به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، درک تاریخ انقلاب اسلامی بدون شناخت علل پیدایش آن ممکن نیست. اگر ما نتوانیم ماهیت رژیم پهلوی را به‌درستی بشناسیم قطعا در بحث چرایی و چگونگی انقلاب اسلامی نیز با مشکل مواجه خواهیم شد. یکی از مسائلی که می‌تواند باعث ایجاد شناختی درست از رژیم پهلوی شود این است که کدام دستگاه‌ها و نهادهایی سلسله پهلوی را حمایت کردند. مسلما وقتی دولتی دست‌نشانده باشد دستگاه‌های امنیتی آن‌را نیز بیگانگان تعیین می‌کردند.
سازمان اطلاعات و امنیت کشور که به‌اختصار ساواک خوانده می‌شد زائیده دستگاه‌های امنیتی آمریکا و انگلیس است که تحت نظر آن‌ها شکل گرفت و پرورش یافت. در ایجاد این نیروی ضد مردمی بیش از همه آمریکا نقش داشت تا ایران به‌عنوان پایگاهی مطمئن حافظ منافع نامشروعش باشد. در کتاب «ساواک - سازمان اطلاعات و امنیت کشور (1335ـ 1357)» نوشته مظفر شاهدی به‌تفصیل درباره شکل‌گیری ساواک پرداخته که قسمت هشتم آن‌را در ادامه می‌خوانید:
از آخوندهای درباری تا چماق‌داران
ازجمله اقدامات ساواک در برخورد با مخالفان حکومت در دوره انقلاب، استفاده از گروه‌های سازمان‌یافته در پوشش‌های مختلف و به‌ظاهر طرفدار شاه و رژیم پهلوی بود. اینان به وسایلی چون چوب و چماق، پنجه‌بوکس و چاقو مجهز بوده و به انقلابیون حمله می‌کردند. این گروه‌ها که از اواسط سال 1356 ظاهر شدند، در اوایل، عمدتاً برخی از سرشناس‌ترین چهره‌های سیاسی، فرهنگی و مذهبی مخالف حکومت را مورد ضرب و شتم قرار داده و با سردادن شعارهایی در حمایت از رژیم پهلوی صحنه را ترک می‌کردند. طی ماهه‌ای نخست فعالیت، تعداد افراد هریک از این دسته‌های معروف به چماق‌داران حدود 40 تا 50 نفر بود.
گروه‌های چماق‌دار توسط واحدهای نظامی، انتظامی و امنیتی حمایت می‌شدند و به‌طور توأمان به‌صف تظاهرکنندگان حمله می‌کردند. در جریان برخی از سرکوب‌های مشهور و خونین ساواک، گروه‌های چماق‌دار نقش برجسته‌ای داشتند. گفته می‌شد گروه‌های چماق‌دار در برخی شهرها مرتکب اقداماتی چون قتل، تجاوز و سرقت شده و تعدادی از مخالفان را با چاقو، کارد، زنجیر، پنجه‌بوکس، چوب و چماق مجروح کرده و تعدادی نیز در این درگیری‌ها کشته شده‌اند.
در بسیاری از شهرها به مغازه‌ها و منازلی که تصاویر امام خمینی نصب شده بود حمله کرده و آن‌را غارت می‌کردند و اتومبیل‌های انقلابیون را آتش می‌زدند. در مواردی، چماق‌داران راه را بر مردم می‌بستند و آن‌ها را وادار می‌کردند که عکسی از شاه را در جلو اتومبیل خود نصب کنند و یا اقدام و حرکتی در حمایت از شخص شاه و رژیم پهلوی انجام دهند. به دنبال خودداری مردم از نصب عکس شاه به شیشه اتومبیل‌هایشان، چماق‌داران آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار داده و خساراتی به وسایل نقلیه آنان وارد می‌ساختن از مهم‌ترین تشکل‌های حکومتی که در تجهیز و به راه انداختن چماق‌داران نقش داشت، حزب رستاخیز بود.
از دیگر اقدامات ساواک، برگزاری گاه‌وبیگاه تظاهرات و راهپیمایی به نفع شاه و حکومت بود. این‌گونه نمایش‌ها به‌ویژه به دنبال واقعه 19 دی 1356 در شهر قم روندی منظم یافت و به‌تبع گسترش ناآرامی‌ها، تظاهرات و راهپیماییهای گسترده‌ای با همکاری حزب رستاخیز و ساواک به نفع حکومت پهلوی انجام می‌شد.
در اغلب این تظاهرات، شرکت‌کنندگان اطلاعاتی درباره چندوچون راهپیماییهای تصنعی ساواک نداشتند و چه‌بسا موجبات تمسخر و مضحکه بیشتر حکومت و ساواک را فراهم می‌آورد. برگزاری تظاهرات نمایشی و فاقد وجاهت عمومی توسط ساواک در 1357 هم پی گرفته شد. در جریان برگزاری این راهپیمایی‌ها ساواک تلاش می‌کرد از وجود روحانیون سرشناس و طرفدار و حامی حکومت نیز بهره گیرد.
در دوره نخست‌وزیری ازهاری (آبان - دی 1357) برگزاری تظاهرات و راهپیمایی‌هایی ازاین‌دست افزایش یافت؛ با روی کار آمدن دولت بختیار، ساواک برای برگزاری تظاهرات و راهپیمایی در دفاع از رژیم پهلوی و به‌اصطلاح قانون اساسی مشروطیت افرادی را به خیابان‌ها می‌کشاند و این نمایش‌ها را تظاهرات ملی قلمداد می‌کرد. از دیگر اقدامات ساواک در دوره انقلاب، پخش شایعات و اخبار جعلی و بی‌اساس در کشور بود.
در آذر 1357 و همزمان با عاشورا و تاسوعا که مخالفان در تدارک برگزاری تظاهرات گسترده‌ای بودند، ساواک در اعلامیه‌هایی بین مردم شایع کرد که بسیاری از مردم از نحوه برگزاری مراسم عاشورای حسینی در تهران و سایر شهرها ناراضی هستند. ساواک به واحدهای مختلف خود در تهران و حومه دستور داده بود چنین شایع کنند که ناآرامی‌های سیاسی و انقلابی به‌زودی پایان یافته و در زمانی نه‌چندان طولانی، اوضاع به حال سابق بازخواهد گشت. ساواک همچنین شایع کرده بود که در ناآرامی‌های سیاسی جاری کشور، کمونیست‌ها نقش درجه اول دارند.
ادامه دارد...
