به گزارش گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، برابر تصویب «شورای عالی نشان‌ها» در ارتش، به‌پاس فرماندهی و مدیریت جهادی در صحنه‌ها و برهه‌های سرنوشت‌ساز دوران پیروزی انقلاب تا عملیات‌های مختلف دفاع مقدس و ایثار و بذل جان در اعتلای ایران سربلند اسلامی، نشان فداکاری به شهید والامقام ارتش اسلام، سرلشکر غلامرضا چاغروند که سرسختانه در خط مقدم دفاع از استقلال، تمامیت ارضی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایستاده‌اند، تعلق گرفت و توسط فرمانده کل ارتش به خانواده این شهید معزز اهدا شد.
نشان فداکاری که اعطایی مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) به ارتش جمهوری اسلامی ایران است، نماد ایثار و از خودگذشتگی دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه افسری امام علی (ع) ارتش است که در راه پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران مردانه ایستاده و دفاع کرده‌اند.
بنابراین گزارش، غلامرضا چاغروند در سال ۱۳۳۱ در خرم‌آباد دیده به جهان گشود. وی در سال ۱۳۵۳ پس از ورود به دانشکده افسری دوره خلبانی را طی و هوانیروز را برای ادامه مسیر انتخاب کرد.
وی پس از گذراندن دوره‌های (نظامی – زبان انگلیسی – پرواز بالگرد) در تهران و مرکز آموزش اصفهان مهارت لازم برای پرواز با بالگرد ۲۱۴ را کسب کرد و به پایگاه هوانیروز کرمانشاه منتقل شد.
خلبان چاغروند نیز همانند دیگر نیروهای هوانیروز با آغاز جنگ تحمیلی، جان‌نثار به جبهه‌های جنگ غرب و جنوب شتافت و جانفشان پرواز کرد.
آخرین مأموریت این خلبان جسور و با ایمان هوانیروز در بعد از ظهر ۱۳۵۹/۰۷/۱۲ است. در آن روز چاغروند و کمک‌خلبان ستوان‌یار حسین مصری و کروچیف (مهندس پرواز) گروهبان‌یکم عادل موسوی عازم مأموریتی از کرمانشاه به ایلام و دهلران می‌شوند. آن‌ها پس از انجام مأموریت در دهلران، با سوار کردن هفت نتن از نیروهای نظامی در مسیر بازگشت زمانی که وارد منطقه‌ای با نام دهات جالیز که بین موسیان و دشت عباس قرار گرفته است، می‌شوند، بالگرد آنان مورد اصابت گلوله دشمن قرار می‌گیرد و ضمن آسیب رسیدن به بالگرد، کمک‌خلبان نیز مجروح می‌شود.
خلبان چاغروند که در اثر آسیب‌دیدگی بالگرد، قادر به پرواز نبوده، برای سالم ماندن سرنشینان اقدام به فرود اجباری در بین نیروهای دشمن می‌کند. دشمن با اسارت سرنشینان بالگرد، تدارک یک مصاحبه رادیویی برای خوراک تبلیغاتی را در همان محل می‌بیند که خلبان چاغروند در مقابل خواسته آن‌ها مبنی بر اسائه ادب به ساحت امام خمینی (ره) و مسئولان از خود مقاومت نشان می‌دهد که همان جا او را شهید و دفن می‌کنند.
عدم بازگشت بالگرد به پایگاه کرمانشاه تا مدتی در هاله‌ای از ابهام می‌ماند تا اینکه مصاحبه چند نفر از سرنشینان بالگرد از رادیو عراق پخش می‌شود.
اقوام خلبان چاغروند با اطلاع از این شنود به کمیته هلال احمر مراجعه و خواهان وضعیت او می‌شوند که مسئولین از نبودن نام او در بین اسرا خبر می‌دهند. آن‌ها این پیگیری را ادامه داده و از طریق نامه‌نگاری کروچیف عادل موسوی با خانواده‌اش پی به شهادت خلبان چاغروند می‌برند. قسمتی از متن نامه کروچیف عادل موسوی به این شرح زیر است: «ما در ظهر همان روز یعنی ۱۳۵۹/۰۷/۱۲ مرز دهلران اسیر شدیم. خلبان چاغروند شهید شد و خلبان حسین مصری را که تیر خورده بود به بیمارستان بردند. به خانواده‌های آن‌ها اطلاع دهید».
نیروهای تجسس هوانیروز پس از مدتی لاشه سوخته بالگرد را پیدا و به استناد نامه کروچیف موسوی، خلبان چاغروند را در لیست شهدا منظور می‌کنند.
در تاریخ ۱۳۶۲/۱۲/۰۴ به روایتی یک آزاده و به روایتی دیگر چوپانی به اشتباه به پایگاه هوایی دزفول مراجعه و اطلاع می‌دهد که ناظر تیرباران یکی از خلبان‌های هوانیروز ایران به دست دشمن در منطقه بوده است.
تیم تجسس هوانیروز زمانی که محل مورد نظر را شکافته و تجسس می‌کند با اسکلتی مواجه می‌شود که لباس‌ها پوسیده و تنها پلاک هویتی با نام خلبان هوانیروز غلامرضا چاغروند به جای مانده است که به هوانیروز اطلاع می‌دهند. خلبان غلامرضا چاغروند در آمار شهدای جنگ منظور شد و مزارش در گلستان شهدای خرم‌آباد است.
انتهای پیام/ 200
