گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ امیر بشیرنژاد؛ در یکسال گذشته و با توجه به شیوع گسترده کرونا در سراسر جهان و قرنطینه اجباری، استفاده از فضای مجازی بیش از هر زمان دیگری شده است و به تبع آن در کشورمان بیشتر کلاس‌های درس مدرسه و دانشگاه و حتی امتحانات آن‌ها از طریق فضای مجازی و برنامه‌های شبکه اجتماعی برگزار می‌شود.
باید درنظر داشت که کرونا با همه خسارت‌هایی که در بخش‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به دنبال داشته است، اگر یک حُسن هم برای آن بتوان برشمرد، همین حذف فیزیکی بسیاری از همایش‌ها و کلاس‌های مختلف و کشاندن آن در بستر وب است که به جرات می‌توان اگر این اتفاق ناخواسته شیوع کووید ۱۹ نبود، شاید حداقل بیش از یک دهه لازم بود تا دانش آموز و دانشجوی ما در منزل پای درس و امتحان استاد بنشیند.
موضوعی که در همین سال‌های اخیر بارها با آن برخورد داشتیم این بود زمانی که اسم کشوری مثل ژاپن می‌آمد و می‌گفتند که دانش آموز ابتدایی در خانه سر کلاس حضور پیدا می‌کند همه با تعجب می‌گفتیم مگر امکان دارد؟! امروز می بینیم که این امر محقق شده است.
بهرحال باید از این فرصت کرونایی بیشترین استفاده را کرد و حتی در دوره پسا کرونا هرچند کلاس‌های حضوری به احتمال زیاد روال عادی خود را از سر خواهد گرفت، ولی استفاده بهینه از کلاس‌های آنلاین مدنظر معلمان، استادان و متولیان آموزش باشد.
علیرغم تمام سختی‌های کرونایی، اما باید در نظر داشت که بسیاری از هزینه‌های نشست‌ها و همایش‌ها مختلف با برگزاری وبینار‌ها و ارتباطات تصویری و آنلاین از بین رفت و تجربه جدیدی ایجاد شد که بدون تردید اگر شرایط موجود نبود شاید تا سال‌ها چنین اتفاقی نمی‌افتاد.
آنچه اکنون ضرورت دارد. توجه به زیرساخت‌های ارتباطی و پهنای باند اینترنت و مسائلی از این دست هست که دولت و وزارت ارتباطات باید به این موضوع اهتمام بیشتری داشته باشند.
اکنون کمتر کسی از معلمان، والدین و دانش آموزان را سراغ دارید که از وضعیت سرعت اینترنت و «برنامه شاد» ویژه دانش آموزان رضایت داشته باشند، کما اینکه دانشجویان هم به انحاء مختلف در این یکسال مشکلات عدیده‌ای داشته و دارند.
بخاطر این اوضاع و احوال گاهی صبر برخی معلمان و اولیا سر می‌آید و بعضا دستمایه طنز و شوخی در شبکه‌های اجتماعی می‌شوند؛ که این موضوع خودش از مشکلات و مصائب کلاس‌های آنلاین و فضای مجازی است که ضرورت دارد در این خصوص فرهنگسازی شود.
نمی‌توان رفتار یک معلم، پدر و مادر یا دانش آموز را به تمام زندگی و رفتار اجتماعی آن‌ها تعمیم داد. چه خوب است با خویشتنداری دوره‌ای که با آزمون و خطا داریم سپری می‌کنیم به گونه ای باشد که خروجی مناسبی برای تعلیم و تربیت صحیح فرزندان این مرزو بوم داشته باشد.
بدون تردید شیوع کرونا در جهان، رفتن به سمت خدمات الکترونیک در تمام زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و... سرعت بیشتری بخشید؛ و بسیاری از نواقص این حوزه بیشتر به چشم آمد. مخصوصا در کشور ما که نیاز هست بسیاری از زیرساخت‌های لازم فراهم یا نوسازی شوند.
در واقع آموزش از طریق فضای مجازی، شاید اکنون کیفیت کلاس‌های آموزش حضوری را نداشته باشد اما با توجه به تغییر و تحولات تکنولوژی و شیوه های نوین علمی و آموزشی در جهان، چاره ای نیست که ما نباید از این قافله عقب بمانیم. هر چند خود استفاده از این بستر تربیت و آمادگی لازم از سوی متولیان امر می‌خواهد که باید با حساسیت و دغدغه مندی برای ارتقای علمی و آموزشی نوجوان و جوانان که آینده سازان و پشتوانه مملکت هستند، باید تدبیر هوشمندانه و هدفمندی لحاظ کرد.
انتهای پیام/102
