چقدر خوب است که انسان در راه اسلام عزیز عاشقانه به شهادت برسد

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان‌شرقی، شهید «حبیب رحیمی» در 5 فروردین‌ماه 1345 در شهرستان بستان‌آباد آذربایجان‌شرقی به دنیا آمد. وی پس از آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد و پس از مدتی مبارزه با دشمنان اسلام، سرانجام در تاریخ 31 خردادماه 1366 در شلمچه به شهادت رسید.

 

 

با سلام به پیشگاه مقدس آقا امام زمان(عج) و نایب بر حقش امام امت، خمینی کبیر و با سلام به ملت قهرمان و شهید پرور ایران.

 

«الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل‌الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله» - قرآن کریم

 

السلام علیک یا اباعبدالله، ای سالار تمام شهیدان، ای رهبر تمام مظلومان، ای بزرگ‌ترین معلم درس شهادت، ای اسوه صبر و مقاومت و تقوا و پرهیزگاری و جوانمردی، تو را به آن پهلوی شکسته مادرت حضرت فاطمه زهرا(س) قَسَمت می‌دهیم که در آن دنیا ما را از شفاعت محروم نگردانی.

 

آقاجان ما که فرزندت خمینی عزیز را که امروز صدای «هل من ناصر ینصرنی» سر می‌دهد، تنها نگذاشته‌ایم و به سخنانش لبیک گفته و هم اکنون عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل هستیم تا با همسنگران عزیز رزمنده‌ام راه قبر شش گوشه تو را از لوث وجود اهریمنان پاک کرده تا مشتاقان کربلا و خانواده‌های شهداء، معلولین و مفقودین با رهبری فرزندت خمینی عزیزم حرم شش گوشه تو را زیارت کنند و به آرزوی دیرینه‌شان برسند و قلبشان با زیارت حرمت آرام گیرد.

 

معبودم حالا من بنده روسیاه و گنهکار به در خانه‌ات آمده‌ام و از تو کمک می‌خواهم تا گناهانم را بیامرزی. الهی، معبودا، ای امیدم که تنها به تو امید بسته‌ام من چگونه می‌توانم زنده باشم و در این دنیای فانی و سراسر تهمت و دروغ و گناه زندگانی کنم در حالی که برادرم و تمام دوستانم همگی شهید شدند و به سوس تو پر کشیدند و به سوی تو هجرت نمودند.

 

چقدر خوب است که انسان در راه خداوند متعال و در راه اسلام عزیز و به گفته امام خود و رهبر عزیزش لبیک گفته و به جبهه‌های حق علیه باطل بشتابد و چه لذت‌بخش است که در میدان نبرد دندان‌هایش را به هم بفشارد و نیز جمجمه‌اش را به خداوند متعال عاریه بدهد و بجنگد و عاشقانه به شهادت برسد.

 

برادران گرامی چه لذتی بالاتر از این لذت که انسان به آرزوی خود برسد و شهید بشود و به سوی معبودش پر بکشد تا خدای خویش را ملاقات بکند. معبودا، من بنده روسیاه، ترسم از این است که نکند بر اثر سنگینی گناهانم نتوانم سبک شده و به سوی تو پرواز کنم و از جمله کسانی باشم که از یاد و آیات و حتی دستورات تو کوتاهی کرده‌اند.

انتهای پیام/