهه می‌دید. عشق به جبهه موجب شد سنگر خاکی جبهه وهم نشینی با قدسیان را بر کلاس درس و آغوش گرم خانواده ترجیح دهد.

به خودسازی خویش توجّه خاصی داشت. نماز‌های یومیّه را به جماعت می‌خواند؛ نماز شب می‌خواند و سعی داشت مستحبات را انجام دهد، مقیّد به انجام واجبات و ترک محرمات بود. او گمشده‌ی خود را در تحصیل و عرفان و در دانشگاه جبهه و جهاد جستجو می‌کرد. کوشید تابه طور جهشی در رشته شهادت و عرفان دانشگاه جهاد، آن‌هم با امتیاز بالا پذیرفته شود. از خصوصیّات بارز حسن مطالعه‌ی کتب و نوشته‌های شهید مطهری بود.

در جبهه نوسود مسئولیت واحد خمپاره به او سپرده شد. در عملیات محمد رسول‌الله (ص) شرکت کرد. در جبهه، درس را نیز فراموش نکرده، ادامه می‌داد. در آن زمان دانش‌آموز کلاس سوّم رشته تجربی دبیرستان شرف اردکان بود. روحیه، اخلاق و برخوردش همه را تحت تأثیر قرار می‌داد. جبهه‌ی غرب او را قانع نمی‌کرد و روح پرتلاطم او چیز دیگری می‌جست؛ تا اینکه راهی جبهه‌ی جنوب شد و در عملیات بیت المقدّس شرکت کرد تا روح تشنه‌ی خویش را سیراب نماید.

در آن عملیات مجروح شد. او را به یزد منتقل کردند. در آن حال هم نماز شبش ترک نمی‌شد و پیوسته ذکر الله‌اکبر و لا اله الا الله بر لب داشت تا شربت گوارای شهادت را نوشید و با پرواز روح بزرگش از قفس کوچک جسم خاکی‌اش به ملکوت، به لقای محبوب و جوار شهدا شتافت.

شهادتش ۱۳ اردیبهشت ۱۳۶۱ مصادف با سالگرد شهادت استاد شهید مطهری بود. پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دستان و دوش مردم شهیدپرور شهرمان در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/