رهنمودهای حضرت امام خمینی (ره) درباره فضیلت‌های ماه مبارک رجب
به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، علی شعبان؛ بسیاری از مردم علاقه‌مند هستند بدانند شیوه سیر و سلوک بزرگان دین و انسان‌های مهذب و عارف در ایام سال و به ویژه ماه‌هایی که درهای آسمان بیشتر گشوده می‌شود، همانند ماه رجب، شعبان و ماه مبارک رمضان، چگونه است و آنان پس از سال‌ها تلاش و مجاهده و طی مراحل، چه توصیه‌هایی برای دیگران دارند.
از جمله سیره حضرت امام خمینی (ره)، این فقیه، عارف، فیلسوف و زاهد هم روزگار ما درباره ماه مبارک رجب چه بود و چه رهنمودهایی درباره اعمال این ماه مبارک داشتند؟ نوشته حاضر به برخی نکات در این زمینه اشاره دارد.
امام خمینی برای این ایام برنامه ویژه‌ای داشتند و به دیگران نیز موکداً سفارش می‌کردند که از فضیلت‌های این روزها و شبهای آسمانی فاغل نشوند.
در ادامه بخشی از بیانات امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی درباره فضیلت و اعمال ماه رجب را باهم می‌خوانیم.
- «این سه ماه رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان، برکات بسیار نصیب انسان، انسانهایی که می‌توانند استفاده کنند از این برکات، شده است. البته مبدأ همه مبعث است و دنبال او تمام جهاتی که هست. در ماه رجب، مبعث بزرگ و ولادت مولا علی بن ابی طالب (ع) و بعض ائمه دیگر، و در ماه شعبان ولادت حضرت سید الشهدا (ع) و ولادت حضرت صاحب (عج) و در ماه مبارک، نزول قرآن بر قلب مبارک پیغمبر اکرم بوده است و شرافت این سه ماه در زبان‌ها و در بیان‌ها و در عقل‌ها و در فکرها نمی‌گنجد؛ و از برکات این ماه‌ها ادعیه‌ای است که وارد شده است در این ماه‌ها.»
- «ادعیه در ماه مبارک رجب و خصوصاً در ماه مبارک شعبان اینها مقدمه و آرایشی است که انسان به حسب قلب خودش می‌کند برای اینکه مهیا بشود برود مهمانی؛ مهمانی خدا، مهمانی‌ای که در آنجا سفره‌ای که پهن کرده است قرآن مجید است.»
دعا در ماه مبارک رجب
- «از مهم‌ترین راه‌های رسیدن به اطمینان و آرامش خاطر، که سعادت در دنیا و آخرت چیزی جز آن نیست، همانا ذکر و یاد خدا است؛ آنکه انسان را از تزلزل بیرون می آورد ذکر خداست. با یاد خداست که تزلزلها ریخته می‌شوند؛ اطمینان پیدا می‌شود. وقتی اطمینان پیدا شد و ذکر خدا و یاد خدا شد، وقتی است که مخاطب می‌شود به این خطاب: یا أیَّتُها النَّفْسُ المُطْمَئِنَّةُ در روایتی است که خطاب به حضرت سید الشهداست. آن وقت است که به شما می‌گویند که فادخلی فی عِبادی. نه فی عباد اللَّه؛ نه فی عباد دیگر. «فی عِبادی». یک عنایت خصوصی است مال خودم. این بشر مالِ خودش است.»
- «از بهترین راه‌های یاد خدا، خواندن ادعیه و مناجات‌هایی است که بندگان خاص خدا یعنی ائمه (ع) به ما ارزانی داشته‌اند. اگر در سخنان عارفان اسلامی سخنان دل نشین، موثر و زیبا دیده می‌شود، بدان دلیل است که «عرفای اسلام از همین ادعیه و از همین دعاهایی که در اسلام وارد شده است از اینها استفاده کرده‌اند.»
- «این دعاهایی که در ماه‌ها هست، در روزها هست، خصوصاً، در ماه رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان، اینها انسان را همچو تقویت روحی می‌کند- اگر کسی اهلش باشد... همچو راه را برای انسان باز می‌کند و نور افکن است برای اینکه، این بشر را از این ظلمت‌ها بیرون بیاورد و وارد نور بکند که معجزه آساست.!»
حضرت امام خمینی، «حبّ دنیا» را منشأ همه خطاها، زشتی‌ها و گناه‌ها می‌دانستند و تاریکی دل و سیاهی قلب را هم نتیجه آن. سپس راه رهایی از آن را نیز از جمله خواندن ادعیه معرفی می‌کردند.
- «دلبستگی‌های به این عالَم انسان را بیچاره می‌کند. ظلمت‌ها از این دلبستگی‌هایی است که ما داریم به این دنیا، به این مقام، به این مسند، به این اوهام، به این خرافات. همه انبیا آمدند برای اینکه دست شما را بگیرند از این علایقی که همه اش بر ضد آنی است که طبیعت و فطرت شما اقتضا می‌کند، شما را دستتان را بگیرند... و از این علایق نجاتتان بدهند و واردتان کنند به عالَم نور. اسلام هم در رأس همه ادیان است، برای یک همچو مقصدی. این ادعیه مهیا می‌کنند این نفوس را برای اینکه این علایقی که انسان دارد و بیچاره کرده انسان را این علایق، این گرفتاریهایی که انسان در این عالم طبیعت دارد و انسان را سرگشته کرده است، متحیر کرده است نجاتش بدهند و آن راهی که راه انسان است ببرند.»
- «آنکه سبکبار می‌کند انسان را و از این ظلمتکده می‌کِشد او را بیرون و نفْس را از آن گرفتاری‌ها و سرگشتگی‌هایی که دارد خارج می‌کند این ادعیه‌ای است که از ائمه ما وارد شده اند.»
- «دعا، انس با خدا و مناجات، عشرت با محبوب است. به هر میزان معرفت آدمی به ربّ الارباب بیشتر شود، بیشتر به تلاوت قرآن و ادعیه و مناجات‌ها روی می‌آورد. و ماه رجب، ماه انس گرفتن با خداست و دور شدن از شهوات دنیایی، ازطریق دعا و سجده‌های طولانی.»
امام خمینی حکومت را تدبیر می‌کردند، گزارش‌های روزانه و هفتگی را از اوضاع مملکت، به ویژه دفاع مقدس می‌گرفتند، امر و نهی می‌کردند، با مردم عادی دیدار داشتند؛ روزنامه‌ها را مطالعه می‌کردند و به امور خانواده نیز می‌رسیدند، امّا در همه ایام و لیالی سال، به ویژه با طلوع ماه رجب، زمان خاصی را برای انجام اعمال مشترک و خاص این ماه، به ویژه مناجات‌ها و دعاها تخصص می‌دادند.
انتهای پیام/ 151
