مروری کوتاه بر زندگی شهید «محسن مشهدی‌علی‌بابا»

مقید به نماز اول وقت بود و بسیار در نماز، دقت داشت و مصداق «ويقيمون الصلوة» بود. می‌گفت: «نماز، موجب تقویت روحی و معنوی انسان است» و مخصوصأ عاشق نماز شب بود بعید میدانم تهجدی از او ترک شده باشد. بسیار صادق و درستکار بود که از نشانه های ایمان، صدق است و از نام خداوند، صادق الوعد است و به هیچ عنوان خلف وعده نمی‌کرد و حتی به شوخی، اهل دروغ نبود. اگر کاری از نمی‌توانست، وعده نمی‌کرد.

با اعضای خانواده و ارحام خود بسیار مهربان و خوش اخلاق بود. احترامش به برادر و خواهر، مثال زدنی بود. به والدین که در حد اعلا احترام می‌گذاشت و مصداق «قلا تقل لئما أفيه [اسراء /۲۳]» بود و به همین دلیل، او در دل همه جای داشت و همه، او را دوست داشتند.

در انجام سایر فرامین دینی به ویژه تبعیت از ولایت فقیه و امام خمینی پیشتار بود. به مال دنیا بی رغبت بود و می‌گفت : «حضرت امیر (ع) به دنیا بی رغبت بود نباید اسیر مال دنیا شد. دنیا مانند دریا است، هر کسی واردش شد غرق می‌شود» و شاهد این مدعا در کل زندگی اش این است که فقط یک موتور سیکلت داشت که بیشتر مأموریت‌های سپاه را با آن انجام می‌داد.

یکی از همرزمانش می‌گفت: «یک روز از او خواستم تا دماوند با هم برویم و مرا برساند گفت اجازه بده بروم بنزین بزنم و بیام. گفتم تو که بنزین داری! گفت مال بیت المال است باید به اندازه رفت و برگشت دماوند از جیب خودم بنزین بزنم! الله اکبر از این همه اهمیت به بیت المال».

یکی از دغدغه‌های فکری محسن، سربلندی و پیروزی اسلام در برابر متجاوزان بود و در این راه هم به شهادت رسید. فرزندش شش ماهه بود که خبر شهادت او را آوردند و بعد از سه ماه از شهادتش، دختر عزیزش به دنیا آمد و التیام زخم پدر و مادر و همه بستگان شد. در مجموع این سه سال بعد از ازدواج، شاید کمتر از شش ماه با خانواده بود و بقیه عمرش را در جبهه‌ها سپری کرده بود.

یکی دیگر از نکته های مهم زندگی محسن این است که در تمام نامه‌ها و وصیت‌های خود، تأکید به اهمیت نماز مخصوصا اول وقت، نماز جمعه و جماعت و صله ارحام داشتند و همیشه از خانواده می‌خواست کنار هم و با هم صمیمی باشند.