شهیدی که پای مصنوعی هم مانع از حضور او در میدان نبرد نشد
به گزارش خبرنگار دفاعپرس از تبریز، با شروع جنگ تحمیلی، جوانان غیور کشورمان از جای جای این مرز و بوم برای رفتن به جبهه و مقابله با دشمن اعلام آمادگی کردند. «حمید پرموز» یکی از این جوانان بود که از شهر زیبای «مراغه» و در اوج جوانی عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد و در راه دفاع از اعتقادات و تمامیت ارضی این مرز و بوم به شهادت رسید.
زندگی‌نامه شهید «حمید پرموز»
«حمید پرموز» سال ۱۳۵۱ تحصیلات ابتدایی را در مدرسه «کمال» آغاز کرد و دوران راهنمایی را نیز در مدرسه «شهید بهشتی» و دوران دبیرستان را نیز در هنرستان «شهید شکاری» با موفقیت پشت سر گذاشت و علی‌رغم اینکه ۱۳ ساله بود، حضور فعالی در تظاهرات‌های سال ۱۳۵۷ داشت.
وی از کودکی علاقه خاصی به مجالس مذهبی و هیأت‌های حسینی داشت. بعد از پیروزی انقلاب نیز، به‌طور مداوم در کلاس‌های قرآن و مجالس مذهبی شرکت می‌کرد و با تشکیل پایگاه‌های مقاومت بسیج، به عضویت پایگاه «والفجر» درآمد.
«حمید پرموز» با آغاز جنگ تحمیلی، با طی یک دوره آموزشی، در عملیات«بیت المقدس» (آزادسازی خرمشهر) شرکت کرد و سپس در عملیات «مسلم بن عقیل» حضور یافت و برای گذراندن دوره تخصصی نظامی به تهران رفت. وی بعد از چهار ماه برای گذراندن یک دوره آموزشی دیگر به قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) معرفی شد و در ادامه به لشکر «عاشورا» پیوست و در گردان علی اصغر (ع)، فرمانده گروهان شد.
گردان علی اصغر (ع) به «بانه» و «پنجوین» منتقل و در عملیات «والفجر ۴» وارد عمل شد که «حمید پرموز» در منطقه عملیاتی با مین برخورد کرده و از ناحیه پا مجروح شد؛ بنابراین پس از پنج ماه بستری شدن، پای وی را در بیمارستان قطع و به جایش پای مصنوعی کار گذاشتند؛ با این وجود وی ادامه حضورش در جنگ را در اطلاعات تیپ ۲ امام زمان (عج) پی گرفت و وقتی تیپ «نینوا» شکل گرفت، مسئول اطلاعات آن شد.
«حمید پرموز» سرانجام پس از رشادت‌های فراوان، در تاریخ ۲۱ مرداد سال ۱۳۶۱ در جریان پاکسازی منطقه مرزی «بانه» در حوالی پایگاه «انجینه» هنگام درگیری با عناصر ضدانقلاب (حزب دموکرات) به شهادت رسید.
انتهای پیام/
