گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: طبق ماده ۶ قانون «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» اجرای تعهدات ایران منوط به روابط بانکی بین‌المللی عادی، رفع موانع صادرات، فروش نفت و فرآورده‌های نفتی و بازگشت ارز حاصل از آن شده است تا انتفاع اقتصادی ایران از توافق هسته‌ای صورت پذیرد.
این اقدامات باید با شاخص‌هایی راستی‌آزمایی و سپس گزارش آن به مجلس ارائه شود تا سپس مجوز بازگشت ایران به برجام صادر شود. علاوه بر این فرآیند زمان‌بر در تأیید اقدامات آمریکا، اصل راستی‌آزمایی نیز فرآیندی طولانی‌مدت و بنا به ارزیابی برخی مراکز بیش از حدود سه ماه خواهد بود.
سنجش اینکه ایران بتواند سطح مشخصی از نفت و فرآورده‌های نفتی را به فروش برساند، تراکنش‌های بانکی را ماهیانه و به دور از فشار‌های غرب، به راحتی انجام دهد و به‌تدریج سهم خود از بازار نفت و هم‌چنین دیگر مواد صادراتی را کسب کند، بی‌شک در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر نیست.
این مسأله را باید با توجه به بدعهدی‌های پیشین دولت آمریکا از جمله در دوران اوباما در نظر گرفت که با وجود رفع ظاهری تحریم‌ها، عملاً آمریکا با افزایش ریسک سرمایه‌گذاری در ایران از طریق سیاست‌های رسانه‌ای و دیپلماتیک، مانع انتفاع واقعی ایران از مزایای برجام شد.
علاوه بر اینکه راستی‌آزمایی واقعی رفع تحریم‌ها، مانع بهانه‌جویی‌هایی مانند برچسب‌گذاری‌های متعدد تحریم‌ها که در دولت ترامپ شاهد بودیم و یا ممانعت‌های کنگره و جمهوری‌خواهان خواهیم بود و عملاً توپ را در زمین آمریکا می‌اندازد که برای بازگشت ایران به برجام باید هزینه آن را بپردازد.
به گزارش اندیشکده راهبردی تبیین، در این راستا می‌توان پیشنهاد کرد که ایران نیز مانند آمریکا که طی بازه‌های زمانی مشخصی، صحت اجرای تعهدات را از سوی ایران مورد ارزیابی قرار داده و تعلیق تحریم‌ها را تمدید می‌کند؛ بازه زمانی معینی مثلاً هر شش ماه را در نظر گرفته و اعلام کند که در صورت تخطی آمریکا از رفع تحریم‌ها در این ارزیابی‌ها، تعهدات بازگشت‌پذیر ایران را ملغی خواهد کرد.
انتهای پیام/ 411
