خبرگزاری دفاع مقدس: تئاتر "دش من" با موضوع قحطی بزرگ روایت گر تاریخ هشتاد سال پیش و اتفاقات جنگ جهانی اول است. به دنبال جنگ جهانی دوم قحطی بسیار بزرگی در ایران رخ می دهد که مدت هفت سال طول می کشد وسه سال آن بسیار شدید و طاقت فرسا می شود. در بسیاری از منابع تاریخی تعداد کشته ها در قحطی بزرگ را بیشتر ازتعداد کشته ها در حمله مغول برشمرده اند. ابراهیم گله دارزاده، نویسنده و کارگردان این اثر نمایشی درباره نمایشش چنین می گوید:
در میانه رخت شویخانه ای متروک، نیمه تاریک و نمور، که نهر آبی خشک از میان آن می گذرد، زیر آواری از لباس قشون اجنبی، دو زن رختشوی پیکر روزنامه نگاری نیمه جان را پیدا می کنند که رازی سر به مهر دارد، کشف این راز و بازیابیِ منِ از یاد رفته زن های قحطی بزرگ، داستان "دش من" است.
تاریخ را پیروز نبرد می نویسد، اما در کشاکش سال های نخست این قرن بی نبردی آشکار و فاتحی پیدا، خون های فراوانی ریخته شد و تن هایی فرسوده، بی آنکه خونی از آن ها بچکد، آرام و در خود خشکیدند، مردند، بی آنکه بدانند چرا.
پیروز این نبرد سورش را بر خاک گل شده از خون بر پا کرد، این سورِ سوگ فام آن اندازه شرمناک بود که هیچ اجنبی تا سال ها پس از آن قلم به نوشتن برنگرفت و عجیب تر آنکه ما هم کم تر به نگاشتن اش همت کردیم، روزگار "دش من" آن اندازه کهنه نیست که این همه گرد فراموشی به خود ببیند، روزگاری که پدرِ پدران ما آن را زیسته اند، ولی حیرت که نوادگان کمتر از هر رخداد تاریخی دیگری از آن می دانند.
و آنگاه که زمان، امان نوشتن داد، هر چه بر کاغذ آمد شرح شاه بود و شهر، از تهران تا گیلان و آذربایجان کسی هیچ از مرده های بی کفنِ کنار راه ها ننوشت، راه هایی که زیر سم ستوران قشون اجنبی همراه با گور بیگناهان می لرزید، آنقدر تاریخ ساکت است که انگار آن همه نیامدند و نرفتند، "دش من" یادکردِ قصه آن هاست.
