روزی برای پاسداشت مقام والای جانبازان و ایثارگران دفاع مقدس

به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ امروز سالروز میلاد ابرمردی است که جوانمردی را تمام کرد؛ مردی که با اعتقاد و ایمانی که داشت هرگز تسلیم نشد، تا پای جان ایستاد و وفای به عهد را در حق امامش تمام کرد. چهارم شعبان المعظم سالروز میلاد پر خیر و برکت حضرت ابوالفضل (ع) است، پسر امام علی (ع)، مرد میدان، عاشق ولایت و معتقد به امامت برادرانش امام حسن (ع) و حسین (ع). مردی که از جان گذشت، اما از عشق به ولایتش دست نکشید و قبل از شهادتش به فیض جانبازی رسید.

در فرهنگ عمومی کشور ما سالروز ولادت این بزرگمرد کربلا، «روز جانباز» نامیده شده است. روزی برای ستایش مقام قهرمانان بزرگ عرصه‌ دفاع مقدس. آنها که سالیان سال مقاومت کردند، ولی زخم‌های دشمن هرگز آنها را از پای درنیاورد. اسطوره‌هایی که علی‌رغم جراحت‌های که بعضاً تا هفتاد یا هشتاد درصد از وجودشان را در بر گرفته است، اما مناعت طبع خود را از دست نداده‌اند؛ جانبازانی که توقعی از جامعه ندارند و بعضاً چند دهه است که از بیماری‌های مختلف تنفسی و ریوی و... رنج می‌برند. داروی مورد نیاز برخی از این جانبازان عزیز در لیست تحریم است و داروهای مشابه نیز کارگر نیستند.

سازمان‌های حقوق بشری هم سکوت کرده‌اند. شاید به نفعشان نیست و اگر بگویند بمباران شیمیایی سردشت چند جانباز شیمیایی به جای گذاشته است، دیگر از پشتیبانی‌های مالی و اقتصادی خبری نباشد. درد دل این عزیزان کمتر شنیده شده است. نباید فراموش شود که عراق در هیچ دوره‌ای از تاریخ سازنده این بمب‌ها نبوده و این جنگ‌افزارها را از کشورهایی خریداری کردند که ادعای حقوق بشر داشته و هنوز هم دارند. صدای آمریکا، بی بی سی، ایران اینترنشنال و همه شبکه‌های فارسی زبان وابسته به دستگاه‌های دول غربی حتی یک برنامه چند دقیقه‌ای به افتخار این بزرگان نساختند. فارسی زبانانی که یادشان رفته است که ایرانی هستند و صرفاً فارسی را در کلاس درس و مدرسه آموخته‌اند.

در دستگاه رسانه‌ای کشور ما نیز یا کمتر به مساله درمان جانبازان پرداخته شده است و یا اگر هم این مساله در جریان اصلی رسانه ها قرار گرفته تعمداً یا سهواً در قالبی ارائه می‌شود که مورد پسند نسل‌های جوان نیست. نسل‌های متولد شده در دهه‌های بعد از جنگ تحمیلی باید بدانند قهرمانان کشورمان با قهرمانان ساختگی هالیوود متفاوت هستند. اینها کسانی هستند که «شهید زنده» لقب گرفته‌اند. این جانبازان و ایثارگران بودند که بر سر حفاظت از مرزهای ایران عزیز وحدت و یکپارچگی داشتند و مصداق آیه‌ شریفه‌ «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا» شدند. آنانی که برای حفظ کیان نظام و انثلاب اسلامی خویش با هیچ ابرقدرتی رایزنی نکردند.

انتهای پیام/ ۱۳۳