«معلم مدرسه عشق»

«علیرضا حاجی بابایی» در سال 1335 در شهر مریانج به دنیا آمد و در 24 تیر 1361 در منطقه بصره شربت شهادت را نوشید.

 

«معلم مدرسه عشق» از انتشارات صریر در 162 صفحه و در سال 1390 به چاپ رسیده است.

 

 

«شهید حاجی بابایی واقعاً یک معلّم است که سوابق درخشانی در تعلیم و تربیّت دارد و با شروع جنگ تحمیلی با همان منش معلّمی در جبهه ها حضور می یابد و به جای کلاس مدرسه، سنگرها را برای نشر علوم و معارف اسلامی و آموزه های اخلاقی انتخاب می کند. منش معلّمی همراه با شجاعت فرماندهی آن چنان بر قامت او برازنده است که رزمندگان را مجذوب خود می کند.

 

همرزم او سردار فرجیان زاده در این باره می گوید: وقتی برای سرکشی به سنگرها می رفتیم، با صحنه های جالبی از شهید حاجی بابایی مواجه می شدیم. ایشان سنگرها را همانند کلاس درس به بیان نکات اخلاقی و تربیتی که مورد نیاز رزمندگان بود، اختصاص می داد و نکات دقیق و ظریفی که برای بچّه ها مفید بود و باعث افزایش روحیّه و انگیزة آنها در جنگ می شد، در سنگرها بیان می نمود.»

 

«ساده زیستی و زندگی بی تکلّف برای مسؤولان و فرماندهان دفاع مقدس یک ضرورت اخلاقی و ارزشی بود. حسن خادملو که در کار تدارکات فعّالیّت داشت، در این باره می گوید: شهید حاجی بابایی همرنگ دیگران بود و امتیازی برای خود نسبت به دیگران قائل نبود و حتّی آب و نان و جیره جنگی را زمانی مصرف می کرد که مطمئن می شد، دیگران شکم هایشان سیر است. چون مدیر تدارکات بودم برایش بسته ای فرستادم، بلادرنگ نزد من آمد و گفت: ما از بیت المال در حدّ ضرورت باید استفاده کنیم. گفتم: شما همه وجودت را وقف اسلام و انقلاب نمودی. گفت: با این وجود، حق نداریم بیش از حدّ ضرورت استفاده کنیم.»

 

انتهای پیام/