نتیجه تهمت زدن به دیگران چیست؟

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، حجت‌الاسلام «علی‌رضا شاه‌فضل قمصری» کارشناس مذهبی در گفت‌وگویی اظهار داشت: در اولین فراز از دعای روز بیست و نهم ماه رمضان از خدا می‌خواهیم ما را با رحمت خود بپوشاند. منظور از کلمه غشنی که به معنای پوشاندن است، شدت و فراوانی رحمت است. رحمت الهی در قرآن کریم با دو لفظ رحمان و رحیم آمده است. رحمان به معنای رحمتی است که شامل حال همه مردم می‌شود و رحیم رحمتی است که شامل حال بندگان خاص خدا می‌شود.

وی افزود: به‌احتمال زیاد آنچه در این دعا از خدا خواسته می‌شود، جنبه رحیمیت است. یعنی آن رحمتی که مخصوص بندگان مقرب خداست و کسی که سرتاسر وجودش را رحمت الهی پوشانده باشد، بنده‌ای سعادتمند خواهد بود.

در فراز دیگر این دعا از خدا می‌خواهیم به ما توفیق دوری از گناه عنایت کند. توفیق یعنی پیش آوردن شرایطی که ما به سمت کار‌های خیر سوق پیدا کنیم و بتوانیم کار‌های نیک را به سرانجام برسانیم. این که زمینه‌های کار‌های خیر برای انسان فراهم شود، یکی از مهم‌ترین مقدمات حرکت به سمت خوبی هاست. در نقطه مقابل زمانی که زمینه کار شر برای انسان فراهم یا زمینه‌های کار‌های خیر از زندگی فرد حذف شود، مقدمه‌ای برای افول و دور شدن از خداست.

وی اضافه کرد: بنابراین در دعای امروز از خدا می‌خواهیم به ما توفیق کار خیر عنایت کند تا بتوانیم روز به‌روز به او نزدیک شویم و از رحمت الهی بهره بیشتری ببریم. یکی از اموری که برای انسان توفیق می‌آورد، انجام کار‌های خیر است، به این معنی که اگر انسان کار‌های خیری را که برایش پیش می‌آید، انجام دهد، خدا زمینه کار‌های خیر دیگر را برایش فراهم می‌کند و اگر کسی از کار‌های خیر پیش رویش استقبال نکند و آن‌ها را ر‌ها کند، به‌مرور زمان زمینه‌های کار خیر کم می‌شود؛ بنابراین باید فرصت‌های پیش رو برای کار‌های نیک را مغتنم شمرد و از آن‌ها استفاده کرد.

استاد معارف دانشگاه علوم پزشکی کاشان افزود: درخواست دیگری که در این فراز از خدا شده، عصمت و دوری از گناه است. اگر چه مقام عصمت از آن بندگان معصوم خداست انسان‌های عادی می‌توانند به درجاتی از این مقام دست یابند. مقام عصمت جایگاهی است که فرد از انجام گناه مصون می‌شود و رغبت و میل او به گناه کم می‌شود و فرد قدرتی پیدا می‌کند که در برابر انجام گناه از خود مقاومت نشان می‌دهد.

وی ادامه داد: اگر انسان‌های عادی تقوی پیشه کنند، به‌مرور زمان می‌توانند به بخش‌هایی از این مقام دست یابند. کما اینکه در سیره علمای بزرگ شنیده شده برخی از اطرافیان ایشان ادعا کرده‌اند که فلان عالم بزرگ در زندگی خود مرتکب گناه نشده است. اگر خدا به انسان کمک کند، فرد می‌تواند در برابر گناه مقاومت کند و خود را به‌مراتب بالاتری از عصمت برساند.
شاه فضل افزود: در فراز دیگر این دعا از خدا می‌خواهیم دل ما را از تهمت و آلودگی‌ها پاک کند. منظور از تهمت این است که به دیگران چه با زبان، اشاره یا با هر وسیله‌ای دیگر حتی به‌صورت قلبی که دیگران هم نمی‌فهمند، نسبت‌های ناروا بدهیم. اتهام زدن به دیگران قلب انسان را کدر و او را نسبت به دیگران بدبین می‌کند و موجب گوشه‌گیری فرد و جدا شدن او از دوستان و جامعه می‌شود.

این پژوهشگر قرآنی افزود: کسانی که دیگران را ولو در قلب خود به بدی‌ها متهم می‌کنند، نمی‌توانند به آن‌ها اعتماد کنند و به‌مرور زمان خود را تنها می‌بینند و از طرفی مردم هم به این افراد نزدیک نمی‌شوند. زیرا نگران هستند که مبادا مورد اتهام قرار گیرند. در این فراز از خدا می‌خواهیم ما را نسبت به دیگران خوش قلب کند تا از تیرگی‌ها و کدورت‌های قلبی دور شویم.
وی اضافه کرد: در آخرین فراز از دعا، خدا را صاحب رحمت به بندگان مؤمنش می‌دانیم. این مطلب در قرآن کریم بیان شده است که رحیمیت الهی که به معنای رحمت خاص خداست، شامل حال بندگان مؤمن و نیک او می‌شود و در واقع با این عبارت از خدا می‌خواهیم ما را در زمره مؤمنین قرار دهد و رحمت خاص خود را شامل حال ما بگرداند.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/ ۹۱۱