نوفل لوشاتو، نامی آشنا و ماندگار در سیر تحولات انقلاب اسلامی ایران است

اما به نمایندگی از آن جمع مالوف و پایدار و دلبستگان ماندگار و به انتظار، با فرا آمدن طلیعه دهه مبارک فجر به اتفاق همراهانی اندک اما نادره به کردار و همت والا در هوایی بارانی و تا حدی سرد و پرسوز راهی نوفل لوشاتو شدیم. باید دین خود را در حد بضاعت ادا می کردیم. شهردار جدید نوفل لوشاتو خانم الیزابت سانجیوی و معاون و چند همکار ایشان نیز آمده بودند و در انتظار دیدن ما. گپ و گفت ما سوز و بوران را ناکارا کرده بود و فرصتی شد برای قول و قرارهایی برای دیدار و ضیافتی و ارائه طرح و تلاش برای رفتن به سوی یک دیپلماسی شهری و خواهرخواندگی نوفل لوشاتو با یکی از شهرهای ایران.

حضور در محوطه اقامت حضرت امام (ره) در نوفل لوشاتو ناخواسته آدمی را به قلب تمامی تحولات و شور و حال دوران انقلاب و کلام های آتشین امام و پیام ها و سخن ها و آرمان ها و ایده هایی که باید تحقق می یافت می کشاند. این خانه و باغ باز پر می‌شود از همه آنانی که آن روزها بودند در آمد و شد و تلاش. تصاویر همگان باز جان می گیرد و همه در برابرت حاضرند، گویی همین حالاست.

پاریس و بعد نوفل لوشاتو از ۱۴ مهر تا ۱۱ بهمن میزبان رهبری انقلاب است. با ورود امام به نوفل لوشاتو این دهکده آرام نشسته در کنار پاریس و جنوب ورسای ناگهان و با سرعتی رعد آسا و کم نظیر به قطب و قلب اخبار فراگیر جهانی و بین‌المللی تحولات ایران بدل می‌شود. نوفل لوشاتو  دیگر یک شهر کوچک و یا دهکده نبود و فراتر از کرملین و باکینگهام و الیزه و .... خبرساز می‌نمود. فرا می داد و فرا می خواند و با تمام کوچکی خود چتری و سایه‌ای بسان آسمان بر سر همه جا و همگان بر کشیده بود. همه می‌آمدند، یکصدا، یکدل .... .

از همین جاست که دیگر نوفل لوشاتو برای امام دیگر شهر و دهکده و یک نقطه خاصی از جهان نیست. نوفل لوشاتو بخشی از تاریخ تحولات جهان و بخشی از تاریخ معاصر ایران است که منشاء دگرگونی‌های عظیمی شده است.

میزان اقامت بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران به لحاظ کمی شاید تنها ۱۱۸ روز در این نقطه آرام از جهان باشد اما طول و عرض جغرافیایی و تاریخی و آثار کیفی ناباورانه آن به بلندای خود تاریخ و تا بیکران‌هاست.

یافته‌ها و داشته‌هایم بعد از این همه سال آن است که انتخاب فرانسه از سوی حضرت امام و مشاوران او انتخابی بسیار هوشمندانه و شجاعانه و از سر خرد و آگاهی کامل بوده است. فرانسه ده‌های ۶۰ و ۷۰ و حتی پیش و پس آن به آزادی و دموکراسی و قلب پرطنین اروپا و به سیاسی‌ترین پایتخت در جهان و مهد روشنفکری،  دانش، افکار نوین، فلسفه و انقلاب شهره بود. ایرانیان از هرکجای اروپا و آمریکا براحتی می‌توانستند به آن آمد و شد نمایند و آن قدر که لازم باشد، چه برای رسانه‌های ملی آن و یا دیگر رسانه‌های بین‌المللی امکان دسترسی به افکار و آرمان‌های مورد بیان رهبر انقلاب وجود داشت، آرمان‌ها و پیام‌هایی که به‌گونه‌ای جذاب و جدید، جهانی را تحت تاثیر خود داشت.

پیام رسای اصیل اسلام و حتی استقرار امام در یک پایتخت اروپایی و کشوری غیر مسلمان خود پدیده نوظهور و نوینی بود که تنها در قاموس و چهارچوب انقلاب اسلامی و رهبری امام می توانست توصیف و توصیه شود. ورود امام به نوفل لوشاتو موجی از خبر و حوادث انقلاب ایران را بگونه ناگهانی و یکباره و غیرقابل باور در مقابل چشم جهانیان نهاد و یکی از مهم‌ترین موضوعات عصر خود شد. انقلاب تحولات درونی ایران را از حوزه ملی به یک مسئله جهانی و بین‌المللی مبدل ساخت و راهی صدساله را یک شبه پیمود.

نوفل لوشاتو هرچه بود و نبود حدود چهار ماه میزبان بنیان گذار انقلاب ایران شد و بسیاری از آرمان‌ها و آرزوها و پیام‌های انقلاب اسلامی را در آنجا به صراحت عرضه داشت و از آنجا به تمام جهان مخابره نمود. نوفل لوشاتو در سرعت بخشی به پیروزی انقلاب با هزینه‌های بسیار کمتر از هر آنچه که باور می شد نامی ماندگار و یادگار انقلاب و امامِ آن شد.

انتهای پیام/ 151