گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی؛ رسانه آمریکا، سینمای آمریکا، اقتصاد آمریکا، ادبیات آمریکا، سیاست خارجی آمریکا، ارتش آمریکا و ... همه در کنار هم و در یک جهت حرکت می‌کنند تا کلیت آمریکا را به هر وسیله، چه مشروع و چه نامشروع بر جهان تحمیل کنند.
چهره مزورانه و سیاست امپریالیستی آمریکا همواره زیر نقاب نوع‌دوستی پنهان مانده و با شعارهای فریبنده عملا خود را قیم همه مردم جهان می‌داند که باید برای آن‌ها تصمیم بگیرد و اگر صدای مخالفی بلند شود آن را در سینه می‌میراند.
«حقوق بشر» یکی از شعارهای دهان پرکن سیاست‌مداران آمریکایی است که به بهانه تحقق آن خون هزاران انسان را ریخته‌اند و ویرانی‌های فراوانی پدید آورده‌اند و در مقابل کیسه خود را پر کرده‌اند. در این میان هالیوود به عنوان مهم‌ترین و قدرت‌مندترین سلاح در جنگ نرم توانسته بر این اقدامات جهان‌خوارانه سرپوش بگذارد.
هرچقدر جبهه فرهنگی آمریکا قدرت‌مندانه بر افکار عمومی حکمرانی می‌کند در مقابل جبهه فرهنگی ایران اسلامی چنان که باید ظاهر نشده است. در واقع ما هنوز نتوانسته‌ایم با تولیدات فرهنگی خود چه در حوزه سینما و چه در حوزه ادبیات و سایر حوزه‌های فرهنگی بر افکار عمومی جهان اثرگذار باشیم.
وجود بیش از 17 هزار شهید ترور، قربانیان سلاح‌های شیمیایی که نسل‌های بعدی را نیز درگیر کرده است و مرگ صدها کودک و نوجوان به خاطر تحریم‌های دارویی تنها گوشه‌هایی از تضییع حقوق بشری است که آمریکا مدعی آن است.
هنوز اثری که حقوق بشر را مطالبه کند در سینمای ایران ساخته نشده است. جز «بازمانده» ساخته زنده یاد «سیف‌الله داد» با موضوع حمله رژیم صهیونیستی به فلسطین و کشتار مردم این سرزمین و «درخت گردو» ساخته «محمدحسین مهدویان» با موضوع حمله شیمیایی رژیم بعث به سردشت، هنوز اثری علیه «حقوق بشر آمریکایی» و دفاع از حقیقت حقوق بشر ساخته نشده است.
در حالی که ذهن کودکان، نوجوانان و جوانان زیر سیطره آثار هالیوود است، سینمای ما همچنان اسیر سیاست‌زدگی‌ها و سینمایی‌ها و رانت‌خواری‌هایی است که ظاهرا تمامی هم ندارد. بیش از چهار دهه از عمر انقلاب اسلامی میگذرد و سینمایی که باید در جهت این انقلاب باشد، ساز خود را می‌زند و راه خود را می‌رود. سینمایی که باید مهم‌ترین بستر برای صدور انقلاب اسلامی باشد، خود به مانعی برای انتقال انقلاب به نسل بعدی بدل شده است.
سینمایی که باید در جهت تبیین انقلاب اسلامی حرکت کند به نقد آن کمر بسته و متاسفانه در برخی موارد ارزش‌های آن را نیز زیر سوال برده است. راه برون‌رفت از این رخوت بی‌سرانجام آن است که سینمای ایران دچار تحولی اساسی در سیاست‌گذاری‌ها و عملکردها شود و سینماگران با پرهیز از سیاه‌نمایی‌ها و سیاست‌زدگی‌ها از مردمی بگویند که قربانیان «حقوق بشر آمریکایی» شده‌اند.
انتهای پیام/ 161
