گروه استان‌های دفاع‌پرس - محمدمهدی فاضلی؛ چند روزی بود که فیض درک ماه مبارک رمضان را خداوند قسمتمان کرد و توفیق مجددی نصیبمان شد تا فرصتی برای استغفار داشته باشیم. رمضان گذشت ماه مبارکی که ماه خدا و بهار قرآن نام داشت.
روزه گرفتیم، به مسجد رفتیم، بیشتر دقت کردیم که نمازمان را اول وقت بخوانیم و بیشتر تلاش کردیم تا دروغ نگوییم و مرتکب فعل حرام و گناه نشویم. اخلاقمان بهتر شود کمی بیشتر به یاد خدا بیفتیم. سعی کردیم کمتر سر همدیگر کلاه بگذاریم، حال همدیگر را بگیریم و برای مال دنیا حرص بخوریم، اما از جمله تاثیر‌هایی که این ماه بر ما گذاشت این بود که سعی کردیم در لذت و تعریف لذت تغییراتی به وجود بیاوریم.
این ماه باعث شد که در تعریف لذت بیشتر دقت کنیم و همین به ما معرفت بیشتری داد، چون لذت هم به سوی خوشبختی یک تعریف واحد ندارد. مثلاً کسی فکر کند اگر یک اتومبیل، یک خانه و یک حساب بانکی مناسب داشت حتماً خوشبخت است و خوشبختی یعنی به دست آوردن امکانی برای انجام هر کار، اما ابزار‌های مادی و امکانات از ثروت می‌تواند لازم باشد، اما کافی نیست.
گاه شما در یک خانه کوچک ۵۰ متری در پایین شهر هر وقت برایتان میهمان می‌آید غصه دار می‌شوید که کاش خانه بزرگتری داشتید که این همه در مضیقه جا نبودید لذا چند سال تلاش می‌کنید خانه بزرگتری تهیه کنید و محله‌تان را عوض کنید که رفت و آمد بیشتری داشته باشید زمانی که ۱۰ نفر میهمان برایتان می‌آید این همه در مضیقه نیفتید.
حالا خانه شما گنجایش ۲۰ نفر مهمان را دارد، اما می‌بینید که رفت و آمد کمتری داریم و حتی به اندازه‌ای نیست که گذشته مهمان ندارید. زمانی احساس می‌کنید در همان خانه‌های کوچک چه شادی و نشاط و بگو و بخند‌ای بود حالا در این خانه بزرگ با اتاق‌های زیاد نیست. لوازم خوشبختی همیشه ضامن خوشبختی نیست. لذت هم همینطور است وقت‌ها گمان میکنیم که غذای خوب نوشیدنی‌های متنوع و استفاده از لذت‌های مادی شرکت در جشن و مهمانی و پایکوبی لذت بخش است، اما اگر تعریف درستی‌‌تر از لذت پیدا کنیم می‌بینیم که چون تعریف محدودی از لذت داشته باشیم لذا لذت‌های دیگر را نچشیده‌ایم.
مثلاً فردی را می‌شناسم که ثروت زیادی دارد، اما خانه‌اش معمولی است اتومبیل شیک هم سوار نمی‌شود لذت را در این می‌بیند که چند خانواده را زیر پوشش دارد وقتی برای یک دختر دم بخت، گمنام و ناشناس جهیزیه تهیه می‌کند و بر لب‌های او و پدر و مادرش گل لبخند می‌بیند آنچنان غرق لذت می‌شود که برای خیلی‌ها در جهان سخت به نظر می‌رسد.
عالمی را می‌شناسم که از مطالعه کتاب چنان لذت می‌برد که حاضر نیست آن را با هیچ مهمانی عوض کند یا لذتی را یک عارف از دعا و نماز می‌پرد تنها کسی درک می‌کند که این لذت را چشیده باشد.
مولانا می‌گوید: «اگر لذت ترک لذت بدانی/ دگر لذت نفس لذت نخوانی»
این نشان می‌دهد که کافی است که ما معرفت خویش را نسبت به مفهوم لذت درست کنیم و ماه رمضان دقیقاً فرصتی بود که خداوند در اختیار ما مسلمانان قرار داد تا به فهم درستی از مفهوم واژه‌ها بپردازیم. از جمله لذت‌های دیگران را به اندازه یک ماه لذت‌های دیگر بیندیشیم از جمله لذت بندگی خدا، یعنی انسان به خاطر خدا یک ماه روزه بگیرد، به خاطر خدا لب به خوردنی و نوشیدنی نزند، از هر آنچه که روزه را باطل می‌کند پرهیز کند، بیشتر قرآن بخواند، نمازش طولانی‌تر باشد خلوص بیشتری داشته باشد، از تعلقات دنیا کم کند و به معنویت بپردازد.
دل زنگار گرفته را با نماز و روزه پاک کند، آب و جارو کند نگذارد این گرد و غبار تمام سطح آیینه دل و جان را بپوشاند تا در آن چیزی هویدا نشود، هنر روزه ماه رمضان همین است بندگی خدا کردن، کمتر به دنیا اندیشیدن و بیشتر به یاد خدا بودن، چه قدر فرصت گرانبهایی بود این ماه مبارک رمضان!
اما برخی از ما لذت‌های این ماه را کمی آلوده میکنیم. نمی‌گذاریم تا نوش جانمان شود، از جمله اینکه یکی از فلسفه‌های روزه این است که به یاد گرسنگان باشیم، کمتر بخوریم بیشتر به یاد فقرا باشیم، در حالی که وقتی افطار سر می‌رسد بیش از همیشه در خوردن و آشامیدن ناپرهیزی میکنیم، افطاری دادن هم سنت پسندیده است، اما در دادن افطاری توام با ریا زیاده روی میکنیم، تمام فلسفه ماه رمضان این بود که ما را از تفاخر، اسراف و گناه باز به دارد، اما متاسفانه برخی از ما اسراف میکنیم، سفره‌های اشرافی می‌اندازیم. با افطاری دادن‌های مفصل فخر می‌فروشیم و به تعبیر جوان‌های امروزی رو کم میکنیم که معلوم است مفهوم روزه رمضان و فضیلت این ماه را خوب درک نکردیم.
این ماه فرصتی بود تا همه ما اندکی از دنیا فاصله بگیریم و به فکر آخرت و قیامت بیفتیم. نکته دیگر آن که بهترین فرصت را در اختیار داشتیم تا به عبادت بپردازیم، عبادت بهترین هدیه‌ای است که خداوند نصیب ما کرد تا با او حرف بزنیم در تنهایی و خلوت در اوج گرفتاری در اوج درماندگی در هنگام بلا و مصیبت آنقدر آرامش بخش است و روحمان را جلا می‌دهد، ما را سبک می‌کند و گرفتاری را از ما دور می‌سازد که تنها باید در این دریا غوطه ور شد تا لذت آن را دریافت و این راز و نیاز از جمله لذت‌هایی است که در ماه رمضان تعریف ما را از لذت دقیق‌تر و آسمانی‌تر کرد.
انتهای پیام/
