چهل سالگی سرو/

سیری بر زندگی‌نامه پاسدار شهید «مصطفی شهبازی»

شهید «مصطفی شهبازی» پس از آغاز جنگ تحمیلی برای دفاع از خاک کشورش راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد و پس از چندی مبارزه با دشمن بعثی درنهایت در تاریخ 23 اسفندماه 1363 در منطقه شرق دجله و در عملیات بدر بر اثر اصابت گلوله به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
کد خبر: ۴۴۲۷۲۲
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ - ۲۰:۳۴ - 13February 2021

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان‌شرقی،شهید «مصطفی شهبازی» در 8 بهمن‌ماه 1341 در تبریز چشم به جهان گشود. وی پس از آغاز جنگ تحمیلی برای دفاع از خاک کشورش راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد و پس از چندی مبارزه با دشمن بعثی درنهایت در تاریخ 23 اسفندماه 1363 در منطقه شرق دجله و در عملیات بدر بر اثر اصابت گلوله به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

زندگی‌نامه شهید:

شهید «مصطفی شهبازی» در 8 بهمن‌ماه 1341 در تبریز چشم به جهان گشود. از خردسالی علاقه زیادی به شرکت در مراسمات مذهبی داشت. در درس و فعالیت‌های روزمره خیلی جدی بود و همواره به خانواده کمک می‌کرد.

دوران ابتدایی را در مدرسه حکمت، راهنمایی را در مدرسه فرهنگ و دبیرستان را در مدرسه شهید مدنی(ره) ادامه داد و رشته ریاضی فیزیک با نمره عالی قبول شد. قبل از انقلاب اکثرا در مسجد منتظران شهادت فعالیت داشت و بعد از انقلاب نیز در مساجد و سپاه فعالیت موثر و مستمری داشت.

وی از تاریخ 27 آذرماه 1361 در آموزشگاه سیدالشهداء(ع) تبریز مربیگری دروس نظامی بالاخص تاکتیک را به مدت 28 ماه عهده دار بود و پس از آن نیز تا موقع شهادت به مدت 11 ماه فرماندهی گروهان را بر عهده داشت.

این شهید والامقام در تاریخ 23 اسفندماه 1363 در منطقه شرق دجله و در عملیات بدر بر اثر اصابت گلوله به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

فرازی از وصیت‌نامه شهید:

آری ما در زمانی واقع شده‌ایم که رهبری چون خمینی، مکتبی چون اسلام، امتی چوهن حزب‌الله، دشمنی خون‌خوار چون آمریکا و تمامی کفار، یاوری چون الله در این مقطع زمان واقع شده‌ایم و اینجاست که باز حرف امام در اینجا مصداق پیدا می‌کند که می‌فرماید شرف و حیثیت ما در گرو این جنگ است.

وصیت من این است که به قول حضرت امام وحدت کلمه خودتان را برای دشمن و به خاطر الله بروز دهید، اینجاست که دیگر در دشمن رمقی باقی نمی‌ماند که جنگ کند.

خاطره‌ای از شهید:

شهید شهبازی اکثرا نماز را اول وقت می‌خواند و از غیبت و تهمت همیشه دوری می‌کرد و در کارهای خود خداوند را ناظر بر اعمال خود می‌دانست و تا آن‌جا که می‌توانست به قشر مستضعف و مستمندان مخفیانه کمک می‌کرد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها