گروه فرهنگ و هنر دفادع‌پرس ـ اکبر صفرزاده؛ فیلم سینمایی «یدو» به تهیه کنندگی محمدرضا مصباح و کارگردانی مهدی جعفری با محوریت اشغال خرمشهر و بررسی این رویداد از منظر اقتصادی بیشتر از آنکه فیلمی شخصیت محور یا داستان محور به نظر برسد، فیلمی است نمادمحور که همه چیز و همه کس آن را می‌توان نمادین دید و از آن معنا و مفهوم استخراج کرد.
یدو، آینده‌ای که خرمشهر مال اوست نه مادرش، مصیبت‌های اقتصادی ناشی از جنگ، صف مردمی که دارند از خرمشهر مهاجرت می‌کنند و «کامران» خنثی کننده خمپاره و مین که به شهادت می‌رسد. برخی از رویداد‌ها و شخصیت‌های موجود در فیلم هستند که هر کدام در جایگاه خود معنا و مفهومی خاصی را به نمایش می‌گذارند و مهمتر اینکه به شدت در خدمت داستان هستند.
فیلم «یدو» اشغال خرمشهر را از منظر اقتصادی مورد بررسی قرار می‌دهد. در این فیلم، سیر کردن شکم خانواده مهمترین مساله است. فقر و نداری ناشی از جنگ در همه جای فیلم دیده می‌شود و «یدو» در بسیاری از موارد مجبور می‌شود برای سیر کردن شکم خود و خانواده اش از خانه همسایه مواد غذایی بردارد یا به قول خودش قرض بگیرد. در جایی از فیلم مرد دوره گرد و آوازه‌خوانی را می‌بینیم که به خانه همسایه «یدو» آمده تا از آن خانه چیزی قرض بگیرد؛ به دلیل جنگ ناخواسته‌ای که پیش آمده برخی مجبور به قرض گرفتن شده‌اند و برخی مجبور به مهاجرت.
فیلم «یدو» درست در زمانی تولید می‌شود که کشور ایران درگیر جنگ اقتصادی و شدیدترین تحریم‌های اقتصادی است؛ از سال ۱۳۹۶ تاکنون شدیدترین تحریم‌های اقتصادی بر ملت ایران تحمیل شده است؛ این تحریم‌ها در کنار مساله تلخ اقتصادی دیگری به نام پایین آمدن ارزش پول ملی باعث شده برخی از جوانان ایران برای کار و کسب درآمد بیشتر به کشور‌های دیگر مهاجرت کنند و برخی دیگر که مهاجرت نکرده‌اند و در ایران مانده‌اند، نتوانند کسب و کار خود را حفظ کرده و از نظر اقتصادی آسیب‌های بسیار شدیدی را تحمل کنند.
در طول سه سال گذشته و مخصوصا سال ۱۳۹۹ که ملت ایران علاوه بر تحریم درگیر بیماری فراگیر کرونا نیز شد، سیر کردن شکم، مهمترین دغدغه طبقه متوسط و متوسط رو به پایین بود.
آنچه فیلم سینمایی «یدو» در قالب داستان اشغال خرمشهر به نمایش می‌گذارد برای اغلب مردم این روزگار که درگیر جنگ اقتصادی و تحریم و کرونا هستند به شدت قابل لمس و درک است.
بر اساس این خبر، یدو فیلمی به کارگردانی مهدی جعفری، نویسندگی مهین عباس‌زاده و مهدی جعفری و تهیه‌کنندگی محمدرضا مصباح محصول سال ۱۳۹۹ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر شده‌است. این فیلم براساس داستان زخم شیر از صمد طاهری ساخته شده است.
داستان فیلم درباره ماه‌های آغازین جنگ تحمیلی است. دورانی که خانواده‌های شهر‌های مختلف خوزستان به ناچار خانه، کاشانه و همه دلبستگی‌های خود را رها کردند و به شهر‌های دیگر پناه بردند تا جان خود را نجات دهند. اما در این میان مادری قصد ندارد خانه و کاشانه خود را رها کند. در این میان پسر بزرگ‌تر و نوجوان خانواده، از دست این تصمیم مادر عصبانی است. مدام به جان مادر غر می‌زند که مانند تمام اهالی محل از آن جا بروند تا از بین نرفته‌اند. به هر بهانه‌ای با مادر بحث می‌کند و حرف از رفتن می‌زند. مادر، اما بیش از آنچه یدو تصورش را دارد عاشق خانه‌ای است که در آن مادر شده است.
انتهای پیام/ ۱۲۱
