به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شهید «حسین واحدیان» فرزند علی، در تاریخ ۱۳۴۱/۱۰/۵ هجری‌شمسی در خانواده‌ای مستضعف و مذهبی در اردکان متولّد شد. او اولّین فرزند خانواده بود که گرمی وجودش، سردی زمستان را در خانواده واحدیان توأم با شعف و اعتدال کرد.
والدین متدیّن و ولایی نام زیبای «حسین» را برایش انتخاب کردند و سپس به تربیتش کوشیدند تا او را مهیّای خدمت برای اسلام و مسلمین کنند؛ گویا چیز‌هایی به ذهنشان خطور کرده بود که این کودک حسینی خواهد بود. کودکی را در سایة پر محبّت پدری مهربان و در دامان مادری متعهد و ولایی به سر کرد.۶ ساله بود که به مدرسه رفت.
دوره ابتدایی را در دبستان بابا طاهر اردکان شروع کرد؛ امّا مشکلات زندگی و نیاز خانواده موجب شد پس از دو سال تحصیل، مدرسه را رها کرده و به کمک پدر به کار آزاد و کشاورزی بپردازد؛ زیرا از نظر تأمین معاش در سختی به سر می‌بردند.
پس از این که چند سالی در اردکان کار کرد، جهت کسب درآمد بیشتر به دنبال پیدا کردن کار مناسب به تهران رفت و چند سالی در تهران کار کرد. سپس به اردکان بازگشت و به کار بنّایی و کشاورزی مشغول شد. در زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران، شهید واحدیان ۱۶ ساله بود که به همراه والدین و مردم انقلابی اردکان در مراسم انقلاب و ضدّ رژیم شرکت می‌کرد و در اکثر محافل و مجالس مذهبی سطح شهر شرکتی فعّال داشت.
وی دارای اخلاقی پسندیده بود. کمک کار والدین بود. نجیب بود و بی‌آلایش و پایبند به انجام واجبات و ترک محرّمات. پر کار بود و هیچ موقع از کار کردن خسته نمی‌شد. زمانی که به سنّ سربازی رسید به خدمت اعزام شد. در حین سربازی داوطلبانه در جبهه‌های نبرد جنگ تحمیلی عراق علیه ایران حضور یافت و با بسیجیان و رزمندگان و قدسیان همسنگر شد و به حفظ و حراست از میهن اسلامی ایران پرداخت و از جوانی خود بهترین استفاده را برد و شیرین‌ترین زمان زندگی خویش را در راه اسلام و جهاد گذراند.
سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۱/۳ در منطقة عملیّاتی دشت عبّاس و در عملیّات فتح‌المبین بر اثر اصابت ترکش به سر و گردنش به شدّت مجروح شد و به شهادت رسید و افتخار اسلام و خانواده‌اش شد و با پرواز روح بلندش به ملکوت به رضوان پر کشید. پیکر پاکش پس از تشییع با شکوه در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
