گروه بینالملل دفاعپرس: در شرایطی که بیش از دو سال از جنگ در غزه میگذرد مشاهده میکنیم این باریکه دیگر هیچگونه شباهتی به یک شهر نداشته و تقریبا تمامی امکان و ساختمانها و همینطور زیرساختهای شهری آن زیر بمبارانها و گلولهبارانهای سنگین، غیرانسانی و وحشیانه رژیم صهیونیستی به طور کامل ویران شده است.
حال در این شرایط شاهد هستیم که رسانههای غربی از حمایت واشنگتن از طراحی و تدوین طرحی خبر دادهاند که بر اساس آن، «تونی بلر» نخستوزیر اسبق انگلیس ریاست یک تشکیلات انتقالی در غزه را برعهده گیرد. این اقدام که در ظاهر با هدف «مدیریت گذار سیاسی و بازسازی غزه» مطرح شده، با واکنشها و مخالفتهای گستردهای در سطح منطقه و حتی در جهان روبهرو شده است.
اما طرح «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا برای اداره نوار غزه که بر اساس آن «تونی بلر» به مدت پنج سال حاکم موقت غزه خواهد بود به این جهت مطرح شده که نخست وزیر سابق انگلیس از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ به عنوان فرستاده ویژه خاورمیانه خدمت کرده است. ولی این خدمت آنقدر با ظلم و جنایت برعلیه مردم فلسطین همراه بوده که شخص او هماکنون مورد تنفر بسیاری از فلسطینیها قرار دارد.
رسانههای اسرائیلی، نیز در این زمینه گزارش دادهاند که کاخ سفید از طرحی حمایت میکند که بر اساس آن «تونی بلر» - در ابتدا بدون دخالت مستقیم تشکیلات خودگردان فلسطین - ریاست یک دولت موقت در نوار غزه را بر عهده خواهد گرفت. بر اساس این پیشنهاد، بلر رهبری نهادی به نام «اداره انتقالی بینالمللی غزه» (گیتا) را بر عهده خواهد گرفت که تا پنج سال «عالیترین مرجع سیاسی و قانونی» غزه خواهد بود.
اگر بخواهیم ریشه و الگویی که این طرح بر اساس آن برنامه ریزی و طراحی شده را پیدا کنیم باید گزارش دو روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» و «تایمز اسرائیل» را مطالعه کنیم که در آن آمده طرح ترامپ برای اداره نوار غزه توسط «تونی بلر» بر اساس الگوی دولتهایی است که در مراحل نخست گذار تیمور شرقی و کوزوو به سمت تبدیل یک کشور نظارت داشتند.
در قالب این طرح پیشنهاد شده که دفتر اصلی سازمان گذار بینالمللی غزه در ابتدا در شهر «العریش» (نزدیک مرز جنوبی غزه در مصر) مستقر شود و سپس همراه با یک نیروی چندملیتی که عمدتاً عرب هستند و با پشتیبانی سازمان ملل وارد نوار غزه شوند. در این طرح، «اتحاد نهایی تمامی سرزمینهای فلسطینی تحت تشکیلات خودگردان» هدف قرار گرفته است.
بر اساس این طرح، دیگر مردم فلسطینی مجبور به ترک نوار غزه نخواهند شد. اما در صورتی که این طرح نهایی شود شاهد ریاست «تونی بلر» بر دبیرخانهای خواهیم بود که از ۲۵ نفر تشکیل شده و هیات مدیرهای هفت نفره برای نظارت بر یک نهاد اجرایی اداره کننده غزه خواهد داشت. موضوعی که از هم اکنون جنجال فراوانی را پیرامون درنظر گرفتن هرگونه نقشی برای نخست وزیر سابق انگلیس ایجاد کرده است.
موضوع بسیار مهم و حساس در این میان آن است که منتقدان سرسخت آنبر این باور هستند که چنین طرحی در عمل بازتولید نوعی استعمار مدرن در قلب خاورمیانه است. زیرا انگلیس که در طول یک قرن گذشته با سیاستهای استعماری خود از جمله صدور «بیانیه بالفور» نقش اساسی در بحران فلسطین ایفا کرده، هم اکنون بار دیگر در قامت یک بازیگر اصلی وارد صحنه تحولات منطقه میشود.
از طرف دیگر بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران با توجه به سابقه طولانی و سیاه استعمار انگلیس و پیشینه امپریالیستی آمریکا در جهان اعتقاد دارند که این طرح مشترک «دونالد ترامپ» و «تونی بلر» تلاشی برنامهریزی شده و هدفمند برای احیای نفوذ سنتی انگلیس در معادلات منطقهای و تحمیل قیومیت سیاسی بر مردم و ملت فلسطین است.
اما در این میان مهمترین مسئله این است که حمایت آشکار واشنگتن از این پروژه نشان میدهد که آمریکا همچنان به دنبال تحمیل راهحلهای بیرونی برای حل مسئله فلسطین است. زیرا در پیش گرفتن این سیاست از سوی آمریکا به معنای نادیده گرفتن اراده و مقاومت مردم غزه و تحکیم ساختاری است که بیشتر به استعمار نوین شباهت دارد تا اینکه سازوکاری دموکراتیک برای مدیریت آینده این باریکه باشد.
حتی در این میان، برخی از کارشناسان و صاحبنظران تاکید میکنند که این طرح نه تنها با مخالفت شدید گروههای فلسطینی روبهرو خواهد شد، بلکه میتواند موجب ایجاد تنشهای تازهای در سطح منطقه شود. آنها اعتقاد دارند بازگشت چهرهای مانند تونی بلر - که به دلیل نقش مستقیم در اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ به شدت منفور است - پیام روشنی از سوی غرب به مردم منطقه دارد و آن بازتولید نفوذ و سلطه با پوشش «مدیریت انتقالی» است.
و در آخر، حمایت آمریکا از طرح «تونی بلر» در غزه را میتوان نه به عنوان یک برنامه بازسازی، بلکه به مثابه مرحلهای جدید از بازگشت استعمار انگلیس به منطقه ارزیابی کرد؛ استعمارگری که این بار در قالب سازوکارهای سیاسی و نهادی ظاهر شده و بیش از هر زمان دیگری با مخالفت ملتهای منطقه روبهرو خواهد شد.
انتهای پیام/ ۱۳۴